Δεν χρειάζονται πολλά- πολλά. Για την ακρίβεια, καμιά φορά το μόνο που χρειάζεται προκειμένου η πίεσή σου να κάνει νέο ατομικό ρεκόρ και να φλερτάρει επικίνδυνα με το να «εισαχθεί» στο βιβλίο Γκίνες (32 η μικρή, 38 η μεγάλη- ρεκόρ που κατέχει Ελληνίδα μάνα όταν είδε το γιο της να βγαίνει έξω χωρίς ζακέτα μια βροχερή μέρα του Μαρτίου) είναι απλά να τον/ την δεις. Κι ας σου είναι παντελώς άγνωστο το άτομο. Κι ας το βλέπεις για πρώτη φορά.
Από καιρού εις καιρόν, εμφανίζεται κάποιος στη ζωή σου που με το που τον βλέπεις το μόνο που θέλεις να του πεις είναι «Άντε γ@μήσου κι εσύ και ο γρύλος σου!»- στην καλύτερη των περιπτώσεων (στη χειρότερη διαδραματίζεται η γνωστή σκηνή του Matrix, μόνο που ο Νίο δεν καταφέρνει ν’ αποφύγει τις σφαίρες).
Ποιοι είναι, όμως, οι βασικοί λόγοι για να τα «πάρεις» με κάποιον από την πρώτη ματιά;
Μα, φυσικά…
Επειδή σε αγριοκοιτάζει
Κι όταν λέμε «αγριοκοιτάζει», εννοούμε ύφος Stan όταν ετοιμάζεται για μεγάλο κακό- αυτό το βλέμμα που μόνο αν έχεις μεγαλώσει μέσα στην αλητεία μπορείς να καταλάβεις.
Εσύ, φιλήσυχος ων σε βαθμό κακουργήματος, με το που συναντιούνται οι ματιές σας το μόνο που σκέφτεσαι είναι να τον πιάσεις από το λαιμό και να του κάνεις επώδυνο Fatality, καθώς τα καμπανάκια “Finish him” βαράνε στο κέντρο του μυαλού σου.
Δε φταις εσύ, με τον ηλίθιο που ’χεις μπλέξει.
A-Stan-α πάνε στο διάολο.
Επειδή φοράει τη «λάθος» μπλούζα
Είμαστε ή δεν είμαστε σωστοί κάφροι με τα όλα μας; Είμαστε. Τι φταις εσύ, λοιπόν, αν ο λεγάμενος που συναντάς για πρώτη φορά στη ζωή σου φοράει μπλούζα του Παναθηναϊκού, ενώ εσύ είσαι γνωστός Ολυμπιακός;
Αν υποστηρίζει τον ΠΑΟΚ και δεις τον άλλον με τον κιτρινόμαυρο δικέφαλο αετό της ΑΕΚ ή φανέλα του Άρη;
Ο λοστός που έχεις για παν ενδεχόμενο στα χέρια σου αρχίζει αν σε γαργαλάει επικίνδυνα και το σημείο πίσω από το αυτί του μοιάζει ιδεατός τόπος για να τον «αποθέσεις».
Δεν φταις εσύ.
Ο τύπος έχει αθηναϊκές πινακίδες.
Επειδή δεν ανταποκρίνεται στην ατάκα «προσέγγισής» σου
Μπορεί να είναι κάποιος που στον συστήνει ένας κοινός σας γνωστός. Σου λέει πως το όνομά του είναι «Δάκης» κι εσύ, προκειμένου να σπάσεις τον πάγο, απλώνεις το χέρι και με μια ομολογουμένως ζηλευτή ατάκα που υποδηλώνει το (διψήφιο) IQ σου, του λες «Δάκης, ε; Από πού βγαίνει; Από το Αρχιδάκης;» και μετά καγχάζεις, περιμένοντας να κάνει το ίδιο.
Δε γελάει. Παραμένει σιωπηλός και σου ρίχνει ένα βλέμμα αποδοκιμασίας, μπαίνοντας αυτόματα στη black list σου.
«Θωρακισμένη Mercedes», αρχίζει να σιγοτραγουδάς, «να σε πατήσει π@ύστη και να γίνεις πουρές…»
Επειδή έχει εξωπραγματικό τουπέ
Δεν χρειάζεται να πει κάτι- το μίσος σου είναι τόσο έντονο, που αν σου έδινε κάποιος ένα μαχαίρι θα μπορούσες κάλλιστα να το κόψεις στα δύο και να το μοιράσεις ανά την υφήλιο λέγοντας «Αγάπη μόνο».
Τι φταίει; Μα, φυσικά, το υφάκι του, το οποίο δικαιολογείται μόνο αν είναι ο Billy Gates σε σώμα Superman, φροντίζει όλα τα φτωχά παιδάκια της Αφρικής, μιλάει άπταιστα 32 διαφορετικές γλώσσες, μαγειρεύει καλύτερα από την Ηλέκτρα κριτική επιτροπή του Master Chef, κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα, στο τριπλούν, στο βάδην, στον μαραθώνιο, έχει βρει το φάρμακο κατά του καρκίνου, θεραπεύει τυφλές καλόγριες στην Άπω Ανατολή, έχει λύσει το μεταναστευτικό και πολλά ακόμα.
Μαντέψτε: είναι απλά ο Σάκης από το Αιγάλεω που για κάποιον ανεξήγητο λόγο την έχει δει όλα τα παραπάνω μαζί, χωρίς να είναι τίποτα απ’ όλ’ αυτά.
Στο μυαλό σου έρχονται αυτομάτως 3 λέξεις «συμπιεσμένες» στο λεκτικό σώμα μίας.
Σουχωσωμιά.
Επειδή απλά… στην σπάει
Είναι κάτι με το κούρεμά του, μήπως; Ή μήπως φταίνε τα χείλια του; Όχι, όχι- είναι σίγουρα ο τρόπος που κοιτάζει δεξιά- αριστερά σα νυφίτσα. Από την άλλη, ίσως και να είναι το πηγούνι του που μαρτυράει έπαρση.
Εντάξει, δεν μπορείς να το προσδιορίσεις ακριβώς, αλλά φταίει κάτι– έτσι δεν είναι;
Δεν σας έχει τύχει κι εσάς ν’ αντιπαθήσετε κάποιον που δε σας έχει κάνει ποτέ τίποτα (ενδεχομένως να είναι η Μητέρα Τερέζα ή ο Πατέρας Τερέζος, ανάλογα το φύλο), απλά και μόνο επειδή σας… ενοχλεί η φάτσα του; Να σας γεννώνται περίεργες σκέψεις περί του πόσο εύκολα θα ξεκολλήσουν τα δόντια από το στόμα του, αν ντυθείτε έστω και για λίγο Ρόκυ Μπαλμπόα;
Μπορεί να μοιάζει παράλογο, όμως είναι κατανοητό.
Είμαστε όλοι μας απλά άνθρωποι.
Καμιά φορά, βέβαια, απάνθρωποι.