Ήταν αναμφίβολα ο πιο ποιοτικός επιθετικός της παρέας. Στο τέλος μιας εξαιρετικής σεζόν με την Ατλέτικο (της μοναδικής του στη Μαδρίτη), ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε αρνηθεί την πρόταση των «ροχιμπλάνκος» για μονοετή επέκταση του συμβολαίου του, καθώς η χειρουργημένη μέση του δεν άντεχε άλλους κραδασμούς. Αν και αγαπήθηκε από το κοινό του «Βιθέντε Καλδερόν», το Euro 2004 θα ήταν το κύκνειο άσμα του – η απόφαση να κρεμάσει τα παπούτσια του και να γυρίσει σελίδα, αναλαμβάνοντας τα διοικητικά ηνία της ΑΕΚ, ήταν ειλημμένη από τα μέσα της σεζόν.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο υγιής Ντέμης θα ήταν ο βασικός φορ της Εθνικής Ομάδας στην Πορτογαλία, μπροστά από τους Άγγελο Χαριστέα και Ζήση Βρύζα. Η κατάσταση του ήταν όμως τέτοια που ακόμα και η κλήση του στην αποστολή έμοιαζε με ρίσκο. Θα μπορούσε να δώσει κάποια ποιοτικά λεπτά, ή θα ξέμενε η ομάδα με έναν παίκτη ωσεί παρόντα – και μάλιστα τέτοιας ποιότητας – στην αποστολή;
Καθώς η προετοιμασία βρισκόταν σε εξέλιξη και η αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη του Euro είχε ξεκινήσει, πιο πιθανό σενάριο έμοιαζε το δεύτερο. Οι πόνοι στη μέση του Ντέμη ήταν αφόρητοι και κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει αν θα κατάφερνε τελικά να έχει ενεργή συμμετοχή στους αγώνες.
Ο Ότο Ρεχάγκελ έπρεπε να δηλώσει το ρόστερ για το τουρνουά, ο Ντέμης, παρά τις διαδοχικές ενέσεις, δεν μπορούσε να προπονηθεί και η παρουσία του στην αποστολή ήταν στον «αέρα».
Το πρόβλημα στη μέση «χτύπαγε» στη γάμπα και το ιατρικό τιμ της Εθνικής θεωρούσε λανθασμένα ότι η λύση ήταν τα συνεχή μασάζ στη γάμπα. Ο προσωπικός φυσιοθεραπευτής του Ντέμη (και των περισσότερων διεθνών άλλωστε) Χρήστος Καρβουνίδης δεν είχε άδεια να μεταβεί στο ελβετικό θέρετρο Μπαντ Ραγκάτς, όπου είχε καταλύσει η αποστολή, για να τον εξετάσει.
«Μου είπε από το τηλέφωνο ότι είναι από τη μέση μου η ενόχληση, δεν χρειαζόταν καν να με εξετάσει. Χάρη σε αυτόν έπαιζα τόσα χρόνια, έχασα ελάχιστα ματς, οπότε του είχα τυφλή εμπιστοσύνη», έχει πει ο Νικολαΐδης στη συνέντευξη – βιογραφία του, στην τηλεόραση της Nova, το 2011.
«Είχαμε ένα ρεπό τις τελευταίες ημέρες της προετοιμασίας, να πάμε στην πόλη και το βράδυ στις 10 να ήμαστε πίσω. Μιλάω με τον Χρήστο στο τηλέφωνο, μου είχε πει από την προηγούμενη μέρα ότι κανόνισε με τον αρχίατρο της ολυμπιακής ομάδας στίβου της Γερμανίας να με δει στο Φράιμπουργκ».
Έτσι και έγινε. Ο Ντέμης νοίκιασε ένα αυτοκίνητο, πήρε μαζί του τον 25χρονο τότε Κώστα Κατσουράνη και έβαλε κρυφά απ’ τον Ρεχάγκελ πλώρη για το Φράιμπουργκ, που απείχε οδικώς 2,5 ώρες και 250 χλμ.
Όταν οι δύο διεθνείς έφτασαν στην κλινική, ο γιατρός είπε στον Ντέμη να περπατήσει και από την κίνηση του μόνο κατάλαβε ποιο ήταν το στιλ παιχνιδιού του. Αφού κέρδισε την εμπιστοσύνη του, πέρασε στο… παρασύνθημα. «Θα συνεχίζεις να παίζεις μπάλα μετά το Euro;».
Η απάντηση του Νικολαΐδη ήταν αρνητική και ο γιατρός του είπε τότε ότι υπάρχουν πιθανότητες να αγωνιστεί στα γήπεδα της Πορτογαλίας. «Θα σου κάνω ένα κοκτέιλ φαρμάκων και είναι πιθανό να μπορείς να παίξεις για ένα διάστημα. Θα σου δώσω χαρτιά με τα συστατικά για την ΟΥΕΦΑ και την ομοσπονδία σου».
Ο 30χρονος τότε επιθετικός χρειάστηκε να συμβουλευτεί τον Χρήστο Καρβουνίδη. «Ό,τι σου πει, κάντο!», του απάντησε ορθά – κοφτά αυτός στο τηλέφωνο.
