«A few survivors crawling, who could know the cost?»
Μια από τις πολλές απορίες που αναζητά απαντήσεις ο Mark Lanegan μέσω του Emperor, αλλά και γενικώς μέσω του νέου του άλμπουμ που κυκλοφόρησε την Παρασκευή. Το Gargoyle συνεχίζει στην πεπατημένη των τελευταίων ετών. Τόσο σε επίπεδο χρονικής απόστασης όσο και στο ύφος του. Μέχρι το 2012 ο Lanegan είχε μια απόσταση 3-4 ετών μεταξύ των άλμπουμ του. Από τότε μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει τέσσερα. Τέτοια συχνότητα συνάδει με μια μείωση, έναν συμβιβασμό στο αποτέλεσμα. Όχι στην περίπτωση του 52χρονου Mark.
Το Phantom Radio του 2014 παγίωσε την σύνθεση και το στίχο του σε πιο dark side γωνιές. Όχι ότι προηγουμένως εξέλειπαν. Απλώς δεν υπήρχε αυτός ο συνωστισμός. Το ίδιο να περιμένεις και από το Gargoyle. Έλλειψη, σκληρή νοσταλγία, αόρατα εμπόδια που σε ελκύουν να σκάσεις πάνω τους με δύναμη και να ματώσεις, gothic αναφορές. Ο ήχος του κυριεύεται από την «συρόμενη βραχνάδα» του, που ξεκινάει με βαρύτητα και ξεκουρδίζεται σε κάθε απόληξη των λέξεων.
Από το Death’s Head Tattoo, που είναι το πρώτο κομμάτι στο άλμπουμ, δίνεται αυτός ο απειλητικός ήχος, ο προπαρασκευαστικός ενός πολέμου μηχανών. Το dark στοιχείο με το ηλεκτρονικό υπόβαθρο εξυφαίνουν έναν αποκαλυπτικό κόσμο που θέλει να χτίσει ως εικόνα ο Lanegan.
Ζοφεροί κήποι, ασχημάτιστα όντα που ξεπηδούν από τα φύλλα τους, άντρες ταλαντευόμενοι και τανυσμένοι σε αγχόνες κι ένας Διάβολος κυρίαρχος. Ένας αναπόφευκτος Διάβολος. Στην οπτική του Lanegan έχεις ένα δικαίωμα να διαλέξεις ποιον διάβολο επιθυμείς. Και είναι καλύτερα να διαλέξεις αυτόν που ξέρεις, παρά έναν που δεν ξέρεις αν είναι Θεός ή Διάβολος. Όπου κι αν κάτσει η μπίλια, δεν έχεις ιδέα τι θα σου κάνει.
Το Goodbye to Beauty απαλύνει την επιτακτικότητα και την σκληράδα των percussion και του synth στα τραγούδια που προηγούνται. Ταυτόχρονα είναι αυτό από το Gargoyle που μαζί με το First Day of Winter εξηγούν άρτια πως ο Lanegan έχει την ικανότητα να καινοτομεί στον ήχο του. Ή να νιώθεις ότι το κάνει, χωρίς να το κάνει πραγματικά. Το κλείσιμο του άλμπουμ γίνεται με αυτό το getawaycar κομμάτι, το Old Swan. Με περισσότερες νότες αισιοδοξίας, με ένα άπιαστο και άφθαρτο πνεύμα, ο Lanegan παραθέτει τις αλλαγές που έχει υποστεί ο 52χρονος εαυτός του.
* Αξίζει να αναφερθεί ότι για το Gargoyle ο Lanegan συνεργάστηκε με τους Josh Homme, Greg Dulli (Afghan Whigs), Jack Irons (ντράμερ των RHCP και Pearl Jam), Duke Garwood και Martyn LeNoble (Porno for Pyros).