Τα τελευταία χρόνια το ελληνικό σινεμά βρίσκεται ξανά στις επάλξεις των υψηλών απαιτήσεων. Καταπιάνεται με είδη που μέχρι πριν δεν είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα. Η επιτυχία του Λάνθιμου έστρεψε τη νέα γενιά σε άλλα περιεχόμενα. Η νέα γενιά του σινεμά όμως δεν πρέπει να ξεχνά ότι απευθύνεται σε μια γενιά κοινού που μεγάλωσε με το «καμένο/cult» κύμα των 90’s και των αρχών του 2000. Όπως το Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες.
Αυτό το κοινό αποζητά την επιστροφή αυτής της καμενιάς και της ιδιαιτερότητας. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι σήμερα οι περισσότερες από τις ταινίες που θα δεις πιο κάτω, γίνονται αναφορά σε συζητήσεις. Αποτελούν το inside joke παρεών. Οι 25-35άρηδες ψάχνουν την ευκαιρία να τις βάλουν στην κουβέντα με τους φίλους τους. Νιώθουν ότι μέσα από αυτές μπορούν να εκφράσουν την παιδικότητα τους. Οι περισσότερες απ΄αυτές δεν είχαν τόσο πετυχημένη διαδρομή στην εποχή τους. Την απέκτησαν στην δική μας εποχή. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Λες και αυτοί που τις έφτιαξαν τότε, φαντάζονταν ότι θα κατακτήσουν τους μελλοντικούς ανθρώπους.
Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες
Δε νομίζω ότι υπάρχει πιο αγαπημένη ελληνική ταινία. Αν ήταν βιβλίο θα είχε γίνει παραπομπή σε ακαδημαϊκές εργασίες. Το πιο συνηθισμένο citation στα ελληνικά πανεπιστήμια. Εύσημα στον Σταύρο Τσιώλη και εννοείται στο δίδυμο Ζουγανέλη-Μπουλά. Το Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες είναι ένα κινηματογραφικό έπος.
Ατάκες που έμειναν:
– Την παίρνεις την Κυριακή στο γήπεδο με τον Ολυμπιακό και κάνει έτσι ο Ίβιτς και πέφτει δήθεν στη μικρή περιοχή και ζητάνε οι γαύροι πέναλτι. Και πετάγεται αυτή και φωνάζει πέναλτι. Τι κάνεις εσύ μπρος στους ΠΑΟΚτζήδες; – Την πνίγω!
– Η επονομαζόμενη κίνηση της Βόλβης
– Δε μου λες; Αυτοί στην Κασσάνδρα δε μένανε; Γιατί φάγανε εδώ κι ανακατέψανε τη Βόλβη;
– Ψήφισε η μάνα μου Νέα Δημοκρατία;
Φτηνά Τσιγάρα
Η απόλυτη ελληνική ταινία των θερινών σινεμά. Από το καλοκαίρι του 2015 και μετά πρέπει να έχει παιχτεί σε αίθουσες και φεστιβάλ τουλάχιστον 30-40 φορές. Ο άντρας που έφτιαξε ο Ρένος Χαραλαμπίδης τότε αποτελεί το πρότυπο με το οποίο ταυτίζονται πολλοί πιτσιρικάδες σήμερα. Αξεπέραστη τετράδα με Τσάκωνα, Παναγιωτίδη, Χαραλαμπίδη και Ανδρέα Νάτσιο στο καφενείο.
Ατάκες που έμειναν:
– Το ξέσπασμα του Κώστα Τσάκωνα
– Τι θα γίνει ρε παιδιά; Θα μας γαμήσετε να φύγουμε;
– Άσε με να σου αποδείξω ότι δεν είμαι ο άντρας της ζωής σου
– Απλός, λιτός, δωρικός…χομπίστας!
– Το επάγγελμα που πραγματικά μου ταιριάζει, νομίζω είναι το επάγγελμα του Θεού!
Αυστηρώς Κατάλληλο
Νομίζω ότι κάθε προσπάθεια να βρω ατάκες που να είναι καλύτερες από τις άλλες, θα πέσει στο κενό. Όλο το σενάριο είναι μαγικό. Δεν υπάρχει σκηνή που να μην πατάς το pause για να γελάσεις και να μη χάσεις όσα έπονται.
Ατάκες που έμειναν:
– Αυτός που έκανε το Mulholland Drive. – Ααα, αυτό το καουμπόικο λέτε. Με τους δυο πούστηδες.
– Τι είναι το βρόσκι;
– Αμάν ρε Τάκη. Έναν π… ήρθαμε να ρίξουμε κι εσύ θα μας τρελάνεις
– Τζούλη πάρτονε
– Τι είναι αυτός, τι τον έχω; – Τον Τουργκένιεφ; – Μπατζανάκη.
Εφάπαξ
Νίκος Ζαπατίνας στη σκηνοθεσία, Φιλιππίδης-Χαλακατεβάκης-Μπέζος αναβιώνουν τους Απαράδεκτους, Παπούλια και Καψάλη σε σούπερ σέξι ρόλους.
Ατάκες που έμειναν:
– Πότε τον είδες τελευταία; – Τελευταία
– Εσείς δεσποινίς είστε εδώ του μαγαζιού; – Όχι, του πεζοδρομίου
– Εσύ δεν τρως μαγειρίτσα Παντελή…πιλάφι τρως
Στάκαμαν
Με το τρομερό δίδυμο Καλλιβωκά – Καλογήρου να δίνει ρέστα ως σεξομανιακό ντουέτο, το Στάκαμαν είναι από τις πιο υποτιμημένες ελληνικές ταινίες.
Ατάκες που έμειναν:
– Και στους δυο δεν είπε; Εξ αδιαιρέτου είπε. – Είπε εξ αδιαιρέτου η Λάρισα; – Ναι, αλλά το είπε στα ρώσικα. – Και πώς θα πεις στα ρώσικα εξ αδιαιρέτου; – Κολχός.
– Πιστεύετε ότι θα μπορούσε ποτέ εγώ να εκμεταλλευτώ αυτή την προσφυγοπούλα; – Ποια προσφυγοπούλα μωρέ; Τα βυζιά της τα είδες;
– Η σκηνή με Κανάκη – Καλυβάτση στο 54ο λεπτό.
Γυναίκες Δηλητήριο
Ένα από τα αριστουργήματα του διδύμου Ρώμας-Χατζησοφιά. Με Σπύρο Παπαδόπουλο στον πρωταγωνιστικό ρόλο, Αθηνά Τσιλύρα, Ηλίας Λογοθέτης κλπ.
Ατάκες που έμειναν:
– Σ΄αγαπώ Βέρα – Σ΄αγαπώ Κωνσταντίνε. Βγες έξω. Θα πάμε στο σπίτι και θα κάνουμε έρωτα. Και μετά επειδή θα είσαι κουρασμένος, θα οδηγήσω εγώ μέχρι εδώ και μετά θα πάρω ένα ταξί να πάω σπίτι.
– Είσαι για μια ισπανική, ή επειδή είσαι θεοσεβούμενη το θέλεις ορθόδοξο; – Μη με πλησιάζεις…Αντίχριστε!
(Μπονάτσος ανάμεσα στα πόδια της Χριστοδουλίδου): – Τι κάνεις εκεί; – Τα καλώδια φτιάχνω. – Α, ωραία συνέχισε. – Εγώ να συνεχίσω, αλλά μήπως γίνει κανά βραχυκύκλωμα…
– Εγώ είμαι νύφη του Κυρίου. – Ποιανού κυρίου; Όνομα δεν έχει;