Σε μια βδομάδα που κυκλοφορεί το Justice League, θα περίμενε κανείς να είναι αναφανδόν η ταινία που κεντρίζει τα βλέμματα. Κι όμως αυτό δεν συμβαίνει ούτε στο ελάχιστο. Όχι μόνο γιατί αποτυγχάνει, αλλά γιατί έχει την ατυχία να κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες μαζί με άλλες 4 ταινιάρες. Μίκαελ Χάνεκε, ελληνικό αριστούργημα, αντιρατσιστική αφήγηση και ένας Τζέικ Γκίλενχαλ για Όσκαρ.
Η πρόταση της εβδομάδας: Lines – I Am Not Your Negro)
Αυτός ο ευχάριστος πονοκέφαλος της επιλογής της ταινίας της εβδομάδας δεν μας επιτρέπει παρά να δώσουμε το βραβείο σε δύο. Αφήνοντας στην απ΄έξω δύο που είναι πολύ κοντά. Απλώς η σημειολογία των εποχών και των καταστάσεων τους δίνουν μια επιπλέον ώθηση.
Lines
2017/ Δράμα/ 88′
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαζωμένος
Με τους: Θεμιστοκλής Πάνου, Άννα Καλαϊτζίδου, Θόδωρος Κατσαφάδος, Τάσος Νούσιας, Κωστής Μπερικόπουλος, Μαρία Κολοκυθά, Νίκος Μοναστηριώτης
Ο Βασίλης Μαζωμένος έρχεται να μας υπενθυμίσει αυτό που ξεχάστηκε πιο γρήγορα απ΄όσο περιμέναμε. Είναι μόλις 5 και 6 χρόνια πίσω που θρηνούσαμε νεκρούς ως θύματα της κρίσης. Η μνήμη μας κατακλύστηκε από τόσα πολλά πράγματα που δεν συγκράτησε τη θέση όσων δεν άντεξαν. Μέσα από 7 διαφορετικές καταστάσεις και με έντονα μονόπλανα, ο Έλληνας σκηνοθέτης στήνει μια από τις ταινίες που θα πριμοδοτήσουμε την μελλοντική συλλογική μνήμη. Οι γονείς μας είχαν αυτές του Εμφυλίου και της Χούντας. Εμείς και οι επόμενοι τούτη. Μια κοινωνία σε κατάρρευση. Επτά διαφορετικοί άνθρωποι που φτάνουν στα όρια τους, καταρρέουν μαζί της. Αν και υπάρχουν ανάμεσα τους εμφανείς συγγενικές, φιλικές, αλλά και τυχαίες συνδέσεις, πιο πολύ όλους τους ενώνει η ίδια πράξη· ένα τηλεφώνημα σε ένα κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης, στην «γραμμή ζωής». Εκεί ψάχνουν το όριο της ζωής και του θανάτου, το όριο της επικοινωνίας, το όριο της ελπίδας.
Η ταινία Lines θα βγει στο «Τριανόν» σε κόπια με αγγλικούς υπότιτλους δίνοντας έτσι την ευκαιρία και στο μη ελληνόφωνο κοινό να την παρακολουθήσει.
I Am Not Your Negro
2016/ Ντοκιμαντέρ/ 95′
Σκηνοθεσία: Ραούλ Πεκ
Αφήγηση: Σάμιουελ Λ. Τζάκσον
Σε πια εποχή τόσο μεγάλων συγκρούσεων, όπου η επιθυμία για κατάργηση κάθε διάκρισης γιγαντώνεται και ταυτόχρονα χτυπιέται από νοσταλγούς απάνθρωπων κατάλοιπων, το I Am Not Your Negro είναι και πάλι επίκαιρο. Με τον Σάμιουελ Τζάκσον να αφηγείται και ιστορικές μορφές της μαύρης κληρονομιάς να εμφανίζονται, μαθαίνουμε την οπτική του Τζέιμς Μπάλντουιν για την πορεία της μαύρης φυλής στην Αμερική. Από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στον Malcolm X κι από κει στο σήμερα. Στους white supremacists και στις κόντρες για τα υψωμένα αγάλματα που τιμούν δουλεμπόρους και όσους μετέτρεψαν σε σκλάβους τόσους ανθρώπους.
