Η ταινία που κατέκτησε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών 2017, το αριστούργημα του Ρούμπεν Έστλουντ The Square, κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες. Μαζί του φέρνει την δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του The Boy και το My Life As A Zucchini. Το τελευταίο είναι ένα κινούμενο που βρέθηκε πέρσι στα υποψήφια για Όσκαρ. Για το Wonder Wheel του Γούντι Άλεν σας τα είπε αναλυτικά ο Δήμος εδώ.
Η πρόταση της εβδομάδαε: Το Τετράγωνο (The Square)
2017/ Κωμωδία-Δράμα/142′
Σκηνοθεσία: Ρούμπεν Έστλουντ
Με τους: Κλάες Μπανγκ, Ελίζαμπεθ Μος, Ντομινίκ Γουέστ, Τέρι Νόταρι
Ο Κρίστιαν είναι επιμελητής σε ένα σουηδικό μουσείο τέχνης. Έχει δύο παιδιά, οδηγεί ηλεκτρικό αυτοκίνητο και είναι μπροστάρης σε κάθε τι πρωτοπόρο που στοχεύει στην βοήθεια προς τον συνάνθρωπο και τον κόσμο γενικά. Λόγω αυτής της κοσμοθεωρίας του ετοιμάζει μια ιδιαίτερη installation στο μουσείο. Το The Square είναι μια μορφή τέχνης που θέλει να αναδείξει την έννοια του αλτρουισμού. Που θέλει να υπενθυμίσει σε όλους ότι ο ρόλος τους στην κοινωνία δεν είναι αυτόνομος αλλά ζει και αναπνέει σε σύζευξη με τους ρόλους των υπολοίπων. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ο Έστλουντ, είναι ο Κρίστιαν και το The Square αποτελεί το δικό του μήνυμα για τους περίεργους καιρούς που βιώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το Square είναι το άσυλο, ένα καταφύγιο ισότητας σε δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ένα πλαίσιο ασφάλειας, όπου οι άνθρωποι έχουν όλη την ελευθερία να νοιαστούν για τον άλλο και να σβήσουν τον εγωκεντρισμό. Κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί στην ζωή έξω από το τετράγωνο. Ο Έστλουντ επιχειρεί να μετατρέψει τη σύγχρονη ζωή σε μια καρικατούρα με αρκετές γκραβούρες όπως το γεγονός ότι ο Κρίστιαν κάνει one night stand με μια δημοσιογράφο που έχει ένα χιμπατζή για κατοικίδιο. Αξίζει πέρα ως πέρα να την δεις μιας και μιλάμε για την εξελικτική διαδικασία του σκηνοθέτη του Force Majeure.
Εγώ, ο Κολοκυθάκης (My Life as a Zucchini)
2016/ Κινούμενα/ 70′
Σκηνοθεσία: Κλοντ Μπαρά
Με τους: Νικ Όφερμαν, Γουίλ Φόρτε, Έλεν Πέιτζ, Έιμι Σεντάρις
Η δεύτερη μεταφορά στο σινεμά του Autobiographie d’une Courgette του Ζιλ Παρί είναι ένα θεσπέσιο stop motion. Ένα κινούμενο που θυμίζει σε πολλά το Anomalisa ως προς τις τεχνικές και κατ΄επέκταση τεχνικές από τα πιο πρωτόγονα στάδια της σχεδίασης κινουμένων. Ο Ζουκίνι μένει ορφανός από γονείς και ο Ρέιμοντ, ένας αστυνομικός με τον οποίο γίνονται φίλοι, τον πηγαίνει σε ένα ορφανοτροφείο. Εκεί θα πρέπει να ξεπεράσει το συναισθηματικό του κενό και τις διάφορες δυσκολίες που προκύπτουν. Μαζί του σε αυτό το ψυχολογικό ταξίδι τα υπόλοιπα ορφανά και ο Ρέιμοντ που θα τον βοηθήσουν να προσαρμοστεί και να μάθει τι πραγματικά σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Το My Life As A Zucchini ήταν υποψήφιο για Όσκαρ τον περασμένο Φεβρουάριο και παρόλο που άργησε αρκετά να μας έρθει, είναι ένα μάθημα ζωής. Κυρίως για ενηλίκους.
