Αναφέρθηκε και στο review που έγινε για τα πρώτα 5 επεισόδια. Το House of Cards είναι μια σειρά που δεν κάνει κοιλιά. Μέσα σε 5 σεζόν δεν έχει υπάρξει επεισόδιο ή επεισόδια που να πεις ότι πέφτει για να ανέβει ξανά. Κι όχι μόνο. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το να μένεις δηλαδή σταθερός σε τόσο υψηλό επίπεδο, μπορεί να σου κάνει και κακό. Γιατί δεν δίνεις στο θεατή την ευκαιρία να νιώσει ξανά αυτό που είσαι. Σε παίρνει ως δεδομένο. Ε, για αυτή την σειρά που θα αναφέρουμε στο μέλλον άπειρες φορές, τέτοιες ειμαρμένες καταπατώνται. Ο 5ος κύκλος αποτελεί επιχείρημα που δεν μπορείς να αντιτάξεις τίποτα.
Έχοντας κάνει ήδη μια ανάλυση των πρώτων πέντε επεισοδίων, τα υπόλοιπα 8 έρχονται να ανατρέψουν και να επανανατρέψουν όσα διαμείβονται και προσδοκούμε ότι θα ακολουθήσουν σε κάθε επόμενη σκηνή. Λέγαμε στο προηγούμενο ποστ ότι η ιδέα της αυτονομίας έχει αρχίσει να φυτρώνει στο μυαλό της Κλαιρ. Ο 5ος κύκλος καταφέρνει να αφήσει αυτή την αίσθηση, να την αναιρέσει και να την ξαναβάλει στο τραπέζι. Αυτή τη φορά για τα καλά.
Για να μην φας σποϊλεριές και με καταριέσαι, πάτα pause στην ανάγνωση, ολοκλήρωσε τον 5 κύκλο και έλα να συνεχίσεις.
Now my turn. Η τελευταία φράση στο 13ο και τελευταίο επεισόδιο ανήκει στην Κλαιρ Άντεργουντ. Είναι η σφραγίδα της σε όσα μας έδωσε το House of Cards και ο 5ος κύκλος. Τι προηγήθηκε όλων αυτών; Στιγμές που έβλεπες ότι ο Φράνσις και η Κλαιρ γίνονταν και πάλι μια ομοούσιος μονάδα, δίχως Τομ Γέιτς στη μέση. Συνήθειες φίμωσης που είχαν μείνει στην άκρη για λίγο καιρό. Τόσο που είχαμε φτάσει να πιστεύουμε ότι το λόμπι και οι παρασκηνιακές ζυμώσεις θα ήταν το μοναδικό παιχνίδι τους. Πάνω απ΄όλα είδαμε την μετατροπή της Κλαιρ σε Φρανκ. Δύο υπερδυνάμεις χωρίστηκαν γιατί ήταν ίδιες. Όπου δεν υπάρχει έστω και ίχνος συμβιβασμού, δεν μπορεί να υπάρξει ένωση. Η Κλαιρ είχε τον ρόλο του ενός βήματος πίσω όλα αυτά τα χρόνια. Όχι πλέον. Όχι πια.
Τώρα είναι δύο ταύροι στην αρένα. Δύο ζευγάρια κέρατα, δύο εξωγήινες δυνάμεις που συγκρούονται στο σύμπαν. Ο τελικός νικητής θα φέρει σίγουρα μια μεγάλη έκρηξη. Ο Φράνσις καταφέρνει να θέσει εκτός διεκδίκησης της προεδρίας τον Κόνγουεϊ, ο οποίος περιτριγυρίζεται από πολύ πιο έμπειρες, διορατικές και αρπακτικές δυνάμεις (Μαρκ Άσερ). Η ψυχραιμία του χάνεται πολύ εύκολα, το ατόπημα του Μπρόκχαρτ δίνει ακόμα ένα ατού στο αντίπαλον δέος και έτσι ο Φράνσις γίνεται Πρόεδρος των ΗΠΑ για 2η φορά. Αιρετός 1η φορά. Διαδεχόμενος τον ένα μήνα της Κλαιρ ως υπηρεσιακή Πρόεδρος.
Ο Πετρόφ κινεί και πάλι νήματα στην αμερικανική πολιτική σκηνή και δεν χρειάζεται να σημειωθεί ο σαφής παραλληλισμός. Ο Έινταν ΜακΚάλαν είναι ένας παράγοντας που παραλίγο να εκτροχιάσει και να διαλύσει τους Άντεργουντ. Τον πρόλαβαν άλλοι.
