Δεκαοχτώ μήνες θητεία, μια μέρα αγγαρεία. Το επόμενο πρωί μετά την κατάταξη άκουσα μια γλυκιά φωνή να λέει «Ακτύπης, μαγειρεία». Πήγα, μετά από δέκα λεπτά έκοψα δάχτυλο αντί για λάχανο, έφαγα δέκα φι επειδή ρώτησα τον πρώτο άνθρωπο που βρήκα μπροστά μου «ρε μ@λ@κ@ πού είναι τα ιατρεία», χωρίς να πάρω χαμπάρι τα αστέρια του και τέλος. Τουλάχιστον έχω το δάχτυλο στη θέση του. Άλλοι βέβαια διαθέτουν πολύ χειρότερες εμπειρίες από τις τρεις πιο καταραμένες αγγαρείες στον στρατό.
Η κατάρα της άστοχης κουρ@δας
Ένα από τα πράγματα που μαθαίνεις γρήγορα στο στρατό είναι πως σε αντίθεση με τις βολές στο μπάσκετ η αστοχία δεν είναι πάντα κάτι κακό. Αντίθετα, στην τουαλέτα επιβάλλεται. Υπάρχουν ομοιότητες αλλά και διαφορές. Αντί για γραμμή των βολών, στο… παρκέ της τουαλέτας υπάρχει το ειδικά κατασκευασμένο για καθυστερημένους ανάγλυφο για να καταλάβει και το τελευταίο ζούδι πού ακριβώς πρέπει να τοποθετήσει τα πόδια του. Για τέτοιο έπος μιλάμε. Ωστόσο, είπαμε, στόχος σου είναι να αστοχήσεις. Αλλιώς θα διαπιστώσεις ότι το «χλατς» του «ασάλιωτου» ή «άγγιαχτου» ή «χλατσωτού» που υποδηλώνει επιτυχία, δεν συνοδεύεται από όλε και επευφημίες στην εξέδρα.
Αν θες να αποφύγεις την επαφή με τον εσωτερικό κόσμο της τούρκικης τουαλέτας (εκτός κι αν σε έχει σημαδέψει η σκηνή του trainspotting) οφείλεις να πετύχεις σίδερο. Έτσι εκλείπει η γενεσιουργός αιτία δημιουργίας τσουνάμι που θα σε κάνει να νιώσεις μια ελαφρά δροσιά στα απόκρυφά σου, λες και η κατασκευή έχει και ενσωματωμένο μπιντέ σε φάση 2 σε 1. Προφανώς κανείς δεν γουστάρει να γνωρίσει τα κωλοβακτηρίδια που ζουν εκεί στο μικρόκοσμό τους, αλλά όσο κι αν το αποφεύγει στο… man to man, αναπόφευκτα αυτό θα συμβεί όταν θα κληθεί για υπηρεσία στην… Καλλιόπη.
Αηδιαστικό μπόνους του πιο σιχαμένου πράγματος στο στρατό (μετά τον διοικητή) είναι η συνειδητοποίηση πως κάποια χαρακτηριστικά που μας ξεχωρίζουν από τα ζώα μένουν αναλλοίωτα στην πορεία της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Όπως για παράδειγμα, η ανάγκη να εκφράζουμε τον εσωτερικό κόσμο μας και η νοσταλγία για το σπίτι. Στο στρατό, αυτά τα δύο συνδυάζονται με τοιχογραφίες που αναφέρουν «Ζάκυνθος, 269 ΕΣΣΟ» ή «Μόνο Τρίκαλα ρε μουνι@». Απλά, όταν κληθείς να καθαρίσεις αυτά τα μικρά έργα τέχνης, προσπάθησε να μην αναρωτιέσαι τι χρησιμοποίησε αντί για χρώμα και πινέλο ο αρτίστας…
Η κατάρα του κολλημένου δίσκου
Αντίθετα από ό,τι συμβαίνει στο χώρο των τουαλετών που στο κέντρο θεωρείται τόσο νευραλγικός ώστε συχνά να συναντάς και την υπηρεσία τουαλετοφύλακας, τα μαγειρεία είναι θάνατος. Και δεν το λέμε με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ότι δηλαδή θα φας κάτι από εκεί και θα σε πάει αίμα. Ευτυχώς τα εμβόλια του στρατού αποτελούν απόδειξη της προόδου της επιστήμης. Είναι σαφές πως ο νεοσύλλεκτος που θα κάνει «κλικ» στον επιλοχία του λόχου και για οποιοδήποτε λόγο θα μπει στο μάτι του, θα αποκτήσει το χαρακτηρισμό «αγγαρειομάχος». Πράγμα που σημαίνει πως θα πάρει τα μαγειρεία επ ώμου. Ειδικά όταν μιλάμε για αχανή στρατόπεδα όπως ο Αυλώνας, η Κόρινθος είναι προτιμότερη η πορεία 20 χλμ με πλήρη εξάρτηση, παρά η μόνιμη παρουσία σου σε εκείνο τον τόπο μαρτυρίου.
