Αν κάτσεις και σκεφτείς την καριέρα του κοιτώντας την από το σήμερα, θα σου δημιουργηθεί η εντύπωση πως ο Mark Ruffalo είναι για πολλά χρόνια στο πάνω ράφι των ηθοποιών. Αν τολμήσεις να την κοιτάξεις από την αρχή της, τότε θα δεις κάτι διαφορετικό. Ο 50χρονος ηθοποιός ήταν για χρόνια κάτω από τον πήχη των δυνατοτήτων του. Όχι γιατί δεν ήθελε. Αλλά γιατί έτσι τα έφερνε η ζωή. Ώσπου ήρθε ο Hulk να του «σπάσει» τις μεγάλες θύρες.
Το Γουισκόνσιν είναι το μέρος που γεννήθηκε. Όμως η Βιρτζίνια είναι το μέρος που μεγάλωσε. Με τη μητέρα του να είναι κομμώτρια και τον πατέρα του πυροσβέστης, ο Ruffalo είχε να πάρει αντικρουόμενα πράγματα. Κυρίως καθολική εκπαίδευση, που στην πορεία της ζωής του κατάλαβε ότι ο προσδιορισμός «καθολική» ήταν περιττός. Θα μπορούσες απλώς να την αποκαλέσεις «ανθρωπιστική εκπαίδευση». Είναι αυτό που συνηθίζουμε να λέμε και που επηρεάζει πολύ την υστεροφημία των ηθοποιών. Το αντιλαμβανόμαστε πιο έντονα από ποτέ τώρα.
Τι θα λέγεται φερ΄ειπείν για τον Spacey σε μια δεκαπενταετία; Ή για τον Louis C. K. Ή για τον Jeffrey Tambor, που αποτέλεσε το μεγαλύτερο σοκ σε αυτό το ντόμινο κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση. Ένα ντόμινο που θα μπορούσε να συμπαρασύρει και τον Mark Ruffalo, ο οποίος έχει συνεργαστεί με θύτες και τους έχει χειροκροτήσει πολύ πριν σκάσουν οι αποκαλύψεις.
Γι΄αυτό το όποιο ταλέντο δεν είναι πια αρκετό. Οφείλεις να στέκεσαι στο ύψος των περιστάσεων ως πρότυπο και ο Mark κάνει αυτό ακριβώς. Όχι επί σκοπού. Αλλά γιατί θέλει να αντικρύζει τον εαυτό του με τιμή και περηφάνια. Το 2018 θα τον βρει να συνεχίζει μια 4ετή πορεία κατά την οποία η καριέρα του άγγιξε το μέγιστο σημείο της. Πιθανότατα να έχει κι άλλο λίγο. Όμως ο Ruffalo είναι πλέον συνώνυμο της αξιοπιστίας στους ρόλους που ερμηνεύει. Είναι η πιο ασφαλής επιλογή που μπορεί να κάνει μια παραγωγή. Ιδίως όταν έχει να διαχειριστεί έναν ρόλο με μεγάλο βάθος και πολυπλοκότητα. Σε αυτό που πέτυχε να γίνει σήμερα, αναπόσπαστο μέρος των αιτιών είναι αυτό που του συνέβη το 2002.
Η διάγνωση για έναν – έστω καλοηθή- όγκο στον εγκέφαλο θα μπορούσε να τον αποτρέψει από τις απλωτές στα όνειρα και το Hollywood. Μετά την αφαίρεση μάλιστα του είχε μείνει κουσούρι στην ομιλία. Ένα κουσούρι που εξαφανίστηκε, αλλά προκάλεσε ένα μικρό σημάδι στον σχηματισμό του προσώπου. Πρώτον, για να υπενθυμίζει στον Mark Ruffalo τις αδόκητες στροφές που παίρνει η ζωή. Δεύτερον, για να του ξεκλειδώσουν δυνατότητες που ίσως να μην τις είχε αναπτύξει στην πορεία, αν τα πράγματα έρχονταν φυσιολογικά. Πριν γίνει αποκλειστικά ηθοποιός, ακολουθούσε την κλασσική πεπατημένη. 9 χρόνια δούλευε ως μπάρμαν. Χρειάστηκε να περάσει από 800 οντισιόν για να βρει την μεγάλη ευκαιρία.
