Έχει κάνει ειδική συμφωνία με την εταιρία: 1500 λεπτά τη μέρα προς τον γιο της, απεριόριστα sms και 2 giga δωρεάν σερφάρισμα στο ίντερνετ, για να μπορεί να βλέπει τι κάνεις στο Facebook κι αν έχεις μπλέξει με τίποτα κακές παρέες που θέλουν να σε σπρώξουν στα ηλεκτρονικά ναρκωτικά.
Η αγαπημένη Ελληνίδα μάνα, όμως, που έχει παντρευτεί εκτός από τον πατέρα σας και τον πανικό (με τον οποίο- σε αντίθεση με τον μπαμπά- πράγματι θα είναι μαζί μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος), ό,τι πρόγραμμα κι αν έχει, όσο διαδικτυακό έλεγχο και να μπορεί να σου κάνει, αν χτυπήσει το τηλέφωνό σου πάνω από δύο φορές χωρίς ν’ απαντήσεις, είναι ικανή να φτάσει μέχρι τη CIA.
Γιατί, βλέπετε, στο λατρεμένο της μυαλό τα πράγματα διαδραματίζονται κάπως έτσι…
Περίπτωση 1η: Κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου κι η μάνα ξεσπά κατά αδίκων
Το γεγονός: Κυριακή πρωί, ώρα 08:20. Έχεις το τηλέφωνο στο αθόρυβο κι αυτό δονείται, μια- δυο- τρεις (χιλιάδες) φορές, αλλά ξενύχτησες και δεν παίζει να το ακούσεις ακόμα κι αν έκανε το θόρυβο μιας heavy metal μπάντας όταν βρίσκεται στις πιο έξαλλες στιγμές της.
Τι πιστεύει η μάνα: «Μεσημέριασε κι αυτός δεν το σηκώνει… Σήκω, άντρα, κάτι συμβαίνει με το παιδί! Υποψιάζομαι πως χθες που βγήκε έξω του έριξαν στάχτη στο ποτό του, με αποτέλεσμα να νεκρώσουν σταδιακά τα εγκεφαλικά του κύτταρα. Σήκω αναίσθητε, πάμε στην αστυνομία! Αχ, παλικάρι μου, κι ήσουν τόσο νέος…»
Πώς τελειώνει η ιστορία: «This is the police! Παρακαλώ απομακρυνθείτε από την πόρτα!». Έπειτα, ο πολιορκητικός κριός της αστυνομίας γκρεμίζει την είσοδο του διαμερίσματός σου, τινάζεσαι ζαλισμένος πάνω, η μητέρα σου έρχεται στο κρεβάτι- καθώς περνάει από το σαλόνι λέει, δείχνοντας το ένα ποτήρι νερό που άφησες στο τραπέζι, «Κοίτα ακαταστασία»- και ξεσπά σε λυγμούς ουρλιάζοντας «Ζεις! Και όχι για πάντα στις καρδιές μας». 6 ώρες αργότερα σε αφήνει από την αγκαλιά της.
Περίπτωση 2η: Μαμά καλεί sex machine
Το γεγονός: Έχεις γνωρίσει τη Θάλεια πριν καμιά βδομάδα και σήμερα σ’ έχει φωνάξει να πας στο σπίτι της. Μπαίνεις μέσα κρατώντας μόνο ένα τριαντάφυλλο για να σου καλύπτει τα επίμαχα και κατευθύνεσαι καρφί προς την κρεβατοκάμαρα. Πάνω που έχετε αρχίσει, χτυπάει το τηλέφωνο. Μετά ξανά. Ξανά. Βλέπεις ποιος είναι- μουρμουρίζεις «Άσε μας ρε μάνα» και το κλείνεις.
Τι πιστεύει η μάνα: Ότι επειδή βγήκες έξω χωρίς να πάρεις ζακέτα σήμερα, σ’ έχει πιάσει η παρακρατική οργάνωση στοιχειώδους λογικής και σε βασανίζει σε κάποιο υπόγειο μέχρι να βάλεις μυαλό και ν’ ακούς τη μανούλα. Πρέπει να παρέμβει, γιατί καλή η “Mother knows” (το όνομα της οργάνωσης), αλλά κάνει φριχτά βασανιστήρια.
Πώς τελειώνει η ιστορία: Η μητέρα σου έχει έναν γνωστό στο FBI (όχι που δε θα είχε…) κι εντοπίζει μέσω του κινητού σου που βρίσκεσαι. Η μάνα- με το χρόνιο πρόβλημα στο γοφό- πηδάει από το ελικόπτερο του FBI χωρίς αλεξίπτωτο, προσγειώνεται στο μπαλκόνι της Θάλειας και με κουτουλιά σπάει το τζάμι. Σας βλέπει να ερωτοτροπείτε, λέει «Βάλε κάτι πάνω σου βρε αγόρι μου, θα κρυώσεις», έπειτα σε σκεπάζει με την κουβέρτα και μετά προειδοποιεί τη Θάλεια πως αν δε σε έχει σα βασιλιά, θα της φέρει την κορώνα σου στο δόξα πατρί όσες φορές χρειαστεί μέχρι να ξεψυχήσει.
