Μέχρι πριν από περίπου 1.5 μήνα, θα κοιτούσαμε ένοχα το ταβάνι υπό το φόβο μήπως πέσει να μας πλακώσει. Ή θα κινδυνεύαμε- σε μια από τις κλασικές άκαρπες συζητήσεις των «μασόνων» του μπάσκετ- να μας λιντσάρουν και να χρειαστεί να ελέγξουν τα δόντια μας για να μας αναγνωρίσουν μετά. Στην καλύτερη τον περιπτώσεων κάποιος θα μας μήνυε για προσβολή της στοιχειώδους λογικής και θ’ αντιμετωπίζαμε το ενδεχόμενο του ισόβιου αποκλεισμού από τα γήπεδα μπάσκετ.
Όμως όλ’ αυτά μέχρι πριν από περίπου 1.5 μήνα. Γιατί, πλέον, μπορεί κάποιος να το δηλώσει ανοιχτά χωρίς να φοβάται τις συνέπειες: η φετινή βερσιόν των Warriors αποτελεί αναμφισβήτητα μία από τις κορυφαίες ομάδες που έχουν πατήσει ποτέ παρκέ.
Ο τρόπος που έχουν κυριαρχήσει στην postseason είναι τρομακτικός και με νίκη τα ξημερώματα του Σαββάτου θα κάνουν το 4-0 επί του Cleveland και θα ολοκληρώσουν τα playoffs αήττητοι- κάτι που, φυσικά, ουδεμία ομάδα έχει πετύχει ποτέ.
Αρκεί ο διαφαινόμενος θρίαμβός τους για να γίνουν καθολικά αποδεκτοί ως η κορυφαία ομάδα όλων των εποχών ή θα υπάρχουν πάντα αντιρρήσεις;
Μιας κι έχουμε δημοκρατία, λοιπόν, το menshouse αποφάσισε να δώσει το λόγο στο… λαό: εμείς παρουσιάζουμε κατά την υποκειμενική μας γνώμη τις 10 καλύτερες ομάδες ever, εσείς αντικειμενικά τις κατατάσσετε ψηφίζοντας στο poll στο τέλος του κειμένου.
Για να ρυθμίσουμε λίγο το ρολόι των 24 δευτερολέπτων και πάμε να τις δούμε με χρονολογική σειρά:
Boston Celtics 1964-1965
Το κορυφαίο, με διαφορά, σύνολο της πράσινης παντοκρατορίας των 60s είχε για ηγέτη του το αμυντικό τέρας που άκουγε στο όνομα «Μπιλ Ράσελ», ενώ Χάβλιτσεκ, Τζόουνς και Σάντερς εκτελούσαν χρέη υπέροχων δεύτερων βιολιών.
Έκαναν ρεκόρ (για τότε) στην regular season με 62-18, βγήκαν θριαμβευτές στο ιστορικό game 7 των τελικών της Ανατολής απέναντι στους 76ers (“Havlicek stole the ball!”) και συνέτριψαν τους Lakers στο δρόμο για το στέμμα.
Δυναστεία, όχι αστεία.
Philadelphia 76ers 1966-1967
Προεξαρχούσης της μεγαλύτερης καλαθομηχανής στα χρονικά- ο ασταμάτητος Γουίλτ Τσάμπερλεϊν- και με την αρωγή των Γκριρ και Γουόκερ, οι Sixers ολοκλήρωσαν την κανονική διάρκεια με ρεκόρ 68-13, έκαναν αυτό που έμοιαζε μέχρι τότε ακατόρθωτο στους τελικούς της Ανατολής (έβαλαν, δηλαδή, φρένο στους Celtics που μετρούσαν 8 σερί τίτλους) και κατέκτησαν τον τίτλο επικρατώντας των Warriors με 4-2.
Πίσω στις μέρες της, η «Πόλη της αδελφικής αγάπης» μοίραζε μονάχα αγνό, πορτοκαλί πόνο.
Καθόλου άδικα, οι αντίπαλοί της την μισούσαν…
Los Angeles Lakers 1971- 1972
Έχουμε και λέμε: ρεκόρ περισσότερων συνεχόμενων νικών (33, αντέχει μέχρι σήμερα). Το ασύλληπτο 69-13 στην regular season. Τζέρι Ουέστ, Γουίλτ Τσάμπερλεϊν και Γκέιλ Γκούντριτς στην ίδια πεντάδα. Πρωτάθλημα με συνοπτικές διαδικασίες στους τελικούς (4-1 τη Νέα Υόρκη).
