Οι στιγμές που ζούμε γίνονται οι αναμνήσεις μας. Οι αναμνήσεις μας γίνονται οι αναφορές μας στην επόμενη γενιά. Με βάση αυτές μαθαίνουμε να μιλάμε. Και θεωρούμε ότι οι στιγμές μας είναι ανώτερες απ΄όλες τις στιγμές που θα γίνουν αναμνήσεις της κάθε επόμενης γενιάς. Ζήσαμε έστω και λιγότερο σε σχέση με τους γονείς μας, μια πλειάδα σπουδαίων κωμικών. Κωμικοί που δεν χρειάζονταν να υπερβάλλουν στην αναζήτηση του γέλιου του κοινού.
Η σημερινή γενιά θα έχει να λέει για τους πολλούς και ως επί το πλείστον καλούς stand up κωμικούς. Εμείς του μεταίχμιου θα έχουμε να ψάχνουμε παλιότερους στον τρόπο που παίζουν. Όταν τις προάλλες παρακολουθούσα το Έξυπνο Πουλί και είδα τον τρόπο που παίζει ο Πάνος Παπαδόπουλος, σκέφτηκα αμέσως τον Βασίλη Τσιβιλίκα. Στα ξεσπάσματα του, στον τρόπο που εκφράζεται. Μου τον θύμισε αρκετά. Κι ας αναφέρω μέσα στο κείμενο για τον Νίκο Σταυρίδη. Όλες αυτές οι σκέψεις με έφεραν μπρος στην ανάμνηση. 5 κωμικοί που άφησαν το στίγμα τους στο θέατρο. Κωμωδία είναι η σύγχρονη τραγωδία και ήξεραν πως να το επιβεβαιώνουν κάθε φορά. Όλοι πλην ενός απεβίωσαν και δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν να προσφέρουν. Ο μόνος επιζών έχει αποσυρθεί από καιρό.
Κώστας Τσάκωνας
Οι τηλεφωνικές γραμμές με τα ανέκδοτα «έκαψαν» λίγο το ταλέντο του, αλλά αυτό δεν αλλάζει πως υπήρξε από τους καλύτερους. Τόσο με τις επί βιντεοκασέτας ταινίες του όσο και στα θεατρικά. Τις επιθεωρήσεις.
Θύμιος Καρακατσάνης
Άλλης πάστας κωμικός. Αν και δεν ήταν ποτέ πρώτο όνομα την χρυσή εποχή του ελληνικού σινεμά που πρωτοεμφανίστηκε, ο Θύμιος μπόρεσε να διακριθεί. Και το κατάφερε γιατί ακριβώς δεν είχε σταμπαριστεί από τους ρόλους του. Για χρόνια ήταν θιασάρχης και έπαιζε κυρίως σε κωμωδίες πλοκής και λιγότερο με σκετσάκια. Από το 2012 που πέθανε μέχρι σήμερα, ελάχιστες ήταν οι αναφορές στο όνομα του. Δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι έρχονται τα πράγματα για κάποιους. Δεν σημαίνει ότι αναιρείται η προσφορά τους. Απλώς χρειάζεται να γίνονται υπενθυμίσεις.
Στάθης Ψάλτης
Η πιο πρόσφατη απώλεια. Επιδόθηκε κυρίως σε επιθεωρήσεις, σε εποχές που η επιθεώρηση ήταν το best seller του θεάτρου. Μέχρι και το 2005 περίπου αυτό ίσχυε. Μαζί με τον φίλο του Σωτήρη Μουστάκα συνέθεταν ένα δίδυμο που σε έκανε να παθαίνεις αναρρόφηση από το γέλιο. Ειδικά όταν έκανε τον Ρουβά και χρησιμοποιούσε αυτή την λεπτή, τσιριχτή φωνή ήταν το κάτι άλλο.
Χάρρυ Κλυνν
Όταν ήμουν 15-16 χρονών έβλεπα στο Youtube τον Τραμπάκουλα για να κοιμηθώ. Τα τελευταία χρόνια χαλάει κάπως τον μύθο του με τις αναρτήσεις που κάνει στο μπλογκ του, αλλά είναι ήσσονος σημασίας μπροστά σε αυτό το μέγεθος που είχε κι έχει ως κωμικός.
Σωτήρης Μουστάκας
Κωμικοί σαν τον Σωτήρη Μουστάκα βγαίνουν σπάνια. Ή τουλάχιστον έτσι μας έκανε ο ίδιος να νομίζουμε. Ο τρόπος που άλλαζε την φωνή του και μπορούσε να πάει από το χιουμοριστικό στο πιο σοβαρό ήταν τρομερός.
Βασίλης Τσιβιλίκας
Για μένα είναι ο κορυφαίος. Κωμικοί σαν τον Τσιβιλίκα είχαν την μοναδική ικανότητα να προκαλούν γέλιο μέχρι δακρύων χωρίς να πουν τίποτα. Κάθε φορά που έβαζε μπρος το ρεπερτόριο με τις γκριμάτσες του ήξερες ότι δεν πρόκειται να τη γλυτώσεις. Θα έβρεχες το εσώρουχο σου θες δεν θες. Για να σταθείς ως ηθοποιός δίπλα του και να κρατηθείς να μην γελάσεις έπρεπε να έχεις κάνει δίωρη προετοιμασία πριν.