Η εικόνα του σακατεμένου ποδιού του Σάντι Καθόρλα είναι σοκαριστική. Δεν γίνεται να κρύβεις έστω κι ελάχιστη ανθρωπιά μέσα σου και να μείνεις ασυγκίνητος από το προσωπικό δράμα ενός ποδοσφαιριστή, έτσι όπως βγαίνει και το αποκαλύπτει ο ίδιος. Στη συνέντευξή του σε ισπανικό Μέσο υπενθύμισε ουσιαστικά στον κόσμο πως υπάρχει ακόμα. Οι περισσότεροι τον είχαν ξεγραμμένο και όχι άδικα. Ακόμη και οι γιατροί του ξεκαθάρισαν πως είχε αφήσει οριστικά πίσω του την μπάλα και πως θα έπρεπε να αισθάνεται τυχερός αν μπορούσε έστω να περπατήσει. Για τον παίκτη της Άρσεναλ (γιατί σε αυτήν ανήκει, σε περίπτωση που το ξεχάσατε) όμως, δεν χρειάζεται κανένας οίκτος. Για έναν πραγματικό μαχητή όπως αυτός, το μόνο αποδεκτό συναίσθημα είναι ο σεβασμός.
Δεν τον λένε Κατσόρλα!
Όταν τον Μάιο του 2008 ο Λουίς Αραγονές ανακοινώνει την αποστολή της εθνικής Ισπανίας του EURO για τους περισσότερους υπάρχει μία έκπληξη. Στο ρόστερ ξεχωρίζει κι ένα όνομα τόσο άγνωστο στον πολύ κόσμο, που εδώ στην Ελλάδα δεν ξέρουμε καλά-καλά να το προφέρουμε σωστά. «Κατσόρλα» τον ανεβάζουμε, «Κατσόρλα» τον κατεβάζουμε και δεν είναι λίγοι που αναρωτιούνται γιατί προτιμήθηκε αυτός ο τύπος αντί του Χοακίν ή έστω του Ριέρα. Η… «γριά αλεπού» των πάγκων θέλει να παρουσιάσει ένα σύνολο που να μην κουβαλά την ταμπέλα του «looser» στις μεγάλες διοργανώσεις. Και για να το καταφέρει, στηρίζεται σε αληθινούς μαχητές. Όπως εκείνος o κοντοπίθαρος μπαλαδόρος που ήδη είχε αρχίσει να γίνεται συνώνυμο της υπέρβασης.
Μόλις την προηγούμενη σεζόν (2006-07) είχε ανακηρυχθεί καλύτερος Ισπανός ποδοσφαιριστής. Σε ηλικία 22 ετών και κάτι ψιλά. Παίζοντας για λογαριασμό της Ουέλβα! Βάζοντας… από κάτω όλη την αφρόκρεμα της «φούρια ρόχα» και παίκτες της Μπαρτσελόνα, της Ρεάλ Μαδρίτης και των άλλων μεγάλων του πρωταθλήματος. Μπορεί να μην ξεκινά βασικός στα παιχνίδια του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αλλά συνήθως είναι μία από τις αλλαγές του ομοσπονδιακού τεχνικού, καθώς πρόκειται για ποδοσφαιριστή που δεν διαθέτει μόνο ταχύτητα και σπουδαία τεχνική. Το βασικό χαρακτηριστικό του ήταν η δυνατότητά του να μεταβάλλει άμεσα το ρυθμό ενός αγώνα και να μετατρέπει μία… ράθυμη ομάδα σε δυναμίτη.
