Η εισβολή οπαδών σε αγωνιστικούς χώρους δεν είναι κάτι σπάνιο.
Στη χώρα μας γίνεται με άλλους σκοπούς (και ελαφρώς πιο άγριες διαθέσεις), αλλά στο εξωτερικό συμβαίνει για διαφορετικούς λόγους:
Για να περάσει κάποιο ακτιβιστικό μήνυμα.
Για να εκφραστεί η λατρεία σε κάποιον παίκτη.
Για ν’ αποσπαστεί ένα αυτόγραφο ή μια σέλφι από κάποιον ποδοσφαιρικό σταρ.
Σε πιο ειδικές περιπτώσεις (και πιο hardcore καταστάσεις) για να κυνηγηθεί κάποιος διαιτητής.
Ή… έτσι απλά για τη φάση!
Που μόνο αμελητέα δεν ήταν στις παλιότερες εποχές για τους οπαδούς…
Έχουμε λοιπόν όλοι στο μυαλό τον θρύλο Jimmy Jump.
Τον ιστορικό εισβολέα που είχε μπουκάρει παντού και (ανάμεσα σε άλλα) βοήθησε την Εθνική μας να κατακτήσει το Euro:
Κόβοντας τον ρυθμό των Πορτογάλων στον τελικό, για να πετάξει μια καταλανική σημαία στα μούτρα του Λουίς Φίγκο πριν… μπει ο ίδιος γκολ!
Υπάρχει όμως μια «μπούκα» σε γήπεδο λιγότερο προβεβλημένη, αλλά εξίσου ιστορική.
Ένα αριστούργημα που θα μπορούσε να γίνει το έμβλημα του «against modern football».
Αυτή που καταγράφηκε τον Γενάρη του 1990 στο «Άνφιλντ»!
Η μεγάλη Λίβερπουλ της εποχής αντιμετώπιζε στον γ’ γύρο του Κυπέλλου Αγγλίας τη Σουόνσι.
Θυμωμένη από το γεγονός ότι τρεις μέρες νωρίτερα οι «κύκνοι» τους είχαν κρατήσει στο 0-0 για το πρωτάθλημα, τους βομβάρδισε.
Χάρη λοιπόν σε χατ-τρικ του Ιαν Ρας, δυο γκολ του Τζον Μπαρνς κι ένα τέρμα των Ρόνι Γουίλαν, Πίτερ Μπίρντσλεϊ και Στιβ Νίκολ, το κοντέρ σταμάτησε στο 8-0.
Αφού δεν μπόρεσε όμως κανένας από τους παίκτες της ομάδας του να το καταφέρει, ανέλαβε ένας οπαδός της Σουόνσι να πετύχει το… γκολ της τιμής!
Με κασκόλ της ομάδας στον λαιμό και το κλασικό outfit της εποχής (μπουφάν φλάι, μπλου τζιν, άσπρες κάλτσες και αθλητικά) ο θεούλης εισέβαλε στο τερέν.
Έφτασε σε θέση τετ-α-τετ με τον Μπρους Γκρόμπελαρ.
Τον πλάσαρε ιδανικά με το δεξί (ενώ κι εκείνος του έκανε τη χάρη να σηκώσει το πόδι για να περάσει η μπάλα).
Κι όταν το τόπι κατέληξε στο πλεχτό, πανηγύρισε όπως της άξιζε την γκολάρα του!
Το σόου όμως του άγνωστου ήρωα είχε μόλις ξεκινήσει:
Διότι άρχισε ένα απίθανο σλάλομ στον αγωνιστικό χώρο του «Άνφιλντ».
Ξέφευγε από τους σεκιούριτι με την ίδια ευκολία που ξέφευγε το μπιπ-μπιπ από το κογιότ.
Τους ντρίμπλαρε όπως ο Μαραντόνα από τους παίκτες της εθνικής Αγγλίας στο γκολ του αιώνα.
Και απέφευγε τα μπλονζόν τους σαν ικανότατος παίκτης του ράγκμπι!
Ώσπου ένας απ’ αυτούς επιστράτευσε ποδοσφαιρική κίνηση για να τον σταματήσει:
Μ’ ένα τάκλιν λοιπόν που θα έκανε τον Γιώργο Κολτσίδα να δακρύσει από συγκίνηση (και άξιζε τουλάχιστον κόκκινη κάρτα), τον ανέτρεψε.
Επέτρεψε στους υπόλοιπους σεκιούριτι να τον μπαγλαρώσουν.
Πιθανότατα όμως δεν τον ενδιάφερε και πολύ.
Γιατί είχε κάνει ήδη το κομμάτι του.
Σε μια εποχή που οι κάμερες έδειχναν τα πάντα (και δεν στρέφονταν αλλού σε τέτοια περιστατικά) είχε κάνει θραύση.
Και εκτός από ένα νοσταλγικό αριστούργημα των εποχών που η μπάλα ήταν πιο ρομαντική, είχε φτιάξει μια υπέροχη ιστορία για να λέει στα εγγόνια του…
34 years ago today a Swansea fan scored at Anfield in the midst of an 8-0 tonking in the FA Cup.
So much to love here: the shoes, the jeans, the wistful, melodic slow-mo.
And then the steward’s slide tackle that finally cleans him out.
A masterpiece.
— A Funny Old Game (@sid_lambert) January 9, 2024