Όλοι έχει τύχει να πέσουμε πάνω σε αναρτήσεις ιστοσελίδων που κάνουν promo σε μαγαζιά. Μέσα σε αυτά υπάρχουν πάντα μερικές κλισέ φράσεις που χρησιμοποιούνται μηχανικά. «Value for money, ιδιαίτερα cocktails, ενημερωμένη λίστα, βιομηχανικός χώρος, cosy και οικείο περιβάλλον, τιμές ανάλογες της προσφοράς» και άλλα τέτοια. Κι έρχομαι τώρα να ρωτήσω: πόσο πιο ιδανικός θα ήταν ο κόσμος αν κάποιος τολμηρός μιλούσε και για την τουαλέτα του μαγαζιού; Παίρνω την πρωτοβουλία και εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ.
Δεν μιλάω για το τι θα κάνεις εκεί. Αλλά για την κατασκευή του χώρου. Ας είμαστε ειλικρινείς. Είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα επισκεφτείς πάνω από μία φορά σε ένα βράδυ την τουαλέτα του μέρους που πίνεις το ποτό σου ή τρως το φαγητό σου. Να πλύνεις χέρια, να φρεσκαριστείς αν είσαι γυναίκα, να κάνεις το ψιλό σου. Αν ξέρεις ότι η διαδρομή για το ιερό μέρος είναι βόλτα στην εξοχή, τότε θα περάσεις το βράδυ σου χωρίς καμία σκοτούρα. Αν για να φτάσεις εκεί πρέπει να περάσεις από ορδές Γκόμπλιν και Ούρουκ Χάι, τότε καλύτερα να φύγεις από το μαγαζί γρήγορα. Ή φρόντισε να έχει δίπλα του κανένα σουβλατζίδικο που πάντοτε έχουν αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις.
Γι΄αυτό κάνω ένα ανοιχτό κάλεσμα με το κάτωθι μανιφέστο προς τους ιδιοκτήτες και τους όψιμους ιδιοκτήτες χώρων εστίασης και διασκέδασης για το πως πρέπει να είναι η τουαλέτα τους. Γιατί από την τουαλέτα ξεκινά ο σεβασμός προς τον πελάτη!
Απαράβατος κανόνας Νο1
Τουαλέτα που απαιτεί να ανέβεις ή να κατέβεις σκάλες (και τα δύο δηλαδή θα τα κάνεις, απλά ανάλογα με τον όροφο πρώτα θα κάνεις το ένα και μετά το άλλο) απαγορεύεται να υπάρχει εφόσον η σκάλα είναι σπειρωτή. Όλοι έχετε αναθεματίσει με μια τέτοια σκάλα. Γυρίζει με ανηφορική τάση και μετά από 3-4 ποτά δεν παίζει να καταφέρεις να φτάσεις στο τέρμα της σώος. Μια τούμπα θα την έχεις φάει από τη ζαλάδα του γύρω-γύρω. Το ακόμα χειρότερο βέβαια σε τέτοιες σκάλες είναι ότι χωράνε ένα άτομο. Είναι μονής κατεύθυνσης. Οπότε αν ανεβαίνεις και άλλος κατεβαίνει, κάποιος θα πρέπει να κάνει πίσω. Ή να ετοιμάσετε ένα ακροβατικό νούμερο.
Απαράβατος κανόνας Νο2
Οι τουαλέτες με πόρτα που κλείνει προς τα μέσα… ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑ…Συγχωρέστε μου το ξέσπασμα, αλλά πώς να κλείσεις την πόρτα όταν μιλάμε για 2-3 τετραγωνικά και προσπαθείς να μπεις μέσα; Ο μόνος τρόπος είναι να πατήσεις πάνω στη λεκάνη, να κλείσεις πόρτα, να πατήσεις πάτωμα, να κάνεις τη δουλειά, μετά να ανέβεις ξανά, να ανοίξεις πόρτα και να βγεις. Μήπως να περάσουμε και κανένα ΑΣΕΠ για να ξαλαφρώσουμε ρε παιδιά;
Απαράβατος κανόνας Νο3
Μαγαζί που γεμίζει με κόσμο και έχει μόνο μία τουαλέτα για άντρες και μία για γυναίκες (λέγε με Πλυντήριο) είναι για να φωνάξεις το υγειονομικό. Αν πρέπει να πας οπωσδήποτε στη λεκάνη, ο οργανισμός σου δε θα νοιαστεί που έχεις μπροστά σου άλλα 7-8 άτομα. Αφήστε που όσο λιγότερες είναι οι λεκάνες, τόσο πιο πολλά τα μικρόβια και η μπίχλα που μαζεύεται. Γιατί σίγουρα θα βρεθούν 10-20 ούγκανοι που θα ρίξουν το χαρτί μες στη λεκάνη ή δεν θα πλύνουν τα χέρια τους και θα απλώσουν το DNA τους.
Απαράβατος κανόνας Νο4 και άνω τελεία
Ένα μαγαζί κρίνεται από την εικόνα του πρώτα και κύρια. Το βλέπεις απ΄έξω, γουστάρεις το χώρο, μπαίνεις μέσα να δεις τι μουσική παίζει. Σου αρέσει. Κάθεσαι. Έρχεται η στιγμή να πας τουαλέτα. Ανεβαίνεις μια σπειρωτή σκάλα (Όχιιιιιιιιι) και αντικρύζεις ένα μέρος χειρότερο κι από τη χωματερή των Άνω Λιοσίων. Ένα μέρος που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι όλα τα απόβλητα του πλανήτη συγκεντρώνονται σε αυτή τη μαύρη τρύπα. Υγρά στο πάτωμα που δεν θες να ξέρεις τι είναι, χρησιμοποιημένα χαρτιά να σε κυκλώνουν σαν φίδια σε λάκκο και άλλες 4868473 παραβιάσεις του υγειονομικού κώδικα. Δεν κάθεσαι στιγμή σε αυτό το μέρος και πας να βρεις κάτι ανθρώπινο. Κι ας μην σου αρέσει η μουσική του.