Βέβαια, για να τα λέμε όλα, ίσως εκεί ακριβώς να επιτυγχάνεται ο απόλυτος κατακερματισμός της εργασίας έτσι όπως τον οραματίστηκε ο Φορντ τον περασμένο αιώνα. Μια σειρά από κωλοφάνταρα αναλαμβάνουν τους εξής ρόλους: Ένας αδειάζει τους δίσκους, ο δεύτερος σαπουνίζει, ο τρίτος ξεπλένει και ο τέταρτος σκουπίζει. Στο τέλος υπάρχει ο τσεκαδόρος, ο οποίος εκτελεί και χρέη ρουφιάνου. Αν ο δίσκος φτάσει στα χέρια του τζιτζί, δίνει το ΟΚ. Εάν όχι, τον στέλνει πίσω για μία επανάληψη. Σαν να ζητάς από τον dj δηλαδή να ξαναπαίξει το αγαπημένο σου κομμάτι. Για να πούμε και του ρουφιάνου το δίκιο πάντως, κάποια στιγμή σκάει ράντομλι ένας βαθμοφόρος που ελέγχει τη στοίβα με τους δίσκους.
Στην περίπτωση που ο τσεκαδόρος-ρουφ διαπιστωθεί πως είναι ΠΑΣΟΚ και άφησε κάποιους λερωμένους να περάσουν, είναι υποχρεωμένος όχι μόνο να τους πλύνει, αλλά και να βρεθεί στον τάκο. «Παρουσιάζομαι στην πρωινή αναφορά του τάγματος κύριε διοικητά για να σας αναφέρω πως είμαι αναφερόμενος από τον Επιλοχία Καραβανέα διότι διαπιστώθηκε πως εκτελούσα πλημμελώς τα καθήκοντά μου στην αγγαρεία των μαγειρείων»… Τέσσερις μέρες φυλακή, εκτός κι αν ψελλίσεις «μα ήταν 600 γ@μημένοι δίσκοι, γιατί δεν παίρνουμε ένα πλυντήριο πιάτων από τον Κωστσόβολο YOLO», οπότε περνάς στρατοδικείο.
Η κατάρα του γόπινγκ
Η εντολή «φτιάξτε τριάδες» είναι ό,τι πιο σιχαμένο μπορεί να ακούσει ένας φαντάρος. Όχι, αν ήταν έτσι όπως στη φωτογραφία, δεν θα υπήρχε προφανώς πρόβλημα. Αλλά στον Ε.Σ τίποτα δεν είναι όπως το ήξερες.
Συνήθως βγαίνει από το στόμα πέτσακα που στα 19 του ζει το απόλυτο χαϊλάιτ καθώς έβαλε με αρβυλοκόλληση μια σαρδέλα που υποδηλώνει εξουσία. Στον αντίποδα, μπορεί να το πει και ο 50άρης με τα χακί που μετά από 3 δεκαετίες είναι ένας αντιπαθής ανθύπας και θα παραμείνει το ίδιο ακόμη και μετά από μια ζωή και σήμερα. Κοινό στοιχείο, το αίσθημα ανωτεροκατωτερότητας που τους διακατέχει και αυτή η έμφυτη ανάγκη τους να σου σπάσουν τα ούμπαλα επειδή απλά αράζεις.
Οι τριάδες για την αγγαρεία είναι ότι το κόκκινο κραγιόν στο πουκάμισο για την απιστία. Συνδέονται απόλυτα. Χειρότερο όλων το γόπινγκ. Όχι ότι έχω τίποτα με τον εξελληνισμένη εκδοχή της μετοχής ενεστώτα ή του γερουνδίου από τα αγγλικά ή ότι μου πέφτει ο πισινός να μαζέψω καμιά γόπα… Αλλά ρε σειρούλα, μια ώρα είχαμε κι εμείς να τα ξύσουμε, άφησέ μας στην ησυχία μας, που σε έπιασε ο πόνος για το περιβάλλον. Αν σ’ ένοιαζε τόσο, θα είχες γίνει εθελοντής στην Greenpeace και όχι στα στρατά.