«Όλοι εσείς που κράζατε Παπαγιάννη, πήρατε μια πρώτη απάντηση» είναι η σημερινή κλασική ατάκα που λένε κάποιοι σε όσους δεν πιστεύουν ότι ο τωρινός Παπαγιάννης αξίζει να είναι πρώτος ψηλός στον Παναθηναϊκό.
Μόνο που αυτοί κρίνουν βάσει του δυνητικού, ενώ όσοι τον έχουμε κριτικάρει εντόνως κρίνουμε βάσει αυτού που βλέπουμε. Κι έχουμε σαφώς την ευχέρεια να του αποδώσουμε τα εύσημα όταν κάνει αυτά που αξίζουν στη σωματοδομή του και τη μπασκετική μαγιά του.
Είναι σαφές πως ο Παπαγιάννης ως σήμερα έχει αδικήσει κατάφωρα ο ίδιος τον εαυτό του σε μπασκετικό επίπεδο. Δεν ξέρουμε γιατί, δεν ξέρουμε τι προσδοκίες έχει ο ίδιος από τη ζωή του και στο τέλος τέλος είναι δικαιώμα του και να χαντακωθεί, γιατί αυτός ορίζει τη ζωή του.
Όμως δε μπορούμε βλέποντας εμφανίσεις όπως η σημερινή, να μη σκεφτούμε ότι έχει να δώσει. Δεν είναι ένα κούτσουρο που θα μείνει για πάντα κούτσουρο. Το απέδειξε απέναντι στη Μπάγερν. Οκ, είναι μια ομάδα που το έχει παρατήσει και παίζει για τη χαρά του παιχνιδιού, αλλά έχει κι έναν σέντερ, τον Μονρό, που με τον Παπαγιάννη μέσα δεν μπόρεσε να κάνει πολλά.
Αυτό δεν συνέβη γιατί φοβήθηκε το ύψος του Παπαγιάννη. Συνέβη γιατί ο Παπαγιάννης τον έκανε να φοβηθεί επιτέλους το ύψος του. Θυμηθείτε πως εμφανίστηκε ο Γιώργος στη Βαρκελώνη απέναντι στον Ντέιβις. Του ρίχνει 10 πόντους του Αμερικάνου κι όμως αυτός φαινόταν για κοντύτερος απέναντι του. Στο ματς με τη Μπάγερν έκανε τον Μονρό να φανεί 5-6 πόντους κοντύτερος.
Δεν ζητάει κανείς από τον Γιώργο να κάνει double double σε κάθε ματς. Αν και έχει δυνητικά την ικανότητα να το κάνει. Αυτό που του χρεώνουμε ως τώρα και που του ζητάμε εμείς και ο Πιτίνο να αλλάξει, είναι το μυαλό του. Αυτό δεν θέλει πολύ. Αρκεί η συγκέντρωση. Ας μην βάζει 4 alley hoop ο Παπαγιάννης. Ας βάζει με το ζόρι 2 πόντους. Αλλά ας είναι αυτός ο παίχτης που ήταν σήμερα στην άμυνα. Πήρε τα ριμπάουντ που του αναλογούν, ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος στην πορεία των αντιπάλων, στις αλλαγές, στην κίνηση της μπάλας και έκοψε όσα έπρεπε να κόψει.
Σε όλα τα προηγούμενα ματς, με εξαίρεση την Εφές, ο Παπαγιάννης δεν ήταν πρόβλημα για άλλο λόγο πέραν αυτού. Δεν αντιλαμβανόταν το παιχνίδι. Όχι γιατί είναι χαζός. Αλλά γιατί δεν έμπαινε στη διαδικασία να το κάνει. Δεν είμαστε στο μυαλό του. Μπορεί να θεωρεί ότι θα αντιμετωπίσει εύκολα τον οποιονδήποτε λόγω του ύψους του, μπορεί να έχει αγχωθεί πολύ, πολλά μπορεί.
