Δε μας αρέσει να γρονθοκοπούμε προκαταβολικά από την ασφάλεια του πληκτρολογίου μας αναγνώστες, αλλά καμιά φορά αν χρειαστεί είμαστε ικανοί να προβούμε σε ακραία μέτρα: δε φανταζόμαστε, λοιπόν, να είσαι κανένας από αυτούς τους ξενέρωτους τους κουλτουριάρηδες που διαβάζουν Καβάφη κι έχουν επηρεαστεί από το «Πρώτο Σκαλί», ε;
Ξέρεις ποιο μωρέ, τώρα, εκείνο το ποίημα που λέει «Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος. Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».
Ε λοιπόν, όχι: εδώ που έφτασες είναι λίγο κι άσε στην άκρη τον πεσιμισμό του Καβάφη και τα μικρά καλάθια που κρατούσε ο κορυφαίος Έλληνας ποιητής όλων των εποχών. Εσύ πάρε ένα στο μέγεθος ποδοσφαιρικού γηπέδου και μη συμβιβάζεσαι με το γεγονός πως πέρασες στο boot camp μετά την πρώτη οντισιόν (εκεί που σου είπαν ότι στονάρεις λίγο στις ψηλές).
Έχεις πάει σ’ αυτό το κτήριο της πολυεθνικής με μοναδικό σου στόχο να κάνεις δικιά σου τη θέση των γαλανόλευκων ονείρων σου- 16 ώρες δουλειά τη μέρα, 507 ευρώ μικτά, κανονικά στο γραφείο πρωτοχρονιά, Χριστούγεννα και Κυριακή του Πάσχα, διακοπές μόνο αυτές του τηλεφώνου καθώς από τις άλλες δεν έχει- και το Mesnhouse είναι εδώ για να σε βοηθήσει να τα καταφέρεις.
Τούτο το συμβουλευτικό κομμάτι, λοιπόν, Άξιον Εστί (για να μην παρεξηγηθεί και ο Ελύτης…) και καλά θα κάνεις ν’ ακολουθήσεις κατά γράμμα τα όσα αναφέρονται.
Ξεκινάμε;
Σπεύδε βραδέως
Αν πας με αυτό το βλέμμα τρομαγμένης αντιλόπης όταν της επιτίθενται εννιά πεινασμένα- από το Ραμαζάνι που μόλις τελείωσε- μουσουλμανικά λιοντάρια, τότε δεν έχεις καμία μα καμία τύχη. Ποιος θέλει, αλήθεια, κάποιον που στα μάτια του ο πανικός αισθάνεται σαν στο σπίτι του;
Κανείς, να ποιος. Γι’ αυτό, όταν η γραμματέας του μεγάλου κεφαλιού της εταιρίας σας πάρει τηλέφωνο και σας πει «Κύριε Πανικόπουλε, ο Φρέντι Μέρκιουρι (είναι διεθνής εταιρία) θέλει να σας δει αύριο στο γραφείο του στις 10:30», εσύ θα πεις λακωνικά «Ok, κούκλα» και θα ρυθμίσεις το ξυπνητήρι σου για τις 11:00.
Ναι, για τις 11:00. Αυτό σημαίνει ότι θα πας στο προκαθορισμένο ραντεβού με τουλάχιστον 2 ώρες καθυστέρηση και ο Φρέντι θα living on his own για λίγη ώρα μέχρι να φτάσεις, βράζοντας στο μουσικό του ζουμί.
Έτσι, θα δείξεις εξ αρχής ποιος (θα) κάνει κουμάντο στη συνέντευξη.
Ναι, Πανικόπουλε, εσύ.
Θεέ μου, τι α-AIR-ας!
Αν χρειαστεί, ρίξε ένα ηρεμιστικό βελάκι στο λαιμό σου, προκειμένου να πέσουν οι παλμοί της καρδιάς σε τριψήφιο νούμερο- είναι καταστροφικό το να μπεις μέσα ιδρώνοντας και μιλώντας σαν τον Γούντι Άλεν.
Πρέπει να είσαι κουλ τυπάκι. Όταν έρθει να σε καλησπερίσει η γραμματέας, μειδίασε σεξουαλικά και πες της μια έξυπνη ατάκα προκειμένου να την φλερτάρεις ελαφρά και να σπάσει ο πάγος (Κάτι σαν «Έμπαινα» κοιτώντας την στο κάτω μισό του κορμιού της).
Μόλις μπεις στο γραφείο του Μέρκιουρι και σε χαιρετίσει σοβαροφανώς, εσύ αντί να του δώσεις το χέρι, χτύπα τον στην πλάτη, αποκάλεσέ τον «ψηλέ μου!» και μετά κάτσε σταυροπόδι απέναντί του.
Καλύτερα δε θα μπορούσες να τα πας μέχρι τώρα.
