Ήταν Νοέμβριος του 1983 και όσοι στήθηκαν μπροστά στις τηλεοράσεις τους για να παρακολουθήσουν τον επαναληπτικό Μπάγερν-ΠΑΟΚ για τον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου UEFA απλά περίμεναν να δουν με ποιο σκορ θα έπαιρνε την πρόκριση η γερμανική ομάδα. Σε μια βραδιά, όμως, που γέννησε ήρωες, ο δικέφαλος του βορρά κέρδισε τον καθολικό σεβασμό αγγίζοντας το θαύμα. Και θα το είχε πετύχει αν δεν έπεφτε θύμα ενός σχολαστικού (αν μη τι άλλο) μέχρι αηδίας διαιτητή.
Χωρίς ελπίδα
Ο ΠΑΟΚ είχε περάσει με άνεση τον πρώτο γύρο της διοργάνωσης. Οι δύο νίκες επί της Λοκομοτίβ Πλόβντιφβ (2-1 εκτός και 3-1 στην Τούμπα) είχαν φέρει χαμόγελα στους Θεσσαλονικείς που σβήστηκαν μονομιάς όταν η κληρωτίδα έβγαλε Μπάγερν Μονάχου στην επόμενη φάση.
Οι Βαυαροί μόλις είχαν συντρίψει με 10-0 (!) την Ανόρθωση, έχοντας νωρίτερα επιβληθεί και με 1-0 στην Κύπρο. Λιγότερο από δύο χρόνια πριν είχαν ηττηθεί στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών από την Άστον Βίλα, ενώ αποτελούσαν τη βάση της εθνικής Γερμανίας που την ίδια χρονιά έχασε στο… τσακ το Παγκόσμιο Κύπελλο από τους Ιταλούς στα γήπεδα της Ισπανίας.
Όπως είναι λογικό, οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ εκτιμούν πως η ρεβάνς του Μονάχου θα είχε διαδικαστικό χαρακτήρα και θα έδινε στους εκδρομείς μια ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά τα 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών, το 1 Κύπελλο Κυπελλούχων και 1 Διηπειρωτικό. Πώς να αποκλείσεις μια τέτοια ομάδα;
Λίγη ελπίδα παραπάνω
Ωστόσο ο ΠΑΟΚ διέθετε ένα όπλο απέναντι στον πανίσχυρο αντίπαλό του. Τον Παλ Τσερνάι. Τον άνθρωπο που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας, έχοντας περάσει την προηγούμενη πενταετία στον πάγκο της Μπάγερν. Εάν κάποιος γνώριζε τα μειονεκτήματα και τα τρωτά σημεία των Γερμανών ήταν αυτός. Άλλωστε, ένιωθε πως κάτι τους χρωστούσε. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες επήλθε το «διαζύγιο» δεν ήταν οι καλύτερες, ενώ οι σχέσεις του με τα μεγάλα ονόματα των Βαυαρών είχαν οδηγηθεί στα άκρα.
«Στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν διαρκώς θαύματα. Γιατί να μην κάνουμε κι εμείς ένα;» αναρωτιόταν μεγαλόφωνα ο Τσερνάι και μετά τα πρώτα 90 λεπτά στην Τούμπα, κάποιοι συμφώνησαν μαζί του. Πραγματοποιώντας καλή εμφάνιση, ο δικέφαλος του βορρά θα έρθει ισόπαλος 0-0 μπροστά σε 35.000 θεατές που χειροκρότησαν την προσπάθεια και το μαχητικό πνεύμα των παικτών απέναντι στους διάσημους αντιπάλους τους.
