Μην κλείνεις το τηλέφωνο στο αγαπημένο σου ραδιόφωνο. Πες τους στα μούτρα να σταματήσουν να βάζουν αυτό το ρημαδοκομμάτι, γιατί δεν αντέχεις άλλο να το ακούς…Κάπως έτσι θα έπρεπε να λέει η διαφήμιση για τις κατά καιρούς έρευνες ακροαματικότητας του ραδιοφώνου. Δώσε την ευκαιρία στους ραδιοφωνικούς παραγωγούς της Ελλάδας να δουν πόσο τετριμμένοι και αδιάφοροι έχουν γίνει. Όχι όλοι σαφώς. Εκείνοι που υποτάσσονται ολοκληρωτικά στην playlist του σταθμού και προλογίζουν κάθε μέρα τα ίδια τραγούδια. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ανυπόφορη σε 5 τραγούδια που αν είσαι τέρμα άτυχος θα τα πετύχεις ταυτόχρονα σε 3 και 4 σταθμούς.
Δεν είναι ντροπή να το παραδεχτούμε. Το φασόν είναι ο ορισμός του ελληνικού ραδιοφώνου. Ας υποθέσουμε ότι σου αρέσει να ακούς ξένο pop και κάπως πιο alternative pop. Υπάρχουν συγκεκριμένες επιλογές για να βάλεις. Music, DeeJay, ενώ παίζουν ως επιλογές ο Ο.Φ.Α. 89.8 που παίζει απλώς ό,τι πουλάει, κι ας μην ταιριάζει στο ύφος του και λιγότερο ο Ρυθμός. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα παρατηρείται να συμπίπτει μια μουσική επιλογή του Pepper με τον Δρόμο. Τα 5 τραγούδια ακολούθησαν την ίδια σχεδόν πορεία. Από ψαγμενιές έγιναν mainstream και μετά απλώς…εκνευριστικά. Τα συγκεκριμένα 5 τραγούδια θα μπορούσαν να μπουν στην αντίστοιχη λίστα του μέλλοντος.
Derniere Danse
Η γαλλική μουσική είναι αρκετά καλή, αλλά η Ιντιλά είναι λόγος για να την σιχαθείς. Στην αρχή δεν καταλαβαίνεις πόσο κλαψιάρικη είναι η φωνή και το τραγούδι και αφήνεσαι να το σιγοτραγουδήσεις. Μετά από 2-3 φορές βλέπεις το πρόβλημα. Η κοπέλα είναι εκείνη η εκνευριστική μαμά που ακούς στην παραλία να φωνάζει με αυτή την ψιλή φωνή στον γιο της: «Γιωργάκηηηηη, μην πας στα βαθιά, έλα έξω αγόρι μου». Ξέρεις, εκείνη τη φωνή που σε κάνει να θες να πάρεις τα αυτιά σου, να τα βάλεις σε ένα μπλέντερ, μετά να τα ανακατέψεις με κουνουπίδι και μπρόκολο και να τα πετάξεις από το παράθυρο. Το Derniere Danse έπαιζε παντού και διαρκώς για δύο χρόνια. Πήρε μια απόσταση και εσχάτως έχει επιστρέψει. Προφανώς γιατί δεν βίασε εντελώς την ακοή μας.
Other People
Είχα όλη την καλή διάθεση να συμπαθήσω την LP, αλλά δεν με αφήνει. Έβγαλες βρε χρυσή μου το Lost On You, που έχει μια χαρά μελωδία. Δεν σου έφτανε αυτό; Ήθελες και το Other People που έχει τη μελωδία που θα παίζει στην κηδεία μου; Έχουν υπάρξει φορές που το άκουσα σε έναν σταθμό, πετάχτηκα από το τραπέζι να αλλάξω και το έπαιζε και στον επόμενο. Το ξανάλλαξα. Ακουγόταν ξανά. Για λίγο νόμιζα ότι κάποια ανώτερη δύναμη μου στέλνει μηνύματα. Μετά έκοψα το καλώδιο με ψαλίδι και ευτυχώς σταμάτησε. Ώσπου χτύπησε το κινητό της αδερφής μου που το είχε ήχο κλήσης. Αυτές τις μέρες θα ακούσεις το Suspicion της να παίζει. Εγώ από αντίδραση τραγουδάω Σαςμίσωωω ως απάντηση στους παραγωγούς.
Human
Μια χαρά κομμάτι το Human του Rag ‘n’ Bone. Τα αυτιά μου μπορούν να δεχτούν έναν αριθμό που θα το ακούσουν. Κι ας κοιτάζει προς το άπειρο. Μόνο που σε τούτη την περίπτωση νιώθω ότι τρυπήσαμε τα μαθηματικά. Αν πούμε ότι ο αριθμός των ακέραιων δεν είναι μια ευθεία γραμμή, αλλά πεπερασμένος, τότε έπαψε να είναι 49548385 επαναλήψεις πίσω.
E.G.O.
Άλλος ένας εκπρόσωπος της γαλλικής μουσικής. Ο Willy William κυριάρχησε τα προηγούμενα δύο καλοκαίρια και ακόμα δεν μπορώ να βρω έναν ικανοποιητικό λόγο. Εξοργιστικά μέτριος στίχος και μελωδία κι όμως θα τον άκουγες μέχρι και στον Derti. Ψέματα. Ο Derti δεν πουλάει το κοινό του. Παραμένει πιστός. Δεν είναι Δρόμος.
Despacito
Δεν ήθελα να το βάλω στη λίστα. Δεν ταιριάζει ακόμα για να μπει στη λίστα. Φοβάμαι όμως πως πολύ σύντομα θα υπερβεί αυτή την λεπτή γραμμή, αυτή την ισορροπία. Λογικά παίζει παντού γιατί είναι κομματάρα. Και η version με τον Μπίμπερ (Συγγνώμη γι΄αυτό 22χρονε εαυτέ μου). Ελπίζω ότι η συνύπαρξη του με το καλοκαίρι θα το σώσει και δεν θα αλλάξει το πως έχει εντυπωθεί στο κοινό.