Είναι ενστικτώδες, θαρρείς και υπάρχει ένα τσιπάκι στο κέντρο του εγκεφάλου μας το οποίο ενεργοποιείται από μόνο του: υπάρχουν κάποιοι ήχοι εκεί έξω στον κόσμο ενός άνδρα, τους οποίους μόλις ακούσει το κάθε αρσενικό θέλει αυτομάτως να φέρει τα χέρια του στ’ αυτιά του και να τα πιέσει μέχρι να τα κλείσει… αεροστεγώς και να μην ακούει τίποτα.
Αν το μαρτύριο συνεχιστεί, τότε ο άντρας προχωράει στις ωτοασπίδες, ενώ σε περίπτωση που δε δει αποτέλεσμα κι έτσι είναι ικανός να γίνει Βαν Γκονγκ (να κόψει τ’ αυτί του, δηλαδή, όχι ν’ αρχίσει να ζωγραφίζει ηλιοτρόπια).
Βλέπετε, υπάρχουν συγκεκριμένοι ήχοι που είναι αρκετοί για να μιμηθεί ο κάθε άντρας την Στέλλα Μπεζαντάκου, η οποία σοφά είχε πει κάποτε: «Έχω πάθει ηχορρύπανση».
Πότε, λοιπόν, παθαίνουμε ηχορρύπανση;
Ποιοι είναι οι περιβόητοι 5 ήχοι που δεν αντέχει κανένας άντρας;
1) Το κλάμα ενός μωρού
Ναι, εντάξει- ο κοινωνικός περίγυρος επιτάσσει τα εξής: «Άχου το μωρέ το μπεμπάκι μου, δες πόσο γλυκά πλαντάζει στο κλάμα και με τι στυλ κάνει 9 οικοδομικά τετράγωνα να χορεύουν στους ρυθμούς του! Κοίτα- κοίτα: δεν περιορίζεται στο κλάμα, αλλά έχει προσθέσει κι ευχάριστες τσιριδούλες των 15-20 δευτερολέπτων για να μην υπάρχει μονοτονία. Τι γλυκό!».
Διαβάστε τα ηλεκτρονικά μας χείλη: Ούτε. Ένας. Ποτέ. Δεν. Το. Έχει. Πει. Αυτό.
Όταν ένα μωρό αρχίζει να κλαίει παρατεταμένα, το μυαλό του άντρα κατακλύζεται εν ριπή οφθαλμού από ένδοξες εικόνες του Ηρώδη, ενώ την ίδια ώρα σκέφτεται πώς μπορεί να προκαλέσει εθελούσια κώφωση στον εαυτό του, χωρίς να γίνει αντιληπτός από τη γυναίκα του.
Για τον άντρα, όταν ένα παιδάκι κλαίει, δεν ισχύει το «χωρίς το μωρό μου δεν πάω πουθενά».
Πάει και παραπάει.
Ακόμα και στο πουθενά.
2) Τα ηχογραφημένα μηνύματα σε διάφορες υπηρεσίες
«…καλέσει την εξυπηρέτηση πελατών. Σύντομα- βαριά μέχρι να διαβάσετε ολόκληρη την Οδύσσεια από το πρωτότυπο- ένας από τους εκπροσώπους μας θα μιλήσει μαζί σας. Παρακαλώ περιμένετε στη γραμμή μέχρι ν’ αποκτήσει οικουμενική κυβέρνηση η Ελλάδα με πρωθυπουργό τον Βασίλη Λεβέντη. Έχετε καλέσει την εξυπηρέτηση πελατών. Σύντομα…»
Το ακούει αυτό ένας άντρας για 30, το πολύ 40 ώρες όσο περιμένει να εξυπηρετηθεί και του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, με μηδενικές πιθανότητες να κατέβει σύντομα.
Αν, μάλιστα, κληθεί να τηλεφωνήσει και δεύτερη φορά επειδή την πρώτη δε λύθηκε το πρόβλημά του (έδινε 1.02 στο στοίχημα να μη λυθεί), τότε είναι ικανός να μετατραπεί στον πιο αλλοπρόσαλλο σεφ αυτού του κόσμου.
Τον Χάνιμπαλ Λέκτερ.
3) Ο ήχος της άρπας
Ελάτε τώρα, δεν παίζουμε σε ταινία σοφτ πορνό για να χρειαστεί ν’ ακούμε αυτό το γλυκανάλατο «παράμ- παράμ- παράμ» που παράγει η άρπα όσο εμείς βγάζουμε- με καλλιτεχνικό τρόπο- τα ρούχα μας, πριν πέσουμε στο κρεβάτι με την συμπρωταγωνίστριά μας.
Ούτε είμαστε βασιλείς ή ευγενείς του Μεσαίωνα για ν’ αναγκαζόμαστε να την ακούμε όσο τρώμε σταφύλια από τα χέρια των υπηρετών μας.
Ας το παραδεχτούμε ωμά: η άρπα είναι για να την τυλίξεις σε μια λευκή κόλλα χαρτιού και να την πετάξεις στα σκουπίδια.
Το γνωστό «άρπα- κόλλα».
4) Το τραγούδι των τίτλων αρχής από το Sex and the City
Μονάχα μία σκέψη: «Όχι πάλι». Έχεις γυρίσει σπίτι από τη δουλειά, από τη βόλτα, από την 24ωρη κραιπάλη με τους φίλους σου και η δικιά σου αποφασίζει- στα πλαίσια του ρητού «Η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως»- να δει για νιοστή ένατη φορά (αν μετράς σωστά) το “Sex and the City”.
Με το που πας να βγάλεις τα παπούτσια σου σε χτυπάει αυτό το ακανόνιστο «τουρου- τουρου- τουρουρουρουρου-ραμ-ταμ-ταμ-ταμ» και βλέπεις την Κάρι Μπράτσο να προβάλει στην οθόνη.
Πιάνεις την κοπέλα σου από το μπράτσο και κάνεις sex in the spiti.
Οτιδήποτε αρκεί να σταματήσει αυτό το ηχητικό μαρτύριο.
5) Η φωνή της γυναίκας του
Αν είναι από πάνω σας αυτή τη στιγμή, πείτε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων σας: «Ποτέ! Η δικιά μου έχει φωνή αγγέλου ακόμα κι όταν ουρλιάζει επειδή πάτησα εκεί που μόλις είχε σφουγγαρίσει- τη λατρεύω!».
Έφυγε; Ok.
Δε χρειάζεται να πούμε πολλά: μεταξύ κατεργαραίων, ειλικρίνεια.
Παθόντες είμαστε όλοι και ξέρουμε.
«Όχι αγάπη μου, δε λέω για σένα. Να πέσει φωτιά να με κάψει αν σε κακολογήσω!».
Φοράτε την αντιπυρική