Ο αθλητισμός εκτός από ωραία συναισθήματα και συγκινήσεις, προσφέρει και στιγμές που τις θυμάσαι για την ιδιαιτερότητα τους. Μια ιδιαιτερότητα παράταιρη με τον πρωταθλητισμό. Άνθρωποι που σε ξαφνιάζουν με αυτό που μπορούν να κάνουν χωρίς να το περιμένεις και με αυτό που περιμένεις και δεν κάνουν. Οι κάτωθι αποτελούν μέρος μιας τεράστιας καλτ λίστας με ξένους που άφησαν ένα κάποιο στίγμα στα ελληνικά παρκέ. Ή και έξω από αυτά.
Ρόμπερτ Γκούλιας : Καλτ από την κορφή ως τα νύχια. Κάποιοι τον αποκάλεσαν κινητή ντουλάπα από την Ουγγαρία. Τους καταδικάζουμε φυσικά. Ο Ρόμπερτ ο Γκούλιας, αυτός ο υπερφυσικός μπέμπης, στόμα είχε και μιλιά δεν είχε. Στόμα είχε και κοιλιά επίσης είχε. Να ποστάρει τον αντίπαλο το βαριόταν απίστευτα, αφήστε δε που δεν είχε και την αντοχή. Γι΄αυτό όσο φόρεσε την ερυθρόλευκη (2004-2005) έβγαινε στα 4-5 μέτρα να το μπουμπουνίσει. Είχε και συμπαθητικά ποσοστά από το τρίποντο, που ήταν στα 6,25 τότε.
Μίροσλαβ Πετσάρσκι : Ο Χοσέ Τοτσέ του μπάσκετ. Μπορούσε να βάλει ένα χουκ από τα 6 μέτρα και μπορούσε να χάσει ένα λέι απ ολομόναχος κάτω από το καλάθι.
Μαρκ Τζάκσον : Σίγουρα ξαφνιάζεστε που τον λέμε καλτ. Έχουμε σοβαρό λόγο που μπαίνει στη λίστα. Ο σέντερ που βρέθηκε στον Ολυμπιακό το 2007-2008 έχει δύο αβαντάζ: ήταν αρκετά οξύθυμος με τα σέντερ του ΠΑΟ και θα μπορούσε άνετα να παίξει τον Νικ Φιούρι στους Avengers.
Ανατόλι Ζουρπένκο : Το λυγερόκορμο αγόρι του Ολυμπιακού μπορεί να ήταν πιο αδύνατο και από τον Στάθη Ψάλτη, όμως είχε το δικό του μοναδικό στιλ και έβρισκε πάντα τον τρόπο να ματώσει το αντίπαλο διχτάκι (όταν λέμε πάντα εννοούμε 1-2 φορές το 40λεπτο)
Στιβ Μπάκναλ : Μόνο και μόνο η κάλτσα που κόντευε να γίνει ολόσωμη φόρμα, αρκεί για να τοποθετήσει τον κάποτε Λιμνάνθρωπο που έπαιξε σε Ηρακλή και Άρη σε αυτή τη λίστα.
Ντέρεκ Τσίβιους : Ο μπασκετμπολίστας με τα τσιρότα. Έτσι έμεινε στην μπασκετική ιστορία. Τον έφερε η Δάφνη του Τσιβελέκα κι εκείνος έδωσε τα διαπιστευτήρια του. Τα τσιρότα που κοσμούσαν το σώμα του δεν ήταν για να καλύπτουν πληγές. Ήταν για μόστρα. Για να το παίζει ιστορίας. Τέλος, το περιστατικό που τον έψαχναν προπονητές και συμπαίχτες και τον βρήκαν να κάνει ποδήλατο, το οποίο είχε κλέψει από ένα πιτσιρίκι, είναι πέρα ως πέρα αληθές.
Σανγκ Πινγκ : Κανονικά δεν θα έμπαινε, αφού είναι πολύ πρόσφατος, αλλά καλτίλα δίχως Σανγκ Πινγκ δε γίνεται. Ο πρώτος Κινέζος που έπαιξε στην Ευρωλίγκα και κατάφερε να πετύχει και καλάθι. Ω, ναι. Σε 10 χρόνια από τώρα θα μνημονεύεται σαν Θεότητα. Ο Big Lebowski του μπάσκετ. Ο Δαλάι Λάμα του ζωγραφιστού.
Κάρι Σκέρι : Τι να πεις και τι να γράψεις για ένα παλικάρι που σε ένα παιχνίδι του Ολυμπιακού πέφτει και σπάει το χέρι του, ο τότε προπονητής Στιβ Γιατζόγλου προσπαθεί να επαναφέρει το κόκκαλο στη θέση του και μετά από κάποιες μέρες εκείνος τον κυνηγάει με ψαλίδι στο χέρι και του αφήνει πεσκέσι μια δαγκωματιά στο στήθος; Ήταν σε ένα ματς με το Παγκράτι που είχε ξεκινήσει η ιστορία και τελικά η κατάληξη ήταν ο Σκέρι να ζητάει συγγνώμη από τον Στιβ και να του λέει ότι δεν πρέπει να μαλώνουν. Αυτή η διπολική κατάσταση μπορεί να οφειλόταν και στο γεγονός ότι ο Σκέρι δεν άφησε ποτέ τα ναρκωτικά από την ζωή του.
Τάιρον Νέσμπι : Ο τύπος που δεν ένιωσε ποτέ το κρύο. Ο αστικός μύθος στην Λάρισα, όπου έπαιξε με τα χρώματα της Ολύμπια, λέει ότι έβγαινε στο χιόνι με βερμούδα και σαγιονάρα. Μην ξεχνάμε και τον διαγωνισμό καρφωμάτων που είχε κερδίσει με το πιο εντυπωσιακό κάρφωμα ever.
Φράνκι Κινγκ : Σχετικά καλό πέρασμα από Πανιώνιο, Άρη και ΠΑΟΚ. Όλοι τον θυμούνται για τη στιγμή που μετά από μια νίκη επί του Άρη όσο φορούσε τα ασπρόμαυρα, παίρνει το μικρόφωνο και λέει την ατάκα: «Είμαι ελεύθερος, οπότε αν καμία γυναίκα θέλει να με βρει είμαι εδώ».
Ρόμπερτ Ρένφρο : Στην Ελλάδα ήρθε για μπάσκετ, για χάρη του ΠΑΟΚ, αλλά το μέλλον τον βρήκε να κάνει πόρτα στη Ρόδο. Live your καλτ in Greece.
Μίλκο Μιλίτσεβιτς : Από τους πρώτους αντιτουριστικούς. Τον έβλεπες και νόμιζες ότι είναι καντινιέρης ή ταμίας σε μπεργκεράδικο. Εξέπληξε πολλούς με τα στατιστικά του στην ΑΕΚ και όταν σε ένα ματς απέναντι στον Ολυμπιακό έβαλε 40αρα άρχισε να φωνάζει ότι είναι ο καλύτερος στην Ευρώπη και πως το ΝΒΑ τον περιμένει. Η τρίχα για πουλόβερ που είχε είναι το κερασάκι στην τούρτα. Καλτ λέμε και κλαίμε.
*Η λίστα του μέλλοντος πρέπει να ξεκινάει από Ντέργουιν Κίτσεν και Ρέιμαρ Μόργκαν