Διαρκής απογείωση μέχρι το χειρουργικό τραπέζι
Η εικόνα του διαλυμένου από 8 επεμβάσεις ποδιού του είναι μια σοκαριστική αναγκαστική προσγείωση στο σήμερα. Είναι το ίδιο πόδι με το οποίο ο Καθόρλα έκανε καριέρα. Μια καριέρα για την οποία επιμένει πως το τέλος της δεν έχει φτάσει ακόμα. Στην εξομολόγησή του στη «Marca» ο Καθόρλα μίλησε για τους φρικτούς πόνους που τον συνοδεύουν εδώ και περίπου 4 χρόνια. Μετά από εκείνο το καταραμένο φιλικό με την Χιλή το 2013 (2-2) όταν και είχε αποχωρήσει ως τραυματίας από το γήπεδο. Μια εξέλιξη που εκείνη τη στιγμή δεν φαινόταν τόσο άσχημη ώστε να του χαλάσει τις όμορφες αναμνήσεις από τον συγκεκριμένο αντίπαλο, κόντρα στον οποίο είχε σημειώσει το παρθενικό του γκολ με τη φανέλα της εθνικής ομάδας.
Η περίπτωσή του έρχεται σαν υπενθύμιση του τι ακριβώς συνεπάγεται η εντατικοποίηση… εργασίας των ποδοσφαιριστών. Η πίεση για γρήγορη αποκατάσταση, για άμεση επάνοδο, προκαλεί θύματα. Και τα 8 εκατοστά που «φαγώθηκαν» κι εξαφανίστηκαν από τον αχίλλειο τένοντα του ποδιού του είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της αλήθειας. Από το 2015 και μετά από διαρκείς μολύνσεις που τον έφεραν ακόμη και στα πρόθυρα της γάγγραινας, ο Καθόρλα αφήνει πίσω του τις μέρες δόξας με την Άρσεναλ. Πλέον ο στόχος του είναι να μπορέσει απλά να περπατά φυσιολογικά. Τουλάχιστον αυτό ήταν το «ταβάνι» της πρόβλεψης των γιατρών. Για έναν απλό ποδοσφαιριστή ίσως να είχαν δίκιο…
Θα γυρίσει έστω για ένα λεπτό
Εκτός από τον συνδυασμό τεχνικής και ταχύτητας, ο Καθόρλα ξεχώριζε στο γήπεδο για το μόνιμο χαμόγελό του. Ίσως αυτό να παραμένει ο οδηγός του και το στήριγμα σε αυτή τη μακρά και μοναχική πορεία επιστροφής. Όπως φυσικά και η οικογένειά του, με τη στενή και την ευρεία έννοια του όρου. Η γυναίκα του, τα παιδιά του, η Άρσεναλ. Το τατού με το όνομα της κόρης του πλέον δεν φιγουράρει στο χέρι του. Ένα κομμάτι του μεταφέρθηκε μαζί με τον ιστό ως μόσχευμα για το σακατεμένο πόδι. Προφανώς η επιλογή του σημείου δεν ήταν τυχαία. Κάθε φορά που κοιτάζει την φρικιαστική ουλή θα μπορεί να αντικρίζει κι ένα μέρος του… dna του. Και θα συνεχίζει να χαμογελά αναλογιζόμενος το σπλάχνο του καθ’ όλη την περίοδο ανάρρωσης.
Οι «κανονιέρηδες» του ανανέωσαν το συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2018. Μια κίνηση περισσότερο συμβολική και δηλωτική της στήριξής τους. Είναι απίθανο να μπορέσει να επιστρέψει ποτέ σε υψηλό επίπεδο. Παραμένει αμφίβολο αν θα ξαναπαίξει καν σε οποιοδήποτε επίπεδο. Ο ίδιος είναι αισιόδοξος πως θα το κάνει τον Γενάρη της επόμενης χρονιάς. Η πίστη του ενδεχομένως να τον πάει, τελικά, μακριά. Να τον οδηγήσει μέχρι το «Emirates», έστω για μία τελευταία ολιγόλεπτη παρουσία που θα πιστοποιήσει πως ο Καθόρλα για άλλη μία φορά στη ζωή του νίκησε τις πιθανότητες. Όταν συμβεί αυτό, οι άμαθοι από σεισμούς Άγγλοι, θα ταρακουνηθούν από τα Ρίχτερ που θα προκληθούν τη στιγμή που θα πατήσει το γρασίδι…