«Νομίζω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να πιστεύουμε σε εκείνο το μικρό κομμάτι του εαυτού μας. Είναι αυτό που ξέρει τι θες, ξέρει που πρέπει να σε οδηγήσει και κλείνει τα αυτιά σου στις σειρήνες που σε παρεκτρέπουν προς μια άλλη κατεύθυνση. Αυτό το μέρος παλεύω για να κρατήσω ζωντανό, αυτό θέλω να βλέπει ο κόσμος από μένα»
Η ηθοποιία ήταν και είναι ο τόπος για να γλυτώνει από τον εαυτό του. Για να μπορεί να συστήνεται κάθε φορά και διαφορετικός στον κόσμο. Το κίνητρο του λέει τα πάντα και ταυτόχρονα τίποτα για εκείνον. Παρά τις τόσες οντισιόν που δεν οδηγούσαν σε αξιοσημείωτες δουλειές, ο Mark Ruffalo εμπιστευόταν με πυγμή το μικρό κομμάτι του εαυτού του. Και δεν υστέρησε, δεν λάθεψε. Το 2010 έγινε το δικό του σημείο μεταβολής. Η συνύπαρξη με τις Julianne Moore και Annette Bening στο Τα Παιδιά Είναι Εντάξει και ο ρόλος στο Νησί των Καταραμένων στο πλευρό του DiCaprio ώθησαν τον Mark σε μεγαλύτερες θάλασσες. Λίγο πιο πριν είχε το Eternal Sunshine και το Zodiac, αλλά το 2010 τον άλλαξε. Από τότε καταγράφει ερμηνείες όπως τα Foxcatcher, Normal Heart, Spotlight, στα ενδιάμεσα του Hulk.
Και αναδεικνύει αυτό που φαινόταν για εκείνον πολύ πριν το αντιληφθεί κι ο ίδιος. Είναι καταπληκτικός ηθοποιός. Έχει μια εκφορά των λέξεων που σε αιχμαλωτίζει. Η δυσλεξία και η διάσπαση προσοχής που είχε μικρός μετατράπηκαν σε όπλα του. Το κάπως στραβωμένο του στόμα, απόρροια του όγκου, το ίδιο. Η φωνή του μοιάζει σα να καταπιέζεται. Σαν να τρέχει να βγει από την πόρτα και να την τραβάνε πίσω οι αλυσίδες. Αυτές οι αλυσίδες υφέρπουν στην δραματοποίηση που κάνει. Ακόμα και στις πιο απλές, στις πιο λακωνικές σκηνές του. Στην πρόοδο του και στην ικανότητα του να εμβαθύνει στον χαρακτήρα συνέβαλλε και η απώλεια του αδερφού του. Μια απώλεια που ακόμα δεν μπορεί να αιτιολογήσει μέσα του.
«Είναι εύκολο να μην κάνεις τίποτα. Αλλά η καρδιά σου ραγίζει λίγο-λίγο κάθε φορά που δεν κάνεις κάτι»
Με αυτό το μότο ως οδηγό ο Mark Ruffalo πέτυχε όσα έχει πετύχει. Με αυτό το μότο κατάλαβε πως η θέση του ως ηθοποιός δεν είναι απλώς να φέρνει εις πέρας μια ερμηνεία. Είναι να φιμώνει τον ηθοποιό και να δίνει βήμα στον άνθρωπο. Να μην επιτρέπει σε κανέναν από τους δύο να σολάρουν. Έτσι, αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο ακτιβιστές ηθοποιούς. Παλεύει για την αλλαγή των πηγών ενέργειας, έχει ιδρύσει έναν οργανισμό κατά του fracking, της εξόρυξης πετρελαίου και αερίου, μάχεται για την κλιματική αλλαγή και την σωτηρία του νερού, ενώ θα τον δεις σε κάθε πορεία να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Το ίδιο έκανε και κάνει στην διακυβέρνηση Τραμπ.
Στο τέλος της ημέρας, τότε που σβήνει το φως, ένα πράγμα θα θυμάται ως μάθημα από την πάλη, με την οποία ασχολούνταν αγωνιστικά στο σχολείο του. Δεν έχεις χάσει μια μάχη μέχρι να βγεις knock out. Όσο στέκεσαι όρθιος στο ρινγκ, πάντοτε θα υπάρξει η δική σου στιγμή. Τότε που ο αντίπαλος θα βρεθεί μπόσικος και θα δεχτεί το δικό σου χτύπημα. Αν προετοιμάζεσαι γι΄αυτό, τότε θα σου αρκεί για να κερδίσεις!