Κι εμέ με πόνεσε η καρδιά μου βλέποντας τον Νικ Καλάθη να αστοχεί στη βολή και να κάνει ερ μπολ στο χθεσινό παιχνίδι του Παναθηναϊκού σουπερφουτζ με τα ορτοντοξ μπράδερς του Ολυμπιακού, πάει να πει τον Ερυθρό Αστέρα.
Ειδικά όταν αυτό το πράμα συμβαίνει σε βολές, είναι όχι μόνο στενάχωρο αλλά και επικίντυνο. Δύσκολο πράμα οι βολές, έχω κάμει πολλές εγώ στο στρατό και ξέρω. Ένα είδον, δύο είδον, τρία ύδωρ και τέτοια, για όσους έχουνε φορέσει χακί και έχουν λάβει εκ του πρηνηδόν θέση για να πετύχουν το στόχο, να κάμουν 10\50 και να λάβουν τιμητική άδεια προκειμένου να επισκεφτούν τη μαμά τους.
Ωστόσο φίλοι μου, η ζωή είναι γιομάτη από τέτοιου τύπου ατυχίες και αστοχίες και δεν θα ήτο σωστό να επιτρέψουμε σε αυτές να καθορίσουν το «είναι» του καθενός. Έχουν συμβεί και χειρότερα εντός κι εκτός παρκέ. Για πάμε να δούμε μερικά…
Η γάτα που δεν μπορεί να πηδήξει
Εντάξει, πολύς κόσμος λέει πως το πρόβλημα με τον Καλάθη είναι πως δεν μπορεί να ντυθεί ηγέτης και να πάρει τη σκυτάλη από το μέγιστο των Μήτσων, τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ηγέτης όμως δεν γίνεσαι, γεννιέσαι. Κάτι που ισχύει και για τα αιλουροειδή. Ή είσαι γάτα ή δεν είσαι. Ε, η συγκεκριμένη στο παρακάτου βίντεο μοιάζει με τέτοια, αλλά προφανώς δεν είναι.
Το παπί του Σατανά
Όπως και να το κάμουμε, είναι κομμάτι δύσκολο να αποδόσεις όταν έχεις από πάνου σου όλες τις κάμερες, τα φώτα, τους καμεραμέν και τέτοια. Όλα είναι εύκολα αμα κάνεις προπόνηση ή τη βρίσκεις μονάχος, αλλά αίφνης αλλάζουν έτσι και πάρεις χαμπάρι πως για σένα έχει ο κόσμος απαιτήσεις. Εγώ που ήμουν στο καστ της ταινίας ερωτικού περιεχομένου όπου ο μέγας Μπόκολης δεν μπορούσε να πηδήξει, τα ξέρω αυτά. Εδώ ο παρακάτω πρωταγωνιστής περίμενε μία ζωή εκειά τα γ@μημένα δέκα λεπτά δημοσιότητας που θα έδειχνε στο Μεγκα την εφεύρεσή του και θα γιόμιζε το σωβρακάκι του στο τάλαρο και κοίτα τύχη που του φύλαγε ο διάολος ον ερ με το παπί του Σατανά.
Το πάρκινγκ του… «άπλα»
Δεν είναι καθόλου εύκολο να λειτουργήσεις υπό πίεση. Όλοι ξέρουν πως θα σημαδέψουν εσένα οι αλήτες οι Σέρβοι για να σε στείλουν στις βολές. Πως θα εκμεταλλευτούν τη μια στιγμή (δευτερόλεπτο, ώρα, μήνα, χρόνο, ζωή ολάκερη) που δεν είσαι σε φόρμα. Ειδικά τώρα που σου λείπει το αίμα σου, ο Πατ που ξενιτεύτηκε και πήγε στην Καντού. Ε, κάπου είναι λογικό πως μπορεί και να λυγίσεις. Εδώ την έχουνε πατήσει άλλοι κι άλλοι που τα είχαν όλα υπέρ των. Όπως ο κύριος εδώ που πάει να παρκάρει την κουρσάρα κι έχει στη διάθεσή του περισσότερο χώρο κι απ’ αυτόν που χρειάζεσαι για να χτίσεις οχταώροφη αυθαίρετη πολυκατοικία και ιδού τα χάλια.
Η Βίκυ η γκαζάρια
Πολλοί γνώσται του αθλήματος πάντως επιμένουν ότι το πρόβλημα στο σουτ του Καλάθη δεν είναι ψυχολογικό, αλλά αποτελεί θέμα μηχανικής. Πάει να πει ότι δεν βάζει σωστά τα χεράκια όταν σουτέρνει. Κάτι εκεί γίνεται λάθος. Ποιος ξέρει, ίσως το πρόβλημα να ξεκίνησε όταν ακόμα μάθαινε τα βασικά. Αν το πράμα στραβώσει από την αρχή, σου μένει ο φόβος της αποτυχίας. Έτσι δεν είναι Βικάκι μου;
Ο ένοχος σκύλος
Όπως και να ‘χει, άπαξ και γίνει η πατάτα, έγινε. Ό,τι γράφει δεν ξεγράφει. Κι ό,τι αστοχείς δεν ξαναμπαίνει στο καλάθι κυρ Καλάθη μου. Οπότε, το θέμα είναι να διαχειριστείς τώρα σωστά τις ενοχές σου για την απώλεια της βολής και να βρεις το κουράγιο να προχωρήσεις. Όπως θα έκανε κάθε σωστός άντρας. Ή σκύλος…