Κάθε εποχή φέρνει τους δικούς της κανόνες, αλλά το καλοκαίρι είναι μια εποχή που τους καθιστά με τόση απολυτότητα. Γιατί το καλοκαίρι όλα μοιάζουν δυνατά. Τίποτα δεν είναι off the table. Η τάση χτίζεται μέρα τη μέρα και δεν δημιουργείται από καιρό πριν.
Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται να λειτουργεί όταν κάτσει κανείς να το αναλύσει. Ας δούμε για παράδειγμα, εντελώς στοχευμένα, τι συμβαίνει φέτος το καλοκαίρι. Αν τύχει να κάνεις καμία βόλτα στις κλασικές αλυσίδες καταστημάτων με είδη ενδυμασίας ή ακόμα ακόμα και στα μαγαζιά γειτονιάς, θα παρατηρήσει το μάτι σου κάτι που αποτελεί κοινή συνισταμένη σε όλα.
Αυτό είναι το χαβανέζικο μοτίβο στα σχέδια των ρούχων και δη των ρούχων του πάνω μισού για τον άνδρα. Μπορεί να ψάχνεις ώρες ένα απλό t-shirt και να μη βρίσκεις ή η ποικιλία να είναι μικρή, αλλά στην περίπτωση του χαβανέζικου αρκεί η απόφαση να το αγοράσεις και θα βρεις πληθώρα στα γούστα σου.
Λιγότερο το απλό μπλουζάκι και περισσότερο το χαβανέζικο υποκάμισο είναι της μοδός κι αυτό συντελέστηκε πολύ γρήγορα. Δεν υπήρξαν ιδιαίτερες ενδείξεις πως θα γίνει ανάρπαστο αυτό το στυλ. Κι έγινε ανάρπαστο γιατί άρχισε να πουλάει. Κι άρχισε να πουλάει γιατί η μόδα είπε να προλάβει τον εαυτό της.
Αν κάνεις μια γύρα στο διαδίκτυο, θα δεις ότι το aloha style προβλέπεται να είναι το απόλυτο trend της άνοιξης του 2020. Το φετινό καλοκαίρι είπε να κάνει τον δικό του πιλότο και οι μετρήσεις δείχνουν παραπάνω από ικανοποιητικές για ένα στυλ που εγκαινιάστηκε το 1956 και πολύ λίγες φορές στον 21ο αιώνα είχε ιδιαίτερη πέραση. Τα δάχτυλα του ενός χεριού αρκούν κι ίσως να περισσέψουν ένα ή δύο.
Ίσως να φταίει αυτός ο κοσμοπολίτικος αέρας της θερινής σεζόν που από το 2016 και μετά έχει ανέβει κατακόρυφα και ξεπερνά τα στενά όρια νησιών όπως η Μύκονος και η Σαντορίνη. Μέχρι και στην όχι και τόσο προβεβλημένη Φολέγανδρο ή την Αστυπάλαια μπορείς να δεις πληθώρα τουριστών με διαφορετικές καταβολές.
Όλο αυτό έγινε μια εξελικτική διαδικασία που απελευθέρωσε τους άνδρες από πολλά στυλιστικά ταμπού. Ήταν οι εσπαντρίγιες, μετά τα ψάθινα καπέλα, σίγουρα μερικά ακόμα που ξεχνάμε και τώρα το χαβανέζικο πουκάμισο. Ένα χαβανέζικο που μέχρι πριν μερικούς μήνες ήταν το ρούχο που θα έπαιρνε ένας 22άρης μόνο και μόνο για να το ζήσει σαν κάτι αμερικάνικες φοιτητοταινίες με spring break στη Φλόριντα.
Τώρα είναι το ρούχο που δεν πας να το αγοράσεις επί τούτου. Αλλά μπαίνει στο ραντάρ σου, συνειδητοποιείς ότι στον ανδρικό τομέα ενός καταστήματος μπορεί να βρεις τουλάχιστον 7-8 διαφορετικά σχέδια, το δοκιμάζεις, απολαμβάνεις την ελαφριά του ύφανση και τον αέρινο χαρακτήρα του, το αποδέχεσαι, σκέφτεσαι αν θα το έχεις ανοιχτό και θα το συνδυάζεις με κάποιο μπλουζάκι, που σκέτο δεν θα το έβαζες ποτέ σε έξοδο ή διακοπές, ή θα το φοράς μόνο του και τελικά το αγοράζεις. Αγοράζεις δύο ή τρία για να έχεις επιλογές.
Εσύ έχεις χαβανέζικο πουκάμισο ή θα μείνεις και φέτος πεισματικά στο μονόχρωμο μπλουζάκι;