Οταν ήταν ενός έτους, η οικογένειά του μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι. «Στη μητέρα μου αρέσει να λέει αυτή την ιστορία. Ημουν στο καροτσάκι, βγήκα στον κήπο και έπεσα μέσα στο πηγάδι. Ευτυχώς το κατάλαβαν αμέσως και με έσωσαν, αλλιώς δεν θα ήμουν τώρα εδώ να το συζητάω».
Η υπερκινητικότητά του ήταν κάτι που μπορούσε να διαπιστώσει κάποιος χωρίς να είναι ειδικός και το σοκαριστικό συμβάν με την πτώση στο πηγάδι ήταν μόλις ένα από αυτά που δημιουργούσαν ανησυχία στους γονείς του. Εχοντας πειστεί πλέον ότι κάτι δεν πάει καλά, η Ντιάνα επισκέφτηκε τον γιατρό. Κόντρα σε ό,τι θα περίμενε κανείς, η απόφαση αυτή αποτέλεσε το ξεκίνημα για κάτι σπουδαίο.
«Η μητέρα μου είχε κουραστεί αφού έσπαγα τα πάντα μέσα στο σπίτι. Οταν ήμουν τριών, με πήγε στον γιατρό. Συνέχιζα να κάνω το ίδιο στο δωμάτιο της εξέτασης και έτρεχα πάνω κάτω» θυμάται ο Ανχελ. «Ο γιατρός είπε απλά μερικές λέξεις. ‘Γράψτε τον σε ένα άθλημα’».
Ετσι, άρχισε να «οργώνει» επί ώρες καθημερινά τους δρόμους της πόλης, Περδριέλ, με τους φίλους του και έπαιζε στην τοπική, Τορίτο. Και όπως συμβαίνει στις περισσότερες ιστορίες παικτών που χωρίς το παραμικρό εφόδιο έπαιξαν στις κορυφαίες ομάδες του κόσμου, γρήγορα την πόρτα του πρώτου του συλλόγου χτύπησε το μεγάλο club της περιοχής.
Ηταν η Ροζάριο Σεντράλ που εντόπισε το ταλέντο που ξεδιπλωνόταν στη γειτονία Μεντόσα και έκανε κίνηση. «Ηταν σκληρές οι διαπραγματεύσεις για να με αποκτήσουν» λέει ο Ντι Μαρία. «Τελικά, για να με πάρουν έδωσαν 35 μπάλες. Αυτό από μόνο του δείχνει που ήμουν και πόσα χρειάστηκε να κάνω για να βρίσκομαι εδώ. Ημουν πολύ μικρός, κοντά στα 4».
Αφού οι γονείς του δούλεψαν σκληρά για να μπορέσουν να του αγοράσουν ένα ζευγάρι παπούτσια, στα 6 του έκανε την πρώτη του προπόνηση με τη Ροζάριο. Η μητέρα του, επί 7 χρόνια τον πήγαινε στο club με το ποδήλατο. «Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα τον χειμώνα, είναι απίστευτο ότι το έκανε αυτό για τόσο μεγάλο διάστημα. Χρειαζόμασταν περίπου 30 λεπτά για να φτάσουμε».
Αν και όλα φάνηκε πως εξελίσσονται ιδανικά για να πάρει τον δρόμο του, ο μικρός βρέθηκε κοντά στο να ακολουθήσει τη δουλειά του πατέρα του, ο οποίος ήταν εργάτης σε ανθρακωρυχείο. «Μην πας στο δωμάτιο σου, πρέπει να μιλήσουμε». Ο Μιγκέλ ήταν και εκείνος ποδοσφαιριστής και θα έπαιζε επαγγελματικά στην Ρίβερ Πλέιτ αν το γόνατό του δεν είχε διαλυθεί. Ο Ανχελ, ακούσε με προσοχή τον πατέρα του εκείνο το βράδυ.
«Εχεις τρεις επιλογές. Να διαβάσεις, να δουλέψεις μαζί μου ή να προσπαθήσεις ακόμα έναν χρόνο με το ποδόσφαιρο». Ο μικρός ήξερε ότι το σχολείο δεν είναι το δυνατό του σημείο. «Αν δεν τα πάω καλά, θα έρθω στο ορυχείο».
Τελικά, όλα πήγαν καλά. Φυσικά χάρη στον ίδιο αλλά και σε έναν άλλο Ανχελ, τον Τούλιο Ζοφ. Ο τελευταίος, στις 15 Δεκεμβρίου του 2005, όταν δηλαδή ο Ντι Μαρία ήταν ακόμα 16 ετών, τον έριξε στο ματς της Ροζάριο με την Ιντεπεντιέντε. Κόντρα στην ομάδα που είχε βασικό έναν Σέρχιο Αγουέρο, από το αριστερό πόδι του Ντι Μαρία έφυγε η πρώτη ασίστ της καριέρας του.
Από την Λατινική Αμερική η Μπόκα Τζούνιορς και από την Ευρώπη η Αρσεναλ ενδιαφέρθηκαν πρώτες για τον παίκτη που επειδή ήταν πολύ αδύνατος είχε θεωρηθεί… αδύνατο να παίξει ποδόσφαιρο. Τελικά, τον Ιούλιο του 2007 η Μπενφίκα ανακοίνωσε την απόκτησή του και ένα μικρό δείγμα του τι μπορεί να κάνει είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι Ελληνες fans, όταν σε αγώνα για το Europa League πέτυχε γκολ με rabona κόντρα στην ΑΕΚ στο Da Luz.
Αφού είπε στους γονείς του ότι «σταματάτε να δουλεύετε, πλέον αναλαμβάνω εγώ», έκανε τρελό άλμα, με τη συνέχεια να είναι γνωστή. Ρεάλ Μαδρίτης, Champions League, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, 28 τίτλοι, 19 από τους οποίους με την Παρί Σεν Ζερμέν με την οποία έπαιξε για 7 σεζόν. «Η μητέρα μου πάντα μου θυμίζει πόσο τυχερός είμαι και πως κάνω ό,τι ήθελε να κάνει ο πατέρας μου, ζω το δικό του όνειρο».
Ο παίκτης που με δικό του παγκόσμιας κλάσης γκολ στον τελικό με την Βραζιλία χάρισε στην Εθνική Αργεντινής τον τελευταίο μεγάλο τίτλο της, το Copa America του 2021, έχει γεννηθεί στις 14 Φεβρουαρίου. Στα 34 του, έχοντας ζήσει μια αδιανόητη καριέρα, συνεχίζει να πανηγυρίζει με τον τρόπο που έχει ζήσει σε όλες του τις ομάδες. Δίνοντας και παίρνοντας αγάπη…