Όποιος άντρας έχει πάει στρατό δεν νοείται να μην αντιλαμβάνεται αυτή την περίοδο ως κομβική για την ζωή του. Είτε μας αρέσει είτε όχι η ζωή μας χωρίζεται στην προ-στρατού και την μετά-στρατού εποχή. Κύριο ρόλο σε αυτή την «ιδιαίτερη» περίοδο παίζουν τα φαγητά που τρώγαμε εκεί.
Το φαγητό στον στρατό είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα κομμάτια του. Και λογικό: έχεις φύγει από την άνεση του σπιτιού σου, εκτός από το αν θα καταφέρεις να προσαρμοστείς με τον ύπνο στον θάλαμο και χίλια άλλα πράγματα που παίζονται στην προσαρμογή σου έχεις να ανησυχείς ΚΑΙ για αυτό.
Όλα βέβαια είναι ζήτημα συνήθειας και ειδικά στον στρατό. Και μάλιστα, ειδικά στο ζήτημα του φαγητού. Όταν θα φτάνεις προς το τέλος της θητείας σου θα εκπλαγείς με το πόσα φαγητά τρως χωρίς πρόβλημα τη στιγμή που κάποτε φοβόσουν ακόμα και να τα δοκιμάσεις! Διότι ναι, κάποια φαγητά φοβόσουν να τα δοκιμάσεις…
Παραδείγματα; Μπόλικα. Βασικά, τα φαγητά που φοβάσαι να δοκιμάσεις στον στρατό είναι το σύνολο των φαγητών! Αλλά ας πουμε ενδεικτικά πέντε από αυτά. Εκείνα που φοβήθηκε ακόμα και ο πιο θαρραλέος…
Γκοντζίλα
Το πιο στάνταρ από όλα, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο Γκοντζίλα(ς) είναι αυτό που στον έξω κόσμο συναντιέται κατά βάση ως Ζwan. Μόνο που δεν είναι Zwan. Είναι επεξεργασμένο ως τέτοιο και μοιάζει με τέτοιο αλλά στην πραγματικότητα είναι το κρέας του προϊστορικού τέρατος από την Ιαπωνία που ονομαζόταν Γκοντζίλα. Γι’ αυτό και είναι τόσο σκληρό, γι’ αυτό και όταν το βλέπεις και το ψηλαφείς με το πιρούνι σου αναρωτιέσαι αν είναι όντως φαγητό ή ένα… καμουφλαρισμένο τούβλο!
Φακές
Δεν το συζητάμε, εδώ κωλώνεις να τις δοκιμάσεις στον έξω κόσμο, στον στρατό είναι αδύνατο να το κάνεις. Ειδικά αν είναι χειμώνας και κάνει ψοφόκρυο στα εστιατόρια και αυτό το απαίσιο φαγητό έχει κρυώσει τότε θα το δοκίμαζες μόνο επί πληρωμή (και μάλιστα μεγάλη). Φήμες λένε πως κάποτε σε ένα στρατόπεδο, κάποιος γύρισε ανάποδα το πιάτο για να δει αν θα χυθούν οι φακές. Και δεν χύθηκαν…
Πίτσα με πατάτες
Διότι ο στρατός δεν θα σου φτιάξει απλά μια πίτσα για να χαρείς, θα την κάνει και γκουρμέ κατάσταση, θα πετάξει μέσα και πατάτες. Πρόσεξε: το ρήμα «πετάξει» είναι κυριολεκτικό. Διότι μην φαντάζεσαι ότι ασχολήθηκε και κανείς ιδιαίτερα με το πως φτιάχτηκε αυτό το φαγητό. Απλά ο μάγειρας βαριόταν, έκανε κάτι εύκολο και βγήκε ένα… ιδιαίτερο πράγμα. Σε σημείο που αρχικά να το κοιτάς και να αναρωτιέσαι αν αυτό είναι όντως πίτσα ή… ομελέτα. Στην συνέχεια να αναρωτιέσαι αν είναι κάτι ζωντανό που ενδέχεται να σου επιτεθεί και εν τέλει να φοβάσαι ακόμα και να το αγγίξεις μη τυχόν και γίνει καμιά στραβή.
Διπυρίτης
Αυτό δεν είναι βαθμός κάποιου ανώτερου ή κάτι τέτοιο όπως μοιάζει από το όνομά του. Είναι τροφή! Είναι κάτι που τρώγεται. Τώρα μην ρωτάς και τι είναι ακριβώς. Κανείς δεν κατάλαβε ποτέ. Είναι μπισκότο; Είναι κάτι σαν τσουρέκι; Είναι χαλασμένο αντίδωρο που ξέμεινε από την αδελφική κρατική δομή που λέγεται εκκλησία; Είναι ψωμί μαζί με τούβλο; Χου νόουζ; Μήπως το φάγαμε και ποτέ για να ξέρουμε; Απλά αιωρούταν πως είναι απίστευτα θρεπτικό και σούπερ ντούπερ ενισχυτικό της ενέργειάς σου. Κανείς δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία όμως να το μάθει βάζοντας στο στόμα του αυτό το πράγμα. Μην κοιτάτε την παραπάνω φωτογραφία. Πραγματικά, τον τιμά…
Σπανακόρυζο
Διαβάστε την από πάνω αποτροπιαστική λέξη. Σκεφτείτε την σε συνδυασμό με την λέξη «στρατός». Εσείς θα το δοκιμάζατε; Αν ναι, συγχαρητήρια, είστε πραγματικά γενναίος, είναι μεγάλη τιμή για την πατρίδα που θα την υπηρετήσετε. Οι υπόλοιποι θα ζήσουμε και χωρίς αυτό, να είστε σίγουροι. Αυτό το νερουλό, αηδιαστικό πράγμα που λέγεται πως υπήρξε η έμπνευση του Τζον Κάρπεντερ για το «The Thing» στο στόμα μας δεν το βάζουμε για κανέναν λόγο.