Οι άνθρωποι γεννήθηκαν για να ενώνονται. Όπα. Πολύ βαριά το ξεκίνησα. Βαθιά φιλοσοφία. Ας το πάρω αλλιώς. Οι άνθρωποι…ξέρετε κάτι; Θα μπω κατευθείαν στο ψητό. Οι άντρες στέκονται αλληλέγγυοι ο ένας προς τον άλλον. Θέλουν τα ίδια πράγματα. Με διαφορετικό τρόπο, αλλά κοιτάζουν όλοι προς την ίδια κατεύθυνση. Φταίει η βιολογία; Φταίει η συνήθεια που μας κληρονόμησαν οι πατεράδες μας; Ό,τι κι αν βρίσκεται στη βάση των επιθυμιών μας μας ενώνει. Εγκαθιδρύει μια κατανόηση μεταξύ μας. Οι στόχοι μας για τη ζωή ταυτίζονται ή ομοιάζουν. Τα μεγάλα όνειρα δίνουν μια στόφα σύγχρονου Οδυσσέα σε όλους μας. Πέρα από τα όνειρα όμως έρχονται οι φαντασιώσεις. Είναι όλα εκείνα που τα είχαμε και τα χάσαμε ή που δεν τα αποκτήσαμε ποτέ.
Σε αυτές τις φαντασιώσεις δεν περιλαμβάνεται κάποιο σεξουαλικό απωθημένο, ούτε ωραίες γυναίκες να εναλλάσσονται στο κρεβάτι μας. Οι φαντασιώσει ξεφεύγουν από το σωματικό και αγκαλιάζουν την αίσθηση της ελευθερίας.
Αυτό που καταλαβαίνει κάθε άντρας καθώς προχωράει είναι ότι η ελευθερία δεν συνάδει με ένα φευγιό απαραίτητα. Η ελευθερία μπορεί να κρύβεται μέσα στο μαξιλάρι του καναπέ σου μαζί με ένα χαμένο δίευρο ή το κοντρόλ.
Φαντασίωση Νο1
Ένα τριήμερο μόνο με τους φίλους σου, γεμάτο με pro και καφρίλα. Το είχες για πλάκα όταν ήσασταν 15 χρονών. Όσο μεγαλώνεις θα δεις ότι αυτό δεν είναι τόσο εύκολο. Δουλειές, απόσταση, κούραση, οικογένειες πιθανότατα, στέκονται ως αναχώματα. Η σπανιότητα της περίστασης είναι που την ντύνει με τα πιο γοητευτικά χρώματα. Και όταν έρθει θα νιώσεις σα να καταθέτεις έξω από το σώμα σου όλα τα βάρη και άγχη της καθημερινότητας.
Φαντασίωση Νο2
Ένα μοναχικό ταξίδι. Να βρεις το θάρρος, να το πάρεις απόφαση και να τα κανονίσεις όλα. Εισιτήρια, κάποια ξενοδοχεία ή χόστελ. Φτάνει κάποια στιγμή στη ζωή σου που θέλεις να πάρεις αποστάσεις. Θέλεις να αναγκαστείς στο κυνήγι μιας εφήμερης επικοινωνίας με ανθρώπους που θα περάσουν μια μέρα μόνο από τη ζωή σου. «Κίτρινοι άνθρωποι» όπως τους λέει ο Άλμπερτ Εσπινόζα στον Κίτρινο Κόσμο. Γυρίζεις την Ευρώπη με τρένο, περνάς λίγες ώρες σε κάθε πόλη, γεμίζεις το βιβλίο των εμπειριών σου. Μετά από αυτό είσαι ένας άλλος άνθρωπος.
Φαντασίωση Νο3
Να παρατήσεις ότι σε κρατάει χαμηλά, ότι σου φθείρει τα παιδικά σου όνειρα. Ακόμα κι αν η δουλειά που κάνεις είναι ό,τι φανταζόσουν πιτσιρικάς, πάντα θες να έχεις ένα παράθυρο διαφυγής. Να παραιτηθείς, να πάρεις όσα λεφτά έχεις στην άκρη και να γυρίσεις τον κόσμο. Τώρα που το σκέφτομαι το 2 και το 3 είναι φαντασιώσεις συναφείς.
Φαντασίωση Νο4
Ηγέτης στην αγαπημένη σου ομάδα. Είτε είναι μπάσκετ είτε ποδόσφαιρο. Να την οδηγήσεις σε μια κατάκτηση ευρωπαϊκού. Μέσα στη φαντασία σου είσαι αιθεροβάμων, αλλά διατηρείς και μια λογική προσέγγιση. Γι΄αυτό δεν μιλάς για τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Κοιτάς την Ευρωλίγκα. Πάντοτε θα έχει άλλη αίγλη. Διαμαντίδης και Σπανούλης μαζί. Στο ταλέντο. Γιατί όσον αφορά το νικητήριο σουτ θες να είσαι Πρίντεζης. Δε σε νοιάζει τι θα έχεις κάνει σε όλο τον αγώνα. Θες να είσαι αυτός που θα πάρει το ματς. Και στην επιστροφή, αγκαλιά με το τρόπαιο, να σε αποθεώσουν εκατοντάδες χιλιάδες φίλαθλοι.
Φαντασίωση Νο5
Με το φαγητό έχουμε όλοι μια ιδιαίτερη σχέση. Μας αρέσουν οι γάμοι για τραπέζι και το γλέντι μετά. Ονειρευόμαστε μεγάλα τραπέζια με τους κολλητούς, όπου θα υπερβαίνουμε μαζί τα όρια μας. Μια Τσικνοπέμπτη, ένα Πάσχα ή απλώς μια ηλιόλουστη Κυριακή. Η ψησταριά γεμάτη, τα τσουγκρίσματα να διαδέχονται το ένα το άλλο και όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε. Η φαντασίωση όμως δεν είναι αυτή. Αυτό απέχει από τις φαντασιώσεις. Η φαντασίωση είναι να ζεις σε μια λούπα τέτοια σκηνικά και να μην παχαίνεις, να μην πονάει το στομάχι σου, να κάνεις restart, σα να μην υπήρξε το πριν.