«Ξαπλώνω και είναι αστείο να το περιγράψει και ο Κατσουράνης κάποια στιγμή αυτό», διηγήθηκε ο Ντέμης στην ίδια συνέντευξη. «Αρχίζει και μου βάζει βελόνες, από την πλάτη ως τη γάμπα, περισσότερες από 20. Φτιάχνει κάτι μείγματα από ουσίες και μου κάνει ενέσεις στη σειρά. Μου λέει “μην οδηγήσεις, γιατί μπορεί να ζαλιστείς. Σε δύο μέρες θα μπορείς να τρέχεις”. Όταν πήγα σε αυτόν δεν μπορούσα καν να περπατήσω κανονικά. Κούτσαινα».
Καθώς ο γιατρός τρυπούσε τον Ντέμη όπου έβρισκε… ψαχνό, ο Κατσουράνης δεν άντεξε το σοκαριστικό θέαμα και έβαλε τα κλάματα! Είναι συνεπώς λιγάκι αμφίβολο αν μπορεί να διηγηθεί την ιστορία με χιουμοριστική διάθεση…
Η ώρα είχε περάσει και οι δύο παίκτες είχαν και το άγχος να επιστρέψουν έγκαιρα στο ξενοδοχείο, υπό το… φόβο του «δικτάτορα» Ρεχάγκελ. Στα σύνορα Γερμανίας-Ελβετίας τους σταμάτησε για έλεγχο η αστυνομία, αλλά καμία σχέση με αυτό που αποκαλούμε «τυπικό». Κατέληξαν κανονικά με τα χέρια τους στον τοίχο, αφού δεν είχαν χαρτιά μαζί τους.
Που να ‘ξεραν ότι έκαναν τέτοιο «καψώνι» σε δύο εν δυνάμει πρωταθλητές Ευρώπης! Αφού έδωσαν τα στοιχεία τους και οι αστυνομικοί τα επιβεβαίωσαν ύστερα από λίγη ώρα, αφέθηκαν να συνεχίσουν το δρόμο τους. Η ώρα είχε φτάσει όμως 12 και ο Ρεχάγκελ ήταν στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου.
Ο τελευταίος σκόπελος ξεπεράστηκε με μια καλή δικαιολογία και οι Ντέμης, Κατσουράνης ανέβηκαν… σώοι και αβλαβείς στα δωμάτια τους.
Ύστερα από δύο ημέρες, ο Ντέμης ξεκίνησε τρέξιμο, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι η θεραπεία είχε ημερομηνία λήξης. Ούτε ο γιατρός, ούτε καν ο «ασθενής» είχαν φανταστεί ότι η Εθνική θα έφτανε τόσο μακριά στη διοργάνωση (οι περισσότεροι διεθνείς είχαν προγραμματίσει τις άδειες τους «καπάκι» μετά το τέλος της φάσης των ομίλων).
«Το κοκτέιλ φαρμάκων με έπιασε μέχρι και τη Γαλλία. Ο γιατρός λογικά σκέφτηκε, πόσο να πάει η Ελλάδα, στους ομίλους θα παίξει. Που να φανταστεί ο άνθρωπος ότι θα πρέπει να μου κάνει ένεση που θα με πιάσει μέχρι και τον τελικό!»
Ο Νικολαΐδης κατάφερε τελικά να αγωνιστεί σε τέσσερα ματς, έχοντας όμως στα τρία πρώτα ρόλο αναπληρωματικού. Μπήκε ως αλλαγή στα τρία του ομίλου με Πορτογαλία, Ισπανία και Ρωσία, ενώ στον προημιτελικό με τη Γαλλία ξεκίνησε βασικός και αντικαταστάθηκε στο 61’. Τότε τελείωσε και η επήρεια των φαρμάκων!
Αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι στη μεγάλη καριέρα του Ντέμη, σε ηλικία μόλις 30 ετών και 10 μηνών. Έκτοτε, όσο κι αν το ήθελε, δεν μπόρεσε να βοηθήσει την Εθνική, ταλαιπωρημένος ξανά από εντονότατους πόνους στη μέση.
Ο παλαίμαχος άσος δεν μπήκε ξανά στη διαδικασία επίσκεψης στο «θαυματουργό» γιατρό, καθώς απέμεναν ένα ή δύο ματς και οι Χαριστέας, Βρύζας έκαναν περίφημα τη δουλειά.
«Έβλεπα ότι δεν μπορούσα άλλο. Ήμουν στα χαρτιά ο βασικός σέντερ φορ, αλλά αν ήμουν και στην πράξη δεν θα παίρναμε το Euro. Γιατί έτσι έπρεπε να γίνουν τα πράγματα. Οι αντικαταστάτες μου πέτυχαν τα γκολ, αν ήμουν εγώ δεν θα το παίρναμε», δήλωσε με πάσα μεγαλοπρέπεια ο Ντέμης κατόπιν εορτής.
Σε αυτό θα μας επιτρέψει βέβαια να… διαφωνήσουμε. Αυτό το Euro, είτε έτσι, είτε αλλιώς, η Ελλάδα θα το έπαιρνε, καθώς όπως είναι πανθομολογούμενο, είχε γραφτεί στ’ άστρα.
Στ’ άστρα ή στο… μεταφυσικό κοκτέιλ ενός «τρελού» επιστήμονα απ’ το Φράιμπουργκ. Ποιος ξέρει, αν ο Ντέμης δεν έπαιζε – ως αλλαγή έστω – στα τρία ματς του ομίλου, μπορεί να μην είχε καν διαπιστώσει πότε θα εξέπνεε η δράση του μαγικού βελονο-ζωμού!