Μια ολόκληρη χώρα έχει πνιγεί στα σκουπίδια επειδή μια ομάδα ανθρώπων αρνούνται να εργαστούν και εμποδίζουν και τους συναδέλφους τους να το κάνουν. Πάμε άλλη μία για να το χωνέψουμε: μια ολόκληρη χώρα έχει πνιγεί στα σκουπίδια επειδή μια ομάδα ανθρώπων αρνούνται να εργαστούν και εμποδίζουν και τους συναδέλφους τους να το κάνουν.
Αυτή η ομάδα θεωρεί ότι η δική της αγωνία για το μέλλον και η δυσβάσταχτη πραγματικότητα στην κρίση είναι πολύ σημαντικότερη από την αντίστοιχη 1,5 εκατ. ανέργων και άλλων 550.000 του ιδιωτικού τομέα, που αμείβονται με μισθούς υπό του ορίου της φτώχειας και δεν έχουν κανένα τρόπο αντίδρασης αν αύριο το πρωί διαταχθούν απ’ το αφεντικό να περάσουν από λογιστήριο.
Σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, ενόψει του μεγαλύτερου κύματος καύσωνα της τελευταίας 30ετίας. Όχι γιατί αντιδρά με διαδηλώσεις, στάση εργασίας η κάποια συναφή εκδήλωση διαμαρτυρίας, όπως έχει το δικαίωμα να κάνει, αλλά επειδή αποτρέπει εν συνόλω την αποκομιδή σκουπιδιών, όπως ΔΕΝ ΕΧΕΙ το δικαίωμα να κάνει.
Η μπόχα και η δυσωδία που έχουν κατακλύσει την Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες ανταποκρίνεται σε αυτό ακριβώς που αποπνέει η κοινωνία μας τις τελευταίες δεκαετίες: μπόχα και δυσωδία. Ο καθρέφτης όλων των παθογενειών που μας έφεραν ως εδώ, η φαυλότητα και η σήψη ενός κρατικού μηχανισμού και ενός πολιτικού προσωπικού, τεμαχισμένες σε εκατομμύρια σκουπιδοσακούλες.
Ο αέναος κύκλος της πελατειακής διακυβέρνησης του κράτους. Με μια κυβέρνηση που έπαιξε ξανά το ψηφοθηρικό παιχνίδι της στις πλάτες μιας εργασιακής ομάδας και τώρα – Ω τι έκπληξη! – καταλήγει δέσμια των μικροπολιτικών αποφάσεων της. Με μια αντιπολίτευση που κουνάει τώρα με κουτοπόνηρη χαιρεκακία το δάχτυλο, υποσχόμενη τις τομές που δεν είχε τα κότσια να κάνει όταν είχε τα ηνία. Γιατί η ΝΔ δεν έδωσε την αποκομιδή των απορριμμάτων σε ιδιώτες – όπως ζητάει τώρα – όταν ήταν κυβέρνηση; Και με μια εργασιακή ομάδα που αξιολογεί υπό του δικού της το δημόσιο συμφέρον, γιατί έτσι την εκπαίδευσαν να κάνει. «Αφού τόσοι και τόσοι μονιμοποιηθήκαν στο παρελθόν, αφού τόσοι και τόσοι επιβραβεύτηκαν για το νταηλίκι τους, εμείς τι είμαστε. Μαλάκες;»
Ο συνδικαλισμός στην πιο φασιστική του έκφανση. Να μην αφήνεις τον διπλανό σου να δουλέψει, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των συμπολιτών σου. Θεωρώντας ότι αυτό που υπέγραψες με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης πρέπει de facto να μετασχηματιστεί σε άνευ ημερομηνία λήξης. Η ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν ζητάει απλώς την παραμονή των συμβασιούχων έως τις 31/12/2017, όπως είχε αποφασίσει η κυβέρνηση, αλλά την μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Αδιαφορώντας για το ότι υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω που αισθάνονται ότι είχαν το δικαίωμα να αντικαταστήσουν τους νυν συμβασιούχους, σε ένα μοντέλο rotation. Όχι ότι θα ήταν σωστό να διαιωνίζεται αυτό το καθεστώς ομηρίας ανθρώπων που (δεν αγοράζουν, αλλά) δανείζονται ελπίδα, αλλά τουλάχιστον θα ήταν πιο δίκαιο απ’ αυτό που συμβαίνει τώρα.
Πρέπει να σπάνε χοντρή πλάκα οι έξω με μια χώρα που θέλει να μειώσει τα χρέη της, να βγει απ’ τα μνημόνια και να φέρει την ανάπτυξη, αλλά με την «ανταρσία» 10.000 ανθρώπων είναι αυτή τη στιγμή η πιο βρόμικη παγκοσμίως, καταμεσής του μεγαλύτερου τουριστικού κύματος που γνώρισε ποτέ. Οι εικόνες με το σκουπιδομάνι που έχει φτάσει ακόμα και στα παράθυρα υπόγειων σπιτιών κάνουν το γύρο του κόσμου. Όπως ακριβώς αρμόζει στην κατάντια μας.
Το πιο δυστυχές όμως είναι ότι πλέον σπάει πλάκα μαζί της η ίδια η ιστορία. Αν βγάλει… βρόμα και ότι ξοφλήσαμε, θα είμαστε και επίσημα, εμείς οι γενιές της μεταπολίτευσης, το παρατράγουδο στα ωραία άσματα. Με εμμονές, αλλά κυρίως ηθικές αξίες, περισυλλεγμένες από τα σκουπιδιάρικα…