Ξεκινήσατε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων όταν μετακόμισε με τη μητέρα της στον κάτω όροφο: χαμόγελα, κόντρα χαμόγελα, εν συνεχεία λίγα περισσότερα χαμόγελα που ακολουθήθηκαν από μερικά ακόμα χαμόγελα, η κατάσταση άρχισε να γίνεται κάπως ανατριχιαστική έτσι που θυμίζατε και οι δυο σας τον Τζόκερ, μετά δώσατε τα χέρια και αυτή κατευθύνθηκε στην κουζίνα.
Όταν επέστρεψε, κρατούσε ένα μαχαίρι με το οποίο έκοψε την παλάμη της, στο έδωσε για να κόψεις κι εσύ τη δική σου και, τέλος, ενώσατε τα ματωμένα σας χέρια και γίνατε «Γείτονες εξ αίματος», διατρανώνοντας την επιθυμία σας να γράψετε ιστορία ως ο καλύτερος πρώτος όροφος- δεύτερος όροφος στα χρονικά των πολυκατοικιών.
Αυτά, ωστόσο, στην αρχή. Γιατί μετά την περίοδο χάριτος άρχισαν να την ενοχλούν διάφορα: το γεγονός ότι αναπνέεις, ότι περπατάς στο σπίτι σου αντί να ίπτασαι κι αυτό ταράζει τη μητέρα της, ότι δεν ξεκλειδώνεις σωστά την εξώπορτα κι εκνευρίζονται τα σκυλάκια της (και τα τρία, τα γλυκά της, που γαβγίζουν 24 ώρες το 24ωρο για να βάλουν τέλος στις φήμες που τα ήθελαν να μην μπορούν να γαβγίζουν 24 ώρες το 24ωρο), ότι δεν έχεις μάθει νοηματική και τολμάς και μιλάς με την κοπέλα σου στο σπίτι, με αποτέλεσμα ν’ ανεβαίνουν τα ντεσιμπέλ πάνω από τα δύο.
Η κατάσταση έχει ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό που έχεις μάθει όλους τους αστυνομικούς της περιοχής σου, ενώ κι αυτοί όταν έρχονται σπίτι αφότου τους έχει καλέσει η γειτόνισσα (ανέπνευσες λάθος πάλι) σε αποκαλούν “Τσάρα” (εκ του «Μητσάρα»).
Ε λοιπόν, ξέρεις κάτι; Ως εδώ ήταν: υπάρχει τρόπος να πάρεις το αίμα σου (αυτό που έσταζε από την παλάμη σου) πίσω, φροντίζοντας να σταματήσει να στα κάνει Ζέπελιν η λατρεμένη σου γειτόνισσα.
Ακολούθησε, λοιπόν, τις «ευπρεπείς» οδηγίες…
«Μίλα» στη γλώσσα της
Είσαι δεδομένα φιλόζωος (αυτό τεκμαίρεται από το γεγονός πως εξακολουθείς να της μιλάς…), πράγμα που αδιαμφισβήτητα είναι και αυτή με τα 3 σκυλιά της. Γι’ αυτό, αγόρασε μια ταμπέλα «Προσοχή Δαγκώνει», φόρεσέ την στο λαιμό σου, φάε λίγη μαγειρική σόδα προκειμένου ν’ αφρίσεις και κανόνισε να σε δει σ’ αυτή την κατάσταση αμόκ μια μέρα που θα βγαίνει από το σπίτι της.
Προκειμένου να προσδώσεις μια νότα δραματικότητας ακόμη στο όλο πακέτο, γαύγισε ακριβώς τη στιγμή που θα στρέψει το βλέμμα της πάνω σου.
Όχι σαν τσιουάουα.
Σα λυσσασμένο λυκόσκυλο.