Περίπτωση 3η: Μέχρι και ο ΕΤ phone home– εσύ;
Το γεγονός: Έχει ένα φεστιβάλ επιστημονικής φαντασίας κι εσύ βρίσκεσαι μέσα στον κινηματογράφο βλέποντας το “Blade Runner”. Το κινητό σου αρχίζει να δονείται και το κλείνεις άμεσα, γιατί δε θέλεις να ενοχλείς τους γύρω σου (ρε, σίγουρα είσαι Έλληνας;).
Τι πιστεύει η μάνα: Ότι, τελικά, υπάρχουν εξωγήινοι και η ζωντανή απόδειξη είσαι εσύ: αν δεν υπήρχαν, τότε πώς στο καλό σε απήγαγαν σ’ αυτό το κωλοφεστιβάλ για φρικιά που πήγες και σ’ έχουν πάει στον πλανήτη τους για να σου κάνουν πειράματα και μετά, φυσικά, να σε σκοτώσουν με το φωτόσπαθό τους;
Πώς τελειώνει η ιστορία: Η, δικαίως, εκτός εαυτού μάνα έρχεται με τα ρόλεξ και την πυτζάμα στον κινηματογράφο που της έχεις πει ότι θα είσαι, ρίχνει μια γροθιά στην ταμεία που της λέει ότι δεν μπορεί να περάσει μέσα τώρα καθώς η ταινία βρίσκεται στη μέση της, μπαίνει στην αίθουσα κι αφού σκανάρει όλη την περιοχή σ’ ένα δεύτερο (μπορεί να έχει πρεσβυωπία, αλλά λόγω αυτής έχει οξυνθεί η αίσθηση «Βρες το γιο μου στη λαοθάλασσα»), σ’ εντοπίζει κι έρχεται και κάθεται δίπλα σου. Στο δικό σου, ψιθυριστό «Ρε μαμά, τι κάνεις εδώ; Και γιατί είσαι σαν την τρελή;», σου πιάνει στοργικά το χέρι και με δάκρυα στα μάτια σου λέει «Αχ, το ’ξερα πως δεν έπρεπε να κόψω ποτέ τον ομφάλιο λώρο. Μόνο έτσι θα ήξερα ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεσαι».
Περίπτωση 4η: Τρελαμένη μπαίνει στο κλαμπ, DAB
Το γεγονός: Είσαι με την παρέα σου στο κλαμπ, έχοντας το κινητό στην τσέπη στο δυνατό. Με το αλκοόλ να έχει πάρει εδώ και ώρα τα ηνία εσύ παλεύεις να ξεπεράσεις σε χορευτικές φιγούρες τον Τραβόλτα στο «Πυρετός το Σαββατόβραδο» και γι’ αυτό, παρά το γεγονός πως το τηλέφωνό σου χτυπάει σα λυσσασμένο εδώ και 6 ολόκληρα δευτερόλεπτα (το ανώτατο όριο που μπορεί να περιμένει μια μάνα μέχρι ν’ απαντήσεις), δεν του δίνεις καμία απολύτως σημασία.
Τι πιστεύει η μάνα: Ότι εσύ βρίσκεσαι κάπου, ενώ τα όργανά σου κάπου αλλού- στο Εκουαδόρ, ας πούμε, όπου ευδοκιμεί το εμπόριο λευκής σαρκός. Έγινε κάπως έτσι: κάποιος κύριος σου είπε πως αν πας μέχρι το αυτοκίνητό του θα σου δώσει καραμέλες βουτύρου κι εσύ, με την αθωότητα των 31 ετών σου, δέχτηκες. Μόλις φτάσατε στο βαν, έξι άντρες με κουκούλες βγήκαν από πίσω, σε ακινητοποίησαν κι έπειτα άρχισαν τα όργανα (ή, ακριβέστερα, η αφαίρεσή τους). Τώρα κείτεσαι, φυσικά, κάπου νεκρός.
Πώς τελειώνει η ιστορία: Η μάνα παρόλο που έχει να οδηγήσει από το 1991 παίρνει το αυτοκίνητο του πατέρα σου και το πηγαίνει στους δρόμους της πόλης σα να είναι ο Άιρτον Σένα στο Μονακό. Ψάχνει απ’ άκρη σ’ άκρη την Αθήνα (σιγά τη μεγαλούπολη) και ένα από τα τελευταία μέρη που μπαίνει είναι το “Δέκατα” (το κλαμπ δίπλα στο Fever). Σε βλέπει μέσα στον κόσμο, έρχεται μπροστά σου και πριν προλάβεις καν να εκφράσεις την έκπληξή σου αυτή ωρύεται «Τώρα θα χορέψεις!». Αρχίζεις να κινείσαι ενστικτωδώς, αλλά η μητέρα σου εννοεί ότι θα σε χορέψει στο ταψί: σου τραβάει τ’ αυτιά, έπειτα σου ρίχνει και μια σφαλιάρα και απαιτεί να μάθει για ποιο λόγο δε σηκώνεις το τηλέφωνό σου.
Ανοίγεις το στόμα σου να πεις κάτι, αλλά σε προλαβαίνει: «Έτσι είπαμε ότι θα κάνεις στη μανούλα; Έτσι;» και ξεσπά σε λυγμούς.
Α ρε μάνα.
Τι να σε κάνουμε που είσαι μόνο μία;