Εκείνη η ομάδα των «Λιμνάνθρωπων» δε λίμναζε, αγωνιστικά, ποτέ.
Ποτέ.
Philadelphia 76ers 1982-1983
Η περίφημη ομάδα του “Fo-Fo-Fo”: ο σούπερ σταρ Μόουζες Μαλόουν πήγε στην Philly για να συναντήσει τους Τζούλιους Έρβινγκ, Μορίς Τσικς και Άντριου Τόνι, να «γράψουν» ρεκόρ 65-17 στην regular season και στα playoffs να χάσουν μόλις ένα ματς στο δρόμο για το πρωτάθλημα, στέλνοντας στον κουβά τον Μαλόουν που είχε προβλέψει “Fo-Fo-Fo” (Four- four- four: εννοούσε, δηλαδή, πως στις 3 τότε σειρές των playoffs θα κερδίσουν οι Sixers με 4-0).
Τελικός απολογισμός 12-1 στην postseason και απτός, σχεδόν, μπασκετικός τρόμος για όλους τους υπόλοιπους.
Boston Celtics 1985-1986
Η κορυφαία «πράσινη» ομάδα των 80s είχε στο ρόστερ της τον Λάρι Μπερντ στα καλύτερά του, πλαισιωμένο από τους Ρόμπερτ Πάρις, Κέβιν ΜακΧέιλ, Ντένις Τζόνσον, Ντάνι Έιντζ και τον Μπιλ Ουόλτον που εκείνη τη σεζόν «ξανάνιωσε».
Οι Κέλτες έκαναν το εκκωφαντικό 40-1 στο Garden κατά τη διάρκεια της σεζόν, τελείωσαν με 67-15, πήραν πίσω τα σκήπτρα τους επικρατώντας των Rockets με 4-2 στους τελικούς και διεύρυναν κι άλλο τον μύθο του συλλόγου, κρεμώντας το 16ο μπάνερ πρωταθλήματος στο ταβάνι του «σπιτιού» τους.
Το 17ο θα ερχόταν 22 ολόκληρα χρόνια μετά…
Los Angeles Lakers 1986-1987
Η ελκυστικότερη (μέχρι την επόμενη…), ενδεχομένως, ομάδα όλων των εποχών: ο Μάτζικ Τζόνσον κρατούσε την μπαγκέτα του Showtime των Lakers και ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, ο Τζέιμς Γουόρθι, ο Μπάιρον Σκοτ, ο Έι Σι Γκριν και ο Μάικλ Κούπερ συμπλήρωναν ιδανικά τα υπόλοιπα κομμάτια της πιο μεθυστικής μπάντας, η οποία σε διέλυε με το γρήγορο στυλ μπάσκετ που έπαιζε.
Ολοκλήρωσαν τη χρονιά με 65-17, ενώ στους επικούς τελικούς κόντρα στους Σέλτικς επικράτησαν με 4-2 επανακτώντας τα σκήπτρα τους.
Το μπάσκετ του 21ου αιώνα στα μέση της δεκαετίας των 80s είχε κιόλας φτάσει.
Detroit Pistons 1988-1989
Δεν έπαιζαν το πιο ευχάριστο μπάσκετ στα χρονικά της ευχαρίστησης- αντιθέτως, έριχναν ξύλο μέχρι λιποθυμίας. Ήταν, βλέπετε, τα «Κακά Παιδιά»: Αϊζάια Τόμας, Τζο Ντούμαρς, Μπιλ Λαμπίερ, Βίνι Τζόνσον και Ντένις Ρόντμαν τσάκιζαν κόκκαλα, κι ας μην είχαν τον κυρίαρχο σέντερ στην σύνθεσή τους.
Τη σεζόν 1988-1989 πήγαιναν με σπασμένα τα φρένα ολοκληρώνοντας με 63-19 την regular season και στα playoffs διέλυσαν όποιον βρήκαν στο διάβα τους, φτάνοντας στο 15-2 συνολικά και «σκουπίζοντας» τους Lakers στους τελικούς.
Αν υπήρχε βραβείο για την πιο αντιπαθητική υπερομάδα θα το είχαν πάρει ήδη σπίτι τους.