Η ελπίδα που αρνείται να πεθάνει
Όταν έγινε η σέντρα στο Μόναχο, η γενική αίσθηση ήταν πως το γκολ από την πλευρά των δυτικογερμανών θα αποτελούσε θέμα χρόνου. Καθώς ο χρόνο κυλούσε όμως και το τέρμα δεν ερχόταν, η πίστη στο θαύμα και η ελπίδα έγινε σύμμαχος στις προσπάθειες των παικτών του δικεφάλου. Πάει το πρώτο 20λεπτο. Λίγο ακόμα και έφυγε το ημίχρονο. Και τελικά, μετά από 90 δραματικά λεπτά, το σφύριγμα της λήξης. Κόντρα σε κάθε προγνωστικό, ο ΠΑΟΚ είχε μείνει όρθιος και θα διεκδικούσε την πρόκριση στην παράταση.
Η Μπάγερν του Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, του μικρότερου αδελφού του Μίχαελ (που είχε δοκάρι στο 85’), του Αουγκεντάλερ, του Λέρμπι, του Χένες, του Ζαν Μαρί Πφαφ δεν μπόρεσε σε 180 ολόκληρα αγωνιστικά λεπτά να βρει δίχτυα απέναντι στην ελληνική ομάδα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στον έξτρα χρόνο που ακολούθησε ήταν οι Μακεδόνες που έφτασαν μια ανάσα από το γκολ που θα τους χάριζε την ιστορική πρόκριση. Όμως στο 113’ ο νεαρός –τότε- Κυριάκος Αλεξανδρίδης κλώτσησε την ευκαιρία. Το ματς θα πήγαινε στα πέναλτι.
Ο διαιτητής που σκότωσε την ελπίδα
Η παρουσία του Ζαν Μαρί Πφαφ κάτω από τα δοκάρια της βαυαρικής ομάδας προκαλούσε δέος. Δεν ήταν όμως ο περίφημος Βέλγος γκολκίπερ η αιτία που καθόρισε το αποτέλεσμα. Ήταν ο Άγγλος διαιτητής Άρθουν Ρόμπινσον. Με μια (ή μάλλον δύο) τουλάχιστον περίεργες αποφάσεις, δίνει στον Αουγκεντάλερ (γνωστό για τις πολύ δυνατές εκτελέσεις του) τρεις ευκαιρίες να σκοράρει. Ο Μλάντεν Φορτούλα, αποκρούει το πρώτο σουτ, αλλά βλέπει τον Άγγλο να δίνει επανάληψη. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται δευτερόλεπτα αργότερα. Ίδια κατάληξη, ξανά διαμαρτυρίες. Με την τρίτη ο Γερμανός βρίσκει δίχτυα και οι συμπατριώτες του ξανά το χρώμα τους…
Σε μεγάλη βραδιά, ο Φορτούλα σταματά τον Χένες και η ιστορία συνεχίζεται έτσι μέχρι το 5ο πέναλτι. Όταν ο Δαμανάκης στήνει την μπάλα στην άσπρη βούλα γνωρίζει πως αν ευστοχήσει, ο ΠΑΟΚ θα πάρει την πρόκριση. Αν και εκ των κορυφαίων στο ματς, λυγίζει… Αστοχεί. Η «ρώσικη ρουλέτα» φτάνει μέχρι το ένατο χτύπημα. Είναι η σειρά του Κώστα Μαλιούφα που μόλις έχει κλείσει τα 19 χρόνια του. Ο νεαρός θα νικηθεί από τον Πφαφ, που στη συνέχεια θα αναλάβει την εκτέλεση για λογαριασμό της ομάδας του και θα την στείλει στην επόμενη φάση.
Ο αποκλεισμός του ΠΑΟΚ δεν αποτέλεσε έκπληξη. Ο τρόπος, όμως, που ήρθε, ναι. Για τους οπαδούς δεν είχε ιδιαίτερη σημασία. Η τηλεοπτική κάλυψη του αγώνα έδωσε την ευκαιρία σε περισσότερους από τους 6.000 που βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου να δουν τον αγώνα και να αντιληφθούν πως εκείνο το βράδυ η αδικία χτύπησε… κόκκινα. Ήταν ασορτί με το χρώμα της εμφάνισης της γερμανικής ομάδας…