Αν όμως υπάρχει κάτι τρομερά σημαντικό είναι ότι ο πολιτικός βίος δεν διαθέτει πια μόνο τους Άντεργουντ. Δεν είναι μόνοι στο παιχνίδι «διατεθειμένος να κάνω τα πάντα». Ο Μαρκ Άσερ και η Τζέιν Ντέιβις είναι δύο τάλε κουάλε παράγωγα της πολιτικής, του λόμπι και της σκιώδους δράσης. Έχουν περισσότερες γνωριμίες, έχουν απίστευτες άκρες και δεν μπορείς να τους ψυχολογήσεις. Ακόμα κι αν σε λένε Φρανκ ή Κλαιρ. Βάζουν μπροστά τον Δούρειο Ίππο τους και νικάνε ηττημένοι.
Υποδειγματικοί master puppets. Έχουν έρεισμα σε όλους, ξέρουν τα κατάλληλα πράγματα για όλους και όλοι τους κοιτάζουν με σεβασμό. Σε αποκαλούν φίλο τους, ομνύουν όρκους πίστης και ακεραιότητας, αλλά το βλέπεις καθαρά ότι άπαξ και σε βάλουν στο μάτι, τότε η ήττα είναι το πιο λογικό επακόλουθο.
Ενδιαφέρουσα και απρόσμενη τροπή παίρνει και η σχέση του Φρανκ με τον Νταγκ Στάμπερ. Η μεγαλύτερη και άδικη αμφισβήτηση του υπηρέτη του κάνει την εμφάνιση της. Το πρώτο ξέσπασμα του Νταγκ ως αντίδραση ακολουθεί. Μια εσφαλμένη αίσθηση επανόρθωσης κρημνίζεται από αυτό που ζητάνε ο Φρανκ και η Κλαιρ. Ο Νταγκ να πάρει πάνω του τον φόνο της Ζόι Μπαρνς, για να σταματήσει το ψάξιμο ο Τομ Χάμερσμιντ. Ο Νταγκ το αποδέχεται και με αυτόν τον τρόπο γίνεται αναπάντεχα ανθρώπινος, ευάλωτος. Ζητά την εξιλέωση του για το φόνο της Ρέιτσελ μέσω της αναγκαίας τιμωρίας για την Μπαρνς. Δείχνει ανησυχία για την ΛιΆνν.
Μια ΛιΆνν που γίνεται η κορωνίδα των πεπραγμένων του ζεύγους. Τα φαντάσματα του παρελθόντος δεν τους φοβερίζουν με καμία έννοια τύψης. Ο Φράνσις σπρώχνει την Ντουράντ από τις σκάλες, αλλά δεν πεθαίνει. Σκοτώνει όμως τον Έρικ. Η Κλαιρ σκοτώνει τον Τομ Γιέιτς. Ο Φράνσις την ΛιΆνν (για την οποία δεν είδαμε πτώμα). Λες και συναγωνίζονται. Οι φόνοι του Φράνσις είναι ήσσονος βαρύτητας. Κι ας είναι δύο. Συν μια απόπειρα. Η Κλαιρ σκίζει το κουκούλι της και γίνεται ένα απόλυτο είδωλο του συζύγου. Το ρόπτρο της αλλαγής της χτύπησε όταν ο Φράνσις έβαλε τα πρόσωπα τους σε ένα πρόγραμμα και τα ένωσε για να δει το αποτέλεσμα. Άλλο ένα σημάδι άψογης σκηνοθεσίας.
Τα επεισόδια δεν ξεχνούν το ένα το άλλο. Τα συναπαντήματα τους είναι πολλά και εκεί που δεν τα περιμένεις. Γι΄αυτό και απαιτείς χρόνο και απόσταση για να τα συλλογιστείς και να τα βάλεις σε μια γραμμική σχέση. Χωρίς παρεμβολές.
Ο 5ος κύκλος που κυκλοφόρησε από το Netflix την περασμένη Τρίτη, ήταν ταυτόχρονα εύκολος για να τον καταβροχθίσεις και δύσκολος να τον χωνέψεις. «Αν δεν το πει αμέσως μετά, θα την σκοτώσω κι αυτή». Η τελευταία φράση του Φράνσις για αυτή τη σεζόν. Δύο σεκάνς νωρίτερα έλεγε στην Κλαιρ ότι δεν έχει αγαπήσει καμία περισσότερο και ότι ισχύει το ίδιο κι ανάποδα. Η εξουσία είναι η γυναίκα του όμως. Και γι΄αυτήν θα σκοτώσει ακόμα κι εκείνη που κάποτε αποτελούσε τον συνεργό του. Τώρα πια οι δυο τους ξέρουν πράγματα ο ένας για τον άλλο που μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ως εκβιασμό. Ένας φαύλος κύκλος. Ο 6ος κύκλος θα είναι μια τιτανομαχία.