Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: το φαγητό στον στρατό είναι απαράδεκτο. Μην κοιτάς που μπορεί μερικές φορές να γουστάρεις με το φαγητό που θα τύχει να φας, δεν έχει σημασία, αυτό σου φαίνεται έτσι επειδή είσαι στο στρατό. Έξω, το φαγητό που σου αρέσει στον στρατό απλά δεν θα το δοκίμαζες. Θα μου πείτε: στο στρατό είσαι, τι περιμένεις; Να φας καλό φαγητό; Καλά ρε παιδιά δεν ζητήαμε και το τηλέφωνο της Ρίας Αντωνίου, απλώς να μην έχει το φαγητό μας την ίδια γεύση με τα άρβυλα μας ζητήσαμε…
Τώρα λοιπόν θα σας πούμε τη δική μας φαντασίωση. Έξι φαγητά που θα θέλαμε να τρώμε στον στρατό. Φαγητά ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΑ που όμως δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό καμιάς στρατιωτικής ιδιοφυίας να τα εντάξει στο μενού του στρατού.
Υπάρχουν άλλα 122 που θα μπορούσαμε να γράψουμε, αλλά ας επικεντρωθούμε σε 6 που δεν θα έριχναν και τον προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Άμυνας έξω, αν συμπεριλαμβάνονταν στην εβδομαδιαία λίστα…
Καρμπονάρα
Φαγητάρα κύριοι. Σούπερ φαγητό, ακούς απλά το όνομά της και μια ξαφνική λιγούρα σε πιάνει. Ελάχιστα δύσκολο ως προς την συνταγή του, απλά φτιάχνεις μακαρόνια και μια κρέμα γάλακτος και έτοιμη. Αν ένας μάγειρας δηλαδή δεν ξέρει να φτιάχνει καρμπονάρα ας το παρατήσει το επάγγελμα, δεν έχει νόημα. Και νόστιμο και εύκολο και θα ανεβάσει και το ηθικό, άντε βρε Επαμεινώνδες Κάκαλοι, μάθετε μπαλίτσα λέμε.
Χάμπουργκερ
Ναι ρε, τι γελάτε; Χάμπουργκερ. Δηλαδή αυτές οι και καλά λιχουδιές που φτιάχνει ο ελληνικός στρατός που είναι κάτι σαν πίτσα και κάτι σαν ομελέτες είναι καλύτερες; Πάρτε μερικά μπιφτεκάκια, βάλτε τα ανάμεσα σε στρογγυλά ψωμάκια, χώστε εκεί και κάνα τυράκι, μια ντομάτα κτλ και έχεις εκατοντάδες φαντάρους να γλείφουν τα δάχτυλά τους διότι ως γνωστόν ποτέ τα χάμπουργκερ δεν είναι άσχημα (σε αντίθεση με τον γκοτζίλα)
Σουβλάκια
Καταρχήν, στον στρατό θα έρθεις για πρώτη φορά αντιμέτωπος με όλη αυτή την αιώνια αντιπαλότητα ανάμεσα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αναφορικά με την διαφορά των σουβλακίων με τα πιτόγυρα κτλ. Μιλάς για αυτά μέσα στο στρατόπεδο, τσακώνεσαι με τους Θεσσαλονικείς, σας ανοίγει όλων η όρεξη να φάτε σουβλακάρες και πρέπει να πάρετε έξοδο για να ικανοποιήσετε την όρεξη που σας έχει δημιουργήσει ο ίδιος ο στρατός, έτσι; Ok, μπορεί να μην είναι φαγητό, αλλά μπαίνει στην κατηγορία γλύκισμα. Το τρως και γλείφεις και τα δάχτυλά σου…
Γεμιστά
Παίρνω εδώ ένα μικρό ρίσκο γιατί μπορεί να έχει τύχει μόνο σε εμένα και να μην ισχύει γενικά αλλά εφόσον έχει συμβεί σε εμένα θα ισχύει και γενικά τώρα που το σκέφτομαι: ρε γεμιστά ρε, γεμιστά! Είναι δυνατόν μια ολόκληρη θητεία να την βγάλεις χωρίς γεμιστά; Οι μύθοι λένε πως κάπου σε ένα στρατόπεδο φτιάχτηκαν αλλά γενικά δεν είναι κομμάτι του μενού, θα το θυμόμασταν. Ελληνικό φαγητό και να απουσίαζει από τη λίστα; Γιατί; Για να γλιτώσετε τα έξοδα της φετούλας;
Μουσακάς
Γιατί ρε παιδιά; Αν πας στο εξωτερικό και πεις «Ελλάδα» δυο πράγματα θα σου απαντήσουν: «Μουζάκα» και «Άντζελα Δημητρίου». Είναι δυνατόν να υπηρετείς τη μαμά-πατρίδα και να μην γεύεσαι το εθνικό της φαγητό; (φασολάδα last year). Θα μου πεις ότι θέλει χρόνο και δουλειά, μαζί σου, αλλά δες το διαφορετικά. Από το να τρέχουν 50 νοματαίοι στο προαύλιο κάνοντας γόπινγκ καλύτερα να μαζευτούν και να βάλουν ένα χεράκι να το φτιάξουν στο πιτς φυτίλι. Τάξε στον φαντάρο μουσακά ή άδεια και την ψυχή του πάρε
Κλαμπ Σάντουιτς
Και τώρα θα κλείσουμε με κάτι ξενόφερτο μεν αλλά πανεύκολο και λαχταριστό εδώ που τα λέμε, έτσι;
Μα είναι να απορεί κανείς πως γίνεται σε αυτή την ξεπέτα μαγειρικής που γίνεται στον ελληνικό στρατό να μην σκέφτηκε ποτέ κανένας να φτιάξει ένα απλό κλαμπ σάντουιτς. Το πιο δύσκολο κομμάτι του είναι οι τηγανιτές πατάτες, σιγά τα αυγά! Τόσα πρόχειρα φαγητά μας σερβίρετε ρε, φτιάχτε και ένα που να μας φτιάχνει, που να το βλέπουμε και να γουστάρουμε αντί να βλαστημάμε την ώρα και τη στιγμή που μπαίνουμε στα μαγειρεία. Στην τελική, είναι τόσο απλό που αποκλείεται να μην πετύχει. Βέβαια, εδώ ο στρατός κατέστρεψε την πίτσα θα μου πεις. Και θα έχεις και δίκιο….