Happy End
2017/ Δράμα/ 110΄
Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χάνεκε
Με τους: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Τόμπι Τζόουνς, Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Ματιέ Κάσοβιτς, Φαντίν Αρντουάν
Πέντε χρόνια μετά το Amour, ο Μίκαελ Χάνεκε μας προσφέρει μια ακόμα σπουδαία ερμηνεία της Ιζαμπέλ Ιπέρ. Και όχι μόνο. Μια από τις ταινίες που κυριάρχησαν στο περασμένο Φεστιβάλ των Καννών, δημιουργείται για να υπενθυμίσει ότι οι άνθρωποι είμαστε ώρες ώρες τόσο τυφλοί μπροστά στα μεγάλα και τα σημαντικά που προτιμάμε να πνιγούμε σε μια κουταλιά νερό. Τόπος δράσης το Καλαΐ. Ένας τόπος που έχει γίνει μαρτυρικός σήμερα. Εκεί στοιβάζονται ο πόνος και οι εικόνες τρόμου που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες. Τα όνειρα για το μέλλον δεν έχουν βρει πρόσφορο έδαφος. Την ίδια στιγμή μια εύπορη οικογένεια βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά προβλημάτων που έχουν κι αυτά την δική τους, ατομική μεν, σκληρή δε διάσταση. Μοιάζει σαν ο Χάνεκε να χτίζει έναν μικρόκοσμο προβλημάτων για να ισομερίσει αυτά που συμβαίνουν σε πολύ μεγαλύτερο εύρος λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα.
Stronger
2017/ Δράμα-Βιογραφική/ 116′
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν
Με τους: Τζέικ Γκίλενχαλ, Τατιάνα Μασλάνι, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Κλάνσι Μπράουν, Φράνκι Σο, Ρίτσαρντ Λέιν Τζούνιορ, Νέιτ Ρίτσμαν
Γυρίζουμε στο 2013. Απρίλιος. Η Βοστόνη έχει βάλει τα καλά της. Πλήθος κόσμου έχει μαζευτεί για να γιορτάσει με τον μαραθώνιο. Δύο αδέρφια έχουν διαφορετική επιθυμία. Με δύο βόμβες που στήνουν στον τερματισμό προκαλούν το χάος και την απώλεια ανθρώπων. 3 άνθρωποι πέθαναν. Δεκάδες τραυματίστηκαν. 16 έχασαν κάποιο άκρο ή άκρα. Ένας απ΄αυτούς είναι ο Τζεφ Μπάουμαν. Νέος, ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα με την αλκοολική μητέρα του. Λίγες μέρες πριν τον Μαραθώνιο συναντά σε ένα μπαρ την Έριν, την πρώην του. Για να την ξανακερδίσει της υπόσχεται πως θα πείσει όλους στο μπαρ να κάνουν δωρεά στο νοσοκομείο της και πως θα την περιμένει στη γραμμή του τερματισμού.
Όσα θα ακολουθήσουν είναι μια άλλη ιστορία. Ο Τζεφ περιμένει στο τέρμα και λίγο πριν φτάσει η Έριν σκάει η βόμβα. Αυτό ήταν. Τα πόδια του διαλύονται από τα γόνατα και κάτω. Από δω και πέρα η ζωή του θα συνεχιστεί με τεχνητά μέλη. Τα δύσκολα δεν σταματούν εδώ. Η μάνα του η Πάτι θέλει να πατήσει πάνω στην τραγωδία και το ανυπολόγιστο ψυχικό τραύμα του γιου της. Γι΄αυτό τον σέρνει διαρκώς σε συνεντεύξεις. Κάποια στιγμή τον παρασέρνει στις δικές της σκοτεινές συνήθειες και τον βγάζει εντελώς εκτός της πορείας επανάκαμψης. Ο Τζέικ Γκίλενχαλ αποδεικνύει με κάθε του επιλογή και ερμηνεία όσα υποστηρίξαμε κι εδώ. Φέτος είναι καιρός να του απονεμηθεί αυτό που θα μπορούσε να είχε πάρει σε 2-3 περιπτώσεις στο παρελθόν.