Κάποιτε είχαμε έναν άνθρωπο να θαυμάζουμε, κάποτε είχαμε έναν οδηγό για το πώς είναι οι φοιτητές, για το πόσο εύκολα μπορείς να δηλώνεις φωτογράφος που ζει στη Νέα Υόρκη, πόσο εύκολα μπορούσες να κάνεις διακοπές στο Παρίσι, σε αρχοντικά ελληνικών νησιών, να οδηγείς αυτοκινητάρες και να ζευγαρώνεις με πλούσιες μιλφάρες ή μοντέλα ή αντιπροέδρους πολυεθνικών απλά με ένα βλέμμα και λίγο τζελ στο μαλλί.
Κάποτε είχαμε έναν Χριστόφορο Παπακαλιάτη. Κάποτε είχαμε τις σειρές του και τις ταινίες του παραδείγματα ζωής. Κάποτε είχαμε ΠΑΣΟΚ.
Τώρα με ΣΥΡΙΖΑ ζούμε την απόλυτη μετάλλαξη. Όχι μόνο σε αυτά που ζούμε εμείς αλλά κυρίως στις εικόνες που μας στέλνει ο πρώην ποδηγέτης μας, το είδωλο, το πρότυπο ζωής στα 00s της ΠΑΣΟΚάρας, μέχρι και την αρχή ακόμα της κρίσης, με ΠΑΣΟΚάρα συγκυβέρνηση, να λύνει και να δένει ουσιαστικά ακόμα και μέσα στα μνημόνια.
Ένας Χριστόφορος που αλλιώς μας είχε συνηθίσει και αλλιώς μας παρουσιάζεται. Στις σειρές του, στις ταινίες του, στην προσωπική του ζωή. Πού είναι ο Χριστόφορος που θαυμάσαμε, ο Χριστόφορος που ζηλέψαμε, ο Χριστόφορος που θέλαμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε; Πού πήγαν τα σπίτια, οι γκόμενες και η ζωή που μας έδειχνε;
Χάθηκαν σε ένα σύννεφο που έφερε μαζί του τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Είναι αυτό το τέλος του Χριστόφορου όπως τον αγαπήσαμε; Μπορεί να αναγγενηθεί ο αετός μας, ο φωτοδότης μας μαζί με την αναγέννηση του ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ όπως το λατρέψαμε;
Ή θα μείνουμε να συγκρίνουμε τις εικόνες του τότε με τις εικόνες του τώρα και να μας πιάνει μία κατάθλιψη που όμοιά της δεν έχουμε ξαναπεράσει;
Μόνο το ίδιο το ΠΑΣΟΚ και ο Χριστόφορος το ξέρουν. Εμείς απλά θα περιμένουμε…
Ας θυμηθούμε λίγα από τα μεγαλεία και τα παραδείγματα πασοκικής ζωής μέσα από τα έργα και ημέραι του Χριστόφορου Παπακαλιάτη και ας τα συγκρίνουμε με την τωρινή κατάσταση.
Αν βουρκώσετε είναι λογικό. Το πάθαμε και εμείς.
