Ξέρω ότι ο σκληρός Δημοσθένης κατακρεούργησε το νέο IT με την κριτική του. Όμως τάσσομαι αντίθετος πέρα ως πέρα. Σχώρα με Δημοσθένη. Βλέποντας την 2017 εκδοχή της ταινίας που βασίστηκε στο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, αντίκρυσα μια διαφορετικά φτιαγμένη ιστορία. Θέλησε να ξεφύγει από αρκετά πράγματα της «μητρόπολης», αλλά ταυτόχρονα διατηρήσει τις ενώσεις με το ένδοξο παρελθόν.
Για να μην σας τα πολυλογώ, η ταινία με έκανε και τρόμαξα. Τρόμαξα συνεχόμενα. Πολλά σημεία που ήθελα να πιάσω όποιον είχα δίπλα μου, μπροστά ή πίσω μου, και να του πιέσω το χέρι με τα δάχτυλα μου. Φυσικά αυτός δεν είναι ένας δείκτης ποιότητας. Γιατί στην πρωτότυπη μορφή δεν είχα νιώσει το ίδιο. Και τότε ήμουν πιο φοβιτσιάρης και μόλις 13 ετών. Το κομμάτι του horror όμως δεν έχει να κάνει με την ηλικία. Έχει να κάνει με την στιγμή και με πράγματα που αναπτύσσονται μέσα σου, παίρνοντας μια συγκεκριμένη μορφή. Τα δικά μου πράγματα με οδήγησαν σε πολλές στιγμές που ήθελα να βγω έξω να αναπνεύσω. Και σκεφτόμουν τι καλά που έκανα και την είδα με φίλους. Φαντάζομαι πως θα ήταν να την έχω δει με μια κοπέλα. Κοπέλα μου ή όψιμη κοπέλα μου.
Ειδικά αν ήταν το δεύτερο, τότε νομίζω δεν θα ξαναβγαίναμε ραντεβού. Φτάσαμε και στο διά ταύτα. Το να δεις το IT παρέα με την κοπέλα σου δεν είναι και η καλύτερη επιλογή. Γίνεται αποδεκτή μόνο αν είστε μαζί χρόνια, οπότε έχει φάει κι άλλες απομυθοποιήσεις από σένα στο παρελθόν.
Σε κάθε άλλη περίπτωση ρισκάρεις. Ισορροπείς σε ένα σχοινί που στο τέλος θα κοπεί από ψαλίδι που κρατά το χέρι της. Και θα βρεθείς πεσμένος στο έδαφος. Όλα αυτά στα λέει ένας τύπος που όταν ξέρει πως θα τρομάξει πολύ, έχει στο πλάι του δύο σουβλάκια και τον μπουκώνουν μέχρι να ηρεμήσει. Λόγοι για να μην υποπέσεις σε αυτό το λάθος υπάρχουν πολλοί.
Δεν θες να βάλεις τα κλάματα μπροστά της
Είναι πολύ οκ να το κάνεις αν είσαι συγκινημένος ή αν είδες στο δρόμο ένα χτυπημένο σκυλάκι. Θα σε ερωτευτεί περισσότερο. Αλλά να το κάνεις στο σινεμά με τα ποπ κορν να γεμίζουν το στόμα σου, να σου κάθεται κανένα στο λαιμό, να σε χτυπάει στην πλάτη, ενώ στην άλλη μεριά βρίσκεται ένας τύπος που δεν τρομάζει στο ελάχιστο, δεν το λες και πολύ φρόνιμη επιλογή. Γιατί αν δεν το πάρει στραβά εκείνη τη στιγμή, θα το βρει κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον.
Δεν θες να πετάξεις τα ποπ κορν στα μούτρα της και να τρέχεις ουρλιάζοντας
Σου φαίνεται ακραίο; Περίμενε να σου γνωρίσω έναν φίλο μου που μια φορά στεκόταν έξω από φούρνο, είδε κλόουν, πέταξε τη φραντζόλα πάνω του και άρχισε να τρέχει…Η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι ακόμα χειρότερη αν σκεφτείς ότι μέσα στις λέξεις που θα ξεχυθούν από το ουρλιαχτό σου είναι τα εξής:
«Μαμάααααα»
«Θέλω να πάω στο δωμάτιο μουυυυυυυυ»
«Σε ικετεύω μην το κάνεις αυτόοοοο»
Δεν θες να σου ξεφύγει κανένα κοριτσίστικο ουρλιαχτό
Έχεις παίξει αυτό το σενάριο στο μυαλό σου από πριν. Πιστεύεις πως θα το ελέγξεις όταν έρθει η στιγμή. Και όντως έτσι συμβαίνει. Μέχρι που η μπροστινή σου αποφασίζει να ουρλιάξει, να πεταχτεί προς τα πίσω, να κουνήσει το πόδι σου κι εσύ να νιώσεις την καρδιά σου να φεύγει μια για πάντα.
Δεν θες να αναζητήσει την αγκαλιά σου για ασφάλεια
Είναι προφανές ότι φοβάσαι περισσότερο απ΄αυτήν. Είναι δεδομένο ότι αν τολμήσει και κάνει καμία κίνηση προς εσένα θα την σπρώξεις γιατί θα τρομάξεις περισσότερο. Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί είναι να λέει αυτό το σκηνικό στις φίλες της και κάθε φορά που θα σε βλέπουν να κρατιούνται από το να μην ξεκαρδιστούν.
Για όλα τα παραπάνω, δες το IT με φίλους και μόνο!