Η Ζούγκλα (Jungle)
2017/ Θρίλερ-Περιπέτεια/ 115′
Σκηνοθεσία: Γκρεγκ Μακλίν
Με τους: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Άλεξ Ράσελ, Τόμας Κρέτσμαν, Λίλι Σάλιβαν, Γιασμίν Κασίμ
Ο Ντάνιελ Ράντκλιφ έχει βρει την υγειά του σε τέτοιου είδους ταινίες. Μετά τη Γυναίκα Με Τα Μαύρα καλείται να παίξει σε ένα θρίλερ επιβίωσης. Ως Γιόσι, κάνει τον ξεναγό σε δύο φίλους στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Τα πράγματα θα εξελιχθούν με τέτοιο τρόπο ώστε η ζωή τους να κρεμιέται από μία κλωστή. Όλα τα θανατηφόρα στοιχεία της ζούγκλας κάνουν την εμφάνιση τους και ο Γιόσι θα πρέπει να σώσει εαυτόν, αλλά και αλλήλους.
Νήμα (Thread)
2016/ Θρίλερ Επιστημονικής Φαντασίας/ 96′
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Βούλγαρης
Με τους: Σοφία Κόκκαλη, Δάφνη Πατακιά, Νίκος Τριανταφυλλίδης
Ο The Boy ή κατά κόσμο Αλέξανδρος Βούλγαρης είναι ένας πολύ ιδιαίτερος καλλιτέχνης. Κι αυτό το λέμε με όσο το δυνατόν λιγότερο κλισέ τρόπο. Πειραματίζεται με τα πάντα, δείχνει να τρέφει τους χαρακτήρες του μέσα από το χρώμα και σπάει την πολυχρωμία της ζωής. Στο Νήμα εν προκειμένω βλέπουμε τα πάντα με ένα κόκκινο. Ένα πανί ή μια βροχή κόκκινου καλύπτει την πραγματικότητα. Βρισκόμαστε στο 1970 όπου μια γυναίκα, η Νίκη, νιώθει την ανάγκη της επανάστασης απέναντι στη Χούντα. Όμως η ζωή της επιφυλάσσει ένα εμπόδιο. Μένει έγκυος και γεννά ένα αγόρι. Είναι ευτυχισμένη που τον απέκτησε, αλλά η αντίσταση δεν έχει χώρους για συναισθηματισμούς και πρόσωπα που μπορούν να σε κρατήσουν πίσω.
Το κόκκινο είναι το αίμα που συνδέει τη μάνα με τον γιο. Η Σοφία Κόκκαλη είναι και οι δύο. Μόλις τελειώνει η δικτατορία καλείται ως μάνα να αναπληρώσει το κενό που της άφησε η έλλειψη αγωνιστικού στόχου. Όταν η Νίκη πεθαίνει, ο Λευτέρης μένει μετέωρος σε έναν κόσμο διαρκώς μεταβαλλόμενο που δεν του δίνει καμία επιλογή να αναζητήσει τον σκοπό του. Σκοπός του γίνεται πλέον η αναζήτηση της μητρικής φιγούρας. Στον ξύπνιο, στον ύπνο και στον θάνατο του. Θέλει να γυρίσει στην ασφάλεια και την σιγουριά της. Με σκηνές αισθητικής ομορφιάς να κρατούν λίγο και να διαταράσσονται από μικρότερες, αλλά περισσότερες σκηνές αγριάδας της πραγματικότητας, το Νήμα είναι ένα συνταρακτικά γοητευτικό εύρημα.