Είμαι της άποψης ότι εμείς οι «δημοσιογράφοι» τείνουμε να έχουμε άποψη για όλα και να γράφουμε για όλα. Είναι μέρος της δουλειάς μας. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε γνώστες σε βάθος και φερέγγυοι. Ίσα ίσα. Γι΄αυτό όσα διαβάσεις από δω και κάτω για τη ΔΕΗ δεν προέρχονται από κάποιον που κατέχει τρομερά το θέμα. Απλώς έχει τύχει τον τελευταίο καιρό να μιλήσω με ανθρώπους που το ξέρουν, να κρατήσω όσα μπόρεσα να καταλάβω και απλώς τα μοιράζομαι. Οκ, το site δεν είναι το ημερολόγιο μου, αλλά σε κάθε περίπτωση εσύ που με διαβάζεις είσαι άνθρωπος με κρίση. Θέλω να ελπίζω. Απ΄όσα θα πω μην κρατήσεις τίποτα. Πιστοποίησε τα. Ή αναίρεσε τα. Ψάξε όμως.
Σήμερα κυκλοφόρησε μια έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που αναφέρει ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν πάνω από 4 εκατομμύρια άνθρωποι εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Και είναι πολύ μεγάλο νούμερο για να το αγνοούμε. Ίσως το παίζουμε όλοι αδιάφοροι γιατί αν το σπάσεις σε όλες τις χώρες του κόσμου ακούγεται μικρότερο, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία. Άνθρωποι συνεχίζουν και πεθαίνουν εν έτει 2018 από μολυσμένο αέρα. Την ώρα που το 97% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει αποδεχτεί ότι η ανθρώπινη δράση μολύνει αφάνταστα τον αέρα, οι αλλαγές είναι πραγματικά ελάχιστες.
Ας μην μιλάμε όμως για το τι κάνουν σε άλλες χώρες. Ας μιλήσουμε για την Ελλάδα. Στην Ελλάδα έχουμε τη ΔΕΗ. Μια δημόσια υπηρεσία, ένα δημόσιο αγαθό που επιμένει να λειτουργεί με λογική μονοπωλίου και ενδιαφέρεται αποκλειστικά για την ευημερία της. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τι έχει γίνει στο παρελθόν από ΓΕΝΟΠ μεριά με τον κύριο Φωτόπουλο.
Εσχάτως οι εργαζόμενοι εκεί απείλησαν με διακοπές ρεύματος σε ολόκληρη τη χώρα. Ο λόγος; Η πώληση λιγνιτικών μονάδων σε ξένους επενδυτές. Θα έλεγε κανείς πρωτόβγαλτος ότι η ΔΕΗ κόπτεται για το συμφέρον των ελληνικών παραγωγικών μονάδων. Κάτι που μπορεί να έχει ένα μερίδιο στην στάση της. Δεν το αμφισβητώ εξ ολοκλήρου. Άλλωστε η Ελλάδα ήταν και είναι μια από τις χώρες που έχουν τεράστια παραγωγή σε λιγνίτη. Η Ε.Ε. θέλησε να της μειώσει το μονοπώλιο και σε αυτό το επίπεδο, στοχεύοντας να προσφέρει σε ξένους επενδυτές την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα της Πτολεμαΐδας και άλλων περιοχών.
Μια στρατηγική γενικά που αντίκειται σε άλλες ευρωπαϊκές αποφάσεις και κατευθύνσεις. Γιατί όταν έχεις υπογράψει τη Συμφωνία του Παρισίου δεν μπορεί να σε απασχολεί σοβαρά το ποιος θα εκμεταλλεύεται το λιγνίτη. Τον απαγορεύεις και δίνεις στη χώρα τα εφόδια για να μεταβεί σε άλλες πηγές ενέργειας, λιγότερο βλαβερές αν όχι καθόλου. Είπαμε όμως. Εδώ δε μας αφορά η Ευρώπη. Εξάλλου αυτή όσο κι αν θέλουμε, δε μπορούμε να την αλλάξουμε.