Φούσκωσέ τα λίγο
Θα σε ρωτήσει τα τυπικά:
«Μόρφωση;»
«Πανεπιστήμιο».
«Μα εδώ λέει τελειώσατε με 6 την τρίτη δημοτικού».
«Εννοούσα πανεπιστήμιο της ζωής…»- κάτι τέτοιο, τέλος πάντων.
Πρέπει να είσαι ετοιμόλογος και να προτίθεσαι να πεις μερικά αναγκαία, κολοσσιαία ψεύδη προκειμένου να φανεί πως εκεί στη NASA είναι τελείως ηλίθιοι που δε σου έχουν δώσει λευκή επιταγή για ν’ αναλάβεις τη διεύθυνση και να πάρει το μαγαζί τα πάνω του.
Έτσι, στο ερώτημα «πόσες γλώσσες μιλάτε;» απάντησε «4»- εννοώντας ελληνικά, σπαστά ελληνικά, τη γλώσσα του έρωτα και τη γλώσσα του σώματος-, αν ζητήσει να μάθει γιατί έχετε ένα κενό 9 χρόνων από τη στιγμή που φύγατε από την πρώτη σας δουλειά μέχρι σήμερα, εξήγησέ του πως ήθελες λίγο χρόνο για να σκεφτείς και αν σε ρωτήσει τι προτίθεσαι να κάνεις για την εταιρία, παράφρασε Κένεντι και πες του «Μη ρωτάς τι μπορώ να κάνω εγώ για την εταιρία, αλλά τι μπορεί να κάνει η εταιρία για μένα».
Βλέπεις το ελαφρώς απορημένο του ύφος;
Τα ’χει χάσει κι αυτό είναι καλό…
Φούσκωσέ τα λίγο ακόμα
Στην προηγούμενη δουλειά σου μπορεί να ήσουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης, αλλά αυτό δε χρειάζεται να το μάθει ο μέλλων προϊστάμενός σου. Φρόντισε να πειστεί, λοιπόν, πως έχεις διατελέσει ολόκληρη η άμαξα:
«Ήταν μεγάλο βάσανο- δε θα σου κρυφτώ, Μέρκιουρι. Χωρίς εμένα δε λειτουργούσε τίποτα εκεί μέσα. Όλα από τα χέρια μου περνούσαν, λες και ήμουν ο Μίλος Τεόντοσιτς και έφτιαχνα το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ αισθανόμουν.
Από το τι χαρτί θα πάρουμε για τα φωτοτυπικά μέχρι το αν θα υπογράψουμε συμβόλαιο εφταετούς διάρκειας με την “Very Important Corporation” που θα μας απέφερε έσοδα 88 εκατομμυρίων ευρώ/ μήνα, τίποτα δε γινόταν αν δεν έδινα το τελικό ok εγώ.
Ξέρεις πόσο ψυχοφθόρο είναι να το κάνεις αυτό για 4 μέρες; Έτσι, την 5η μπήκα στο γραφείο του διευθυντή και του είπα “Ως εδώ ήταν, δεν αντέχω άλλο. Μ’ έχετε τρελάνει. Θέλω να υποβάλω την απόλυσή μου για να τελειώνω”.
Ε και με παραίτησαν…», μονολόγησε με σταθερή φωνή, προκειμένου να περάσεις και τον ανιχνευτή ψεύδους σε περίπτωση που χρειαστεί.
Αν καταφέρεις, βέβαια, να φιξάρεις το ραντεβού για την Πρωταπριλιά, τότε δε θα χρειαστείς καν τη σταθερή φωνή.
Ζήτω η (εργασιακή) αστάθεια.
Κιμ, πάτα το κουμπί
Ο αιφνιδιασμός είναι, λίγο πριν το φινάλε, ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλίσεις πως η δουλειά είναι δική σου. Έτσι, ενόσω θα μιλάει ο διευθυντής, εσύ πες του ευθαρσώς «Μπλα-μπλα-μπλα, με κούρασες αφόρητα», έπειτα πάτα το κουμπί της ενδοεπικοινωνίας κι ενημέρωσε τη γραμματέα πως δε θα χρειαστεί να ειδοποιήσει τους υπόλοιπους υποψήφιους, καθώς βρέθηκε ο εκλεκτός.
Έπειτα, ρώτα τον εμβρόντητο Φρέντι ποιο θα είναι το γραφείο σου, γιατί έχεις τρομερή όρεξη για δουλειά, η οποία ευελπιστείς πως δε θα μετατραπεί σε δουλεία.
Δείξε το καλό σου προσωπείο από κει κι έπειτα, σε τέτοιο σημείο, που όταν θα περάσει λίγος καιρός κι εσύ θα έχεις φύγει γι’ άλλα, ο ανώτερός σου θα στραφεί κι αυτός στον Καβάφη:
«Και τώρα τι γένουμε χωρίς τον βάρβαρο; Ο άνθρωπος αυτός ήτο μια κάποια λύσις».
