Λένε πως κάθε άνθρωπος βιώνει τα πράγματα διαφορετικά και δεν μπορεί να εξηγηθεί, να μεταλαμπαδευτεί επακριβώς το συναίσθημα. Κι είναι μια αλήθεια προς κάθε κατάσταση που του εμφανίζεται.
Ο στρατός δεν αποτελεί εξαίρεση και για τον καθένα είναι μια εμπειρία, μια ανάμνηση που την φυλάει σαν κόρη οφθαλμού. Υπάρχουν όμως στοιχεία μέσα σε αυτή την ατομική εμπειρία που αποτελούν τον συνδετικό κρίκο των φαντάρων που υπηρετούν μαζί, στην ίδια μονάδα ή και όχι.
Αυτά τα στοιχεία είναι ο κοινός τρόμος που εκτείνεται από τα πολύ μεγάλα, όπως είναι η αποχώρηση του σπιτιού και της ζωής, ως τα πολύ μικρά. Κι αν για τα πρώτα έχουν γραφτεί πολλά, για τα δεύτερα υπάρχει ένα κενό που καιρός είναι να καλυφθεί.
Πρόκειται για πολύ μικρά στοιχεία της καθημερινότητας της στρατιωτικής ζωής που γίνονται εφιάλτες για ένα χρονικό διάστημα μετά το τέλος της θητείας.
Το ξυπνητήρι του Nokia
Είναι κάπου 5 και 15 το πρωί. Έχεις καταφέρει με χίλια ζόρια να κοιμηθείς και να νιώσεις κάπως ξεκούραστα τα πόδια σου. Έχεις μπορέσει με κόπο να βρεις μια βολική στάση που να μην πονάει το σώμα σου. Και μετά από έναν 4ωρο ύπνο, αρχίζει ένα «βολή κατά ριπάς» ξυπνητηριών. Ένας στο βάθος του θαλάμου. Μετά ένας ακόμα. Μέσα σε 35-40 λεπτά έχουν ακουστεί 60-70 ξυπνητήρια. Κάποια και δεύτερη φορά. Ο ήχος τους δεν σταματά να δονεί στο μυαλό σου για πολλά βράδια μετά. Η Nokia θα έπρεπε να πληρώνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για αυτό το κέρδος που έχει. Μέχρι και στον ύπνο μας φωνάζουμε «όχι άλλο Nokia, μαμά βοήθεια».
Η μαρμελάδα-στόκος του πρωινού και το ψωμί-πέτρα
Τα πρωινά στον στρατό δεν είναι αυτό που θα έλεγε κανείς «ολοκληρωμένα». Και τις περισσότερες φορές το προάριστον δεν μπορεί να ρεφάρει το πρόβλημα. Γιατί ως πρόβλημα μπορεί να θεωρηθεί αυτή η μαρμελάδα βερύκοκο ή η μαρμελάδα φράουλα που παίρνεις για να αλείψεις σε 2 φέτες ψωμί.
Μαρμελάδα απ΄αυτές που είχανε οι παλιές πασοκικές οικογένειες των 80’s στο IZOLA, ξεχασμένες κάπου στο βάθος, ελεύθερες να δημιουργήσουν τη δική τους αυτοκρατορία. Κι επειδή ο στόκος αυτός δεν φτάνει, έρχεται και το ψωμί που τις μισές φορές το τρως και κρατσανάει η ψυχή σου ολόκληρη και νιώθεις τυχερός που δεν έπεσες στο μουχλιασμένο κομμάτι και το έφαγε άλλος.
Η «εισπνοή» του φαγητού
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που απολαμβάνουν το φαγητό στην κάθε του μπουκιά και το κάνουν σαν ιεροτελεστία, αυτοί που τρώνε γρήγορα και οι φαντάροι. Οι τρίτοι είναι Μπολτ, είναι Λούκι Λουκ, τρώνε πιο γρήγορα κι από τη σκιά τους. Δεν τρώνε, δεν μασάνε, δεν καταπίνουν. Εισπνέουν. Μέσα σε 5 λεπτά έχουν τοποθετήσει μια αρτηριακή βόμβα στο στομάχι τους, αφού σπάνια δεν θα έχουν πέσει 7 κιλά λάδι σε κάθε σημείο του ταψιού που περιέχει το φαγητό.
Ο μόνιμα κολλημένος ιδρώτας στο σώμα
Ειδικά αν έχεις μπει σε καλοκαιρινή περίοδο στην εκπαίδευση, το ζήτημα του ιδρώτα είναι εφιάλτης χωρίς εισαγωγικά. Με τα διαθέσιμα μέσα καθαρισμού των ρούχων που έχεις, είσαι αναγκασμένος να κατεβάσεις 3-4 επίπεδα την αντίληψη του τι είναι βρώμικο. Είτε αυτό αφορά τα ρούχα είτε τις κάλτσες και τα εσώρουχα. Το πρώτο μπάνιο που κάνεις σπίτι σου στην άδεια ορκωμοσίας σου φαντάζει σαν μια εξέλιξη του πολιτισμού. Νιώθεις πως έχεις πάρει από την αρχή την πίστα στο κομμάτι της προσωπικής υγιεινής και καθαριότητας.
Τα γένια
Είμαι καλά ξυρισμένος; Πιστεύεις ότι χρειάζομαι ξύρισμα; Πώς γίνεται να θέλω πάλι ξύρισμα, αφού τα πήρα το πρωί;
Ερωτήματα βασανιστικά για έναν φαντάρο, ειδικά σε πρωινή ώρα που ελάχιστοι άνθρωποι έχουν συνδέσει τον εγκέφαλο τους και τον έχουν βάλει στο on. Αυτό το πράγμα σου έκοβε ένα 5λεπτο ύπνου. Και στον στρατό το κάθε λεπτό ύπνου ισοδυναμεί με μισάωρο.
Το εύρος των λέξεων σου
Είτε είσαι πτυχιούχος με Master κτλ. είτε είσαι οτιδήποτε άλλο, μπαίνοντας στον στρατό έχεις ένα συγκεκριμένο γνωσιακό επίπεδο και έναν συγκεκριμένο τρόπο να εκφράζεσαι. Μέσα σε αυτή τη γυάλα, θα κάνεις αναγκαστικά downgrade. Απλώς για την πρώτη κατηγορία η πτώση είναι πιο απότομη και μεγάλη. Μόλις βγεις ξανά στον έξω κόσμο, συνειδητοποιείς πως δεν κινούνται όλα γύρω από τη συχνότητα και την ποιότητα των εντερικών κενώσεων ή τους τύπους που δεν ξέρουν τι σημαίνει μπάνιο. Χρειάζεσαι ξανά χρόνο για να θυμηθεί ο εγκέφαλος τις λέξεις και τις θεματικές που σε απασχολούσαν πριν.