Μας αφορά η ΔΕΗ. Αυτός ο ληστρικός οργανισμός που υποκινείται και εξουσιάζεται από το χρήμα. Όχι την ευφυΐα και τον σεβασμό. Από το χρήμα μόνο. Γιατί αν είχε και τα άλλα δύο θα μπορούσε να δει ότι πέρα από το λιγνίτη υπάρχουν πηγές ενέργειας που θα μπορούσαν να της αποφέρουν παραπάνω λεφτά. Όχι δα. Εκεί, πείσμα.
Θα μπορούσα να σταθώ στο πλευρό τους σε αυτές τις απεργίες που κάνουν αν δεν είχαν στηρίξει πριν από ένα χρόνο σχεδόν τον Ντόναλντ Τραμπ που έλεγε ότι η περιβαλλοντική καταστροφή είναι μύθος. Θα μπορούσα να τους υποστηρίξω αν δεν εξακολουθούσαν να προκαλούν καταστροφή στις περιοχές που γίνεται η εξόρυξη και δεν γέμιζαν με θάνατο τα πνευμόνια τόσων ανθρώπων.
1.200 θάνατοι στην Ελλάδα προέρχονται κάθε χρόνο από τη μόλυνση του αέρα. Πρώιμοι θάνατοι όλοι τους. Στην Πτολεμαΐδα 7 στους 10 νεκρούς είναι από καρκίνο ή εμβολή στους πνεύμονες. 16% έχει αυξηθεί σε σχέση με το 1950 η εμφάνιση του καρκίνου. Και είναι 2018. Που υποτίθεται ότι η επιστήμη δεν έχει κανένα εμπόδιο. Ένα ολόκληρο χωριό, η Μαυροπηγή, έχει ερημώσει εξαιτίας της εξόρυξης. Το προσδόκιμο ζωής έχει πέσει πολύ.
Δεν θέλω να πω άλλους αριθμούς. Οι αριθμοί είναι μέρος επιχειρημάτων, μέρος πειθούς. Και δε νιώθω καμία ανάγκη να πειστεί κανείς. Τα πράγματα είναι σαφή. Ο λιγνίτης είναι καταστροφικός για το περιβάλλον. Όχι μόνο ο ελληνικός. Και ο γερμανικός και ο τσέχικος που είναι άλλες 2 μεγάλες αγορές. Αλλά είπαμε. Αυτούς δεν τους ορίζουμε εμείς. Εμάς ορίζουμε εμείς.
Το πιο βασικό απ΄όλα τα χαρακτηριστικά μιας διακυβέρνησης στη σύγχρονη εποχή είναι το περιβάλλον. Και δεν άκουσα ποτέ και κανένα πρωθυπουργό να το αναφέρει πέραν των προεκλογικών debate. Κανείς δεν το έθεσε στις άμεσες προτεραιότητες. Αντιλαμβάνομαι ότι η οικονομία μας δεν είναι σε μια θέση που να προτάσσει το περιβάλλον, αλλά αυτή ακριβώς είναι η λάθος σκέψη. Το να ανατρέψουμε αυτή την άσχημη κατάσταση που είναι μοιραία για άλλα μέρη της γης δεν μπορεί να σχετίζεται με το χρήμα.
Κι αν δε μπορεί η πολιτεία να σπάσει αυγά με τη ΔΕΗ γιατί φοβάται, εμείς η κοινωνία, εμείς τα άτομα πρέπει να το κάνουμε. Μέχρι να καταλάβουν ότι δεν είμαστε Αμερικάνοι να μας νοιάζει μόνο η πάρτη μας. Είμαστε μέρος μιας παγκόσμιας κοινότητας. Και η Ελλάδα είναι από τις χώρες που δυνητικά θα μπορούσαν να φέρουν μια σπουδαία αλλαγή σε αυτό το κομμάτι. Αν η ΔΕΗ δεν θέλει να συμβάλλει, καλύτερα να σαπίσει.