Στείλε ένα γράμμα
Απλό: γράφεις ένα γράμμα το οποίο έχει ως αποστολέα κάποιο φανταστικό πρόσωπο (ο Χάρι Πότερ, ας πούμε) προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Βάζεις και γραμματόσημα επάνω για να φανεί επίσημο και στη συνέχεια το ρίχνεις στο δικό της το κουτί- και καλά ότι ο ταχυδρόμος μπερδεύτηκε. Αυτή, δεδομένου του ότι πλέον δεν μιλάτε, δεν υπάρχει περίπτωση να στο δώσει, οπότε θα το διαβάσει.
Τι θα διαβάσει; Το εξής: «Αγαπητέ μου φίλε, σου στέλνω αυτό το μήνυμα από το Χόγκουαρτς στο οποίο ζω μόνιμα πλέον. Εχθές το βράδυ κάναμε ένα πάρτι αφιερωμένο σε σένα, για να τιμήσουμε την 10η επέτειο από εκείνη τη μέρα που αποκεφάλισες με τα γυμνά σου χέρια δυο στρατιές από ορκς (είχαν έρθει δανεικά με οψιόν αγοράς από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών») και στο τέλος ήπιες το αίμα τους, επειδή, όπως είχες πει, «Διψάω ρε μ@λάκες, τι να κάνω;»
Εύχομαι να παραμένεις ακόμα και σήμερα η ίδια κτηνάρα που αν σ’ εκνευρίσει κάποιος καλό θα ήταν ν’ αλλάξει γαλαξία, ενώ ελπίζω να έχει περάσει εκείνη η ψύχωσή σου με τον Χάνιμπαλ Λέκτερ και την ανθρωποφαγία.
Πάντα δικός σου,
Χάρι.
Υ.Γ. Συγγνώμη για τα ορνιθοσκαλίσματα, αλλά γράφω με το στόμα, μιας και τα χέρια μου τα ’χες κόψει από τη ρίζα τη μέρα της ορκωμοσίας μας, επειδή σου είπα “καλημέρα” με άσχημο τρόπο.
Υ.Γ. 2: Δεν σου κρατώ κακία- και να ήθελα, πώς να σου κρατήσω; Αφού δεν έχω χέρια. Χαχα-χα-χα-Χάρι Πότερ».
Ώρες κοινής φασαρίας
Ζήτα συγγνώμη από όλους τους υπόλοιπους ένοικους της πολυκατοικίας, αλλά εξήγησέ τους πως άλλαξες καριέρα και από ρεμάλι της κοινωνίας έγινες κοινωνιολόγος που έχει ένα πρόσωπο στην κοινωνία.
Μέρος της διατριβής για το Postdoc σου στο Χάρβαρντ, λοιπόν, είναι να δεις πώς αντιδρά η γειτόνισσα σου στον από κάτω όροφο, σε συνθήκες ακραίου θορύβου σε ώρες εκτός αυτών της κοινής ησυχίας.
Αφότου πάρεις την συγκατάθεση των πάντων και τους εξηγήσεις πως πρέπει να κρατηθεί μυστική η αποστολή σου, ούτως ώστε οι αντιδράσεις του «αντικειμένου» (έτσι το λέτε εσείς οι επιστήμονες) να είναι οι καλύτερες δυνατές, ξεκίνα να διοργανώνεις απογευματινά ρέιβ πάρτι με μουσική που θυμίζει έντονα ηλεκτρικά πριόνια όταν πάνε να κόψουν τη γη στα δύο, βρες τον Εθνικάρα, φερ’ τον σπίτι σου και πες του να διαβάσει φωναχτά και τις 24 ραψωδίες της Ιλιάδας στις 11:30 το πρωί, πάρε ένα μαχητικό αεροσκάφος και απογείωσέ το από το σαλόνι σου με τελικό προορισμό την κουζίνα και πάλι πίσω για 254 φορές.
ΠΡΟΣΟΧΗ: από τις 15:00 έως τις 17:30 κι από τις 23:00 έως τις 07:00, φρόντισε να κάνεις λίγο περισσότερη ησυχία από αυτήν που επικρατεί όταν παίζει σκάκι ο Κασπάροφ με τον Καρπόφ και τα πάντα κρίνονται στην τελευταία παρτίδα.
Τσεκ και ματ.