Αυτό λοιπόν που ζητάνε οι απλοί φίλαθλοι του Παναθηναϊκού παρακλητικά, όπως εγώ στον τίτλο, και σίγουρα επιτάκτικα ο Πιτίνο, είναι να μην τρελαίνεται με την επιθετική του παρουσία. Να μην τον παίρνει από κάτω τόσο πολύ αν δε μπορεί να σκοράρει. Δεν υπάρχει αυτή η απαίτηση. Πρώτα να δείξει στον αντίπαλο στην δική του άμυνα ότι το βράδυ δεν θα είναι εύκολο. Να είναι αυτός που θα κάνει τα αντίπαλα γκαρντ να μην κάνουν βόλτα στη ρακέτα. Ας επιλέγουν το τρίποντο κι ας το βάζουν. Μέσα στη ρακέτα όμως θα πρέπει να αλλάξουν την καμπύλη στο σουτ, θα πρέπει να κουραστούν πολύ περισσότερο απέναντι σε έναν συγκεντρωμένο Παπαγιάννη.
Αυτό είναι το στοιχείο που θα ξεκόψει κάθε κουβέντα για βασικό σέντερ στον Παναθηναϊκό. Με τα γκαρντ που έχει η ομάδα, αν ο Παπαγιάννης είναι όπως σήμερα, τότε οι πράσινοι θα βρουν τον δρόμο που επιθυμούν.
Στα υπόλοιπα του ματς δύο πράγματα να κρατήσουμε. Πρώτον, ότι η άμυνα στην 4η περίοδο είχε τέτοιο αποτέλεσμα γιατί ο Καλάθης πήγε πάνω στον Ζίπσερ που δεν μπορεί να παίξει πολύ καλά με πλάτη και έχει μάθει να παίζει με πρόσωπο και ο Πιτίνο αποφάσισε να πάρει εκεί ένα ρίσκο. Βλέποντας ότι η Μπάγερν είχε 60% στο τρίποντο, προτίμησε να αδυνατίσει έτσι την άμυνα και με Ουάιλι-Μήτογλου-Τόμας αρχικά και στη συνέχεια με Τόμας-Παπαγιάννη να βάλει μεγαλύτερα κορμιά στο τρίποντο και να ωθήσει τα αντίπαλα γκαρντ προς τα μέσα. Ίσως αυτός να είναι οδηγός για τη συνέχεια.
Ο Πιτίνο επίσης έδειξε ότι ήθελε να χρησιμοποιήσει το σημερινό ματς για δοκιμές πραγμάτων γιατί περίμενε ότι η ομάδα του θα είναι αρκούντως σοβαρή. Δεν ήλπιζε σε ματς ανάλογο ενός 19-12 όπως στο ξεκίνημα. Περίμενε πως θα είναι διαρκώς μπροστά με 7-10 πόντους και στο peak των διαφορών θα δοκιμάζει πράγματα με τον Ράουτινς ιδίως. Δεν του βγήκε και άλλαξε με πολλούς τρόπους την στρατηγική του. Αυτό για όσους μπορεί να θεωρούν ότι δεν δείχνει πράγματα αντίστοιχα με πέρσι κι ότι δεν κάνει καλό κοουτσάρισμα.
Αν νομίζει κανείς πως είναι εύκολο να κοουτσάρεις μια ομάδα που σε κάθε ματς υπάρχουν 4-5 παίχτες που δεν στέκονται αντάξιοι της εμπιστοσύνης σου, τότε ας το κάνουν αυτοί. Ο Πιτίνο με τα σχήματα που έχει δοκιμάσει και τις στοχεύσεις που έχει σε επίθεση και άμυνα σε αυτό το δίμηνο στον πράσινο πάγκο, δείχνει πως δεν επαναπαύεται.
Τέλος, το μεγάλο ερώτημα που δεν ξέρουμε πότε θα σταματήσουμε να το θέτουμε: ως πότε θα σας περιμένουμε κύριε Τζόνσον;