Chicago Bulls 1995-1996
Ο GOAT (Μάικλ Τζόρνταν). Ένας από τους πληρέστερους παίκτες ever (ο Σκότι Πίπεν). Ο κορυφαίος ριμπάουντερ που έχει δει ανθρώπου μάτι (ο Ντένις Ρόντμαν). Ένας από τους καλύτερους Ευρωπαίους (ο Τόνι Κούκοτς). Εξαιρετικό supporting cast (Στιβ Κερ, Λουκ Λόνγκλεϊ, Ρον Χάρπερ). Και στην άκρη του πάγκου η πιο πολυμήχανη αλεπού (ο Φιλ Τζάκσον).
Στη θέση αυτών των Bulls θα μπορούσε να βρίσκεται οποιαδήποτε «καλή» ομάδα του Chicago των 90s (όπως αυτή της σεζόν 1991-1992 ή του 1996-1997), όμως καμία άλλη δεν είχε τη δική της αύρα.
Την αύρα του ανίκητου συνόλου (72-10 στην κανονική περίοδο και 15-3 στα playoffs). Την αύρα της ιστορίας που γραφόταν μπροστά στα μάτια μας. Την αύρα της κορυφαίας ομάδας όλων των εποχών.
Ή μήπως…;
Los Angeles Lakers 2000-2001
Ο Σακίλ Ο’ Νιλ στα καλύτερά του- δηλαδή ο πιο «οδοστρωτήρας» παίκτης που έχει δει ανθρώπου μάτι. Ο Κόμπε Μπράιαντ στα μικράτα του, να δείχνει πως μια μέρα θα κοιτάξει στα μάτια τον Τζόρνταν. Ντέρεκ Φίσερ, Ρόμπερτ Χόρι, Ρίκι Φοξ και Χόρας Γκραντ ν’ αποτελούν τα εύηχα δεύτερα βιολιά. Και, φυσικά, ο μαέστρος Φιλ Τζάκσον να χτίζει ακόμα μία αυτοκρατορία.
Στην κανονική διάρκεια το Los Angeles έκανε συντήρηση δυνάμεων (56-26), όμως στην postseason πάτησαν μέχρι τέλους το γκάζι κι έγραψαν το καλύτερο ρεκόρ (που απειλείται εντόνως φέτος) στην ιστορία, ολοκληρώνοντας με 15-1 και χάνοντας μόνο ένα ματς από τον bigger than the game Άλεν Άιβερσον στους τελικούς.
Το πρωτάθλημα ήταν η επιβεβαίωση πως αυτό το σύνολο απλά δεν παιζόταν από κανέναν. Όχι μονάχα εκείνη τη σεζόν.
Ίσως και διαχρονικά.
Golden State Warriors 2016-2017
Στον ήδη «εξωπραγματικό» κορμό της πρωταθλήτριας ομάδας του 2015 και αυτής του 2016 (που έσπασε το ρεκόρ των Bulls με 73-9, αλλά ηττήθηκε στους τελικούς από τον εκτός μπασκετικής λογικής ΛεΜπρόν πέρυσι), ήρθε να προστεθεί το απόλυτο επιθετικό υπερόπλο: ο Κέβιν Ντουράντ πήγε να συναντήσει τον Στεφ Κάρι, τον Κλέι Τόμπσον, τον Ντρέιμοντ Γκριν και τον Αντρέ Ιγκουοντάλα και μαζί είναι έτοιμοι να τρυπήσουν τον ουρανό.
Ποτέ, καμία άλλη ομάδα δεν έτρεχε σαν αυτούς, δεν σούταρε σαν αυτούς, δεν είχε αυτοματισμούς σαν αυτούς, δεν πυροβολούσε ανηλεώς έξω από τα 7.25 και δεν «έδερνε» τόσο καλά στην άμυνα σαν αυτούς.
Το «φτωχό» 67-15 της κανονικής διάρκειας ήρθε με τις μηχανές σχεδόν σβηστές, όμως στα playoffs έχουν ισοπεδώσει τους πάντες και τα πάντα: 15-0 και αν κερδίσουν σήμερα το βράδυ θα γίνουν οι μόνοι που παίρνουν πρωτάθλημα αήττητοι.
Το Golden State είναι μια αγγελικά πλασμένη διαολεμένη ομάδα που θέλει να στείλει τους πάντες στην Κόλαση και να κρατήσει για πάρτη της τον Παράδεισο.
Τον Παράδεισο στον οποίον κατοικεί η νο1 ομάδα όλων των εποχών.