Πρώτα απ’ όλα, να συγχαρούμε τους εαυτούς μας όσοι διαβάζουμε αυτό το άρθρο γιατί φανερώνει όχι μόνο τη θέλησή μας να μην είμαστε κλαρινογαμπροί, αλλά φανερώνει και την επίγνωση του πόσο έχει παρεισφρήσει το κλαρινογαμπριλίκι στις ζωές μας, έχει μολύνει τις αθώες ψυχούλες μας και έχει σπείρει παγίδες στον δρόμο μας. Κοιμάσαι άνθρωπος, ξυπνάς κλαρινοκατσαρίδα. Ορίστε λοιπόν μερικοί απλοί κανόνες:
Ο απλός ο άντρας μιλάει στην παρέα του για το τι έφαγε μόνο εάν θέλει να περηφανευθεί που έσκασε στα κοψίδια κάποια μέρα, αν θέλει να παραπονεθεί για ένα τραπέζι που πλήρωσε ακριβά, αν έφαγε κάπου καλά, ή τέλος, αν έφαγε κάτι και έστειλε το αντεράκι του στον κουβά (δεν εννοώ το στοιχηματικό “under-άκι”).
Ο κλαρινογαμπρός αντίθετα θα περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια και χωρίς να του το ζητήσεις το πλήρες διαιτολόγιο «για γράμμωση» ή «για όγκο» ή «για αποτοξίνωση» και θα τονίσει ότι πίνει μόνο Περιέ με στυμμένο λεμόνι. Αν μπορείς να θυμηθείς τον εαυτό σου να λέει με χαρά την φράση «ένα στήθος κοτόπουλο στον ατμό» σε φίλους, σταμάτα να διαβάζεις και δέξου τη μοίρα σου.
Ο απλός ο άντρας δέχεται τις τρίχες που του δίνει ο Θεός με την ίδια στωικότητα που δέχτηκε ο Αβραάμ το φορτίο της θυσίας του Ισαάκ. Πρέπει να υπομείνω το θέλημα του Θεού, είπε, κι ας μη μου κάτσει ποτέ (η) γυναίκα (μου, η Σάρα). Καμία αποτρίχωση λοιπόν, ειδικά στα πόδια και το στέρνο. Ένας μικρός αστερίσκος μόνο για όσους έχουν τρίχες στην πλάτη που αν τις κάνουν χωρίστρα, τις σηκώσουν σε τούφες και πέσουν στα τέσσερα θα μοιάζουν με στεγόσαυρο (είναι πολύ περίεργο βέβαια να βρεθείς σε τέτοια περίσταση). Αλλά και πάλι, τέτοια πράγματα γίνονται στα κρυφά, με μετριοπάθεια και χωρίς να επιδεικνύουμε το αποτέλεσμα.
Άνοιξε την ντουλάπα σου: υπάρχουν ρούχα σου που από είκοσι μέτρα μακριά μπορεί κανείς να καταλάβει το σχέδιό τους; Έντονα χρώματα, λογότυπα, μοτίβα; Βούλες παραλλαγής; Στρας (!!!) ;;; Ναι, είσαι κλαρινόγαμπρος.
Τα μαλλιά. Τα μαλλιά που να με πάρει ο διάβολος. Θα ακουστώ πουριτανός, αλλά αν το μαλλί που «σας εκφράζει» απαιτεί κούρεμα και χτένισμα που δεν θα ήταν ικανός ο κυρ-Βασίλης να σας κάνει (πριν πεθάνει), μαζεύονται σύννεφα και ακούγονται κλαρίνα.
Τα τατουάζ. Ή αλλιώς, «τα τατού». (Πέρασε έξω εσύ που το είπες.) Ειδικά αν αφορούν tribal ή ματσό σλόγκαν τύπου «μολών λαβέ», ή το ίδιο σας το όνομα (!!!) και το πόσο γαμάτοι είστε.
Οι σύντροφοι. Πέρα από τις φωτογραφίες της στα social media, κάνει duckface στις φωτογραφίες από τις διακοπές σας; Στις φωτογραφίες με συγγενείς; Στις φωτογραφίες του γάμου σας μήπως; Τότε είστε μεγαλύτερο ντουέτο κλαρίνων κι από τον Πετρολούκα με τον μακαρίτη Αχιλλέα Χαλκιά.
Τέλος, όταν βγαίνεις για έναν απλό καφέ και το μαθαίνουν χίλιοι διαδικτυακοί φίλοι, «παίζεις» με τις σερβιτόρες λες και σίγουρα καίγονται για σένα, κορδώνεσαι λες και οι μύες δε σ’ αφήνουν να ισιώσεις ή να σηκώσεις το ποτήρι χωρίς να διαγράψεις ολόκληρο κύκλο με τον αγκώνα σου, έχεις αποτύχει. Έχω δει τον Ζαμπίδη να πίνει καφεδάκι και κινούταν σαν φυσιολογικός άνθρωπος.
Αυτά. Όχι ότι δεν τα ξέραμε βαθιά μέσα μας, αλλά για να κάνουμε ένα τσεκάρισμα. Αγάπη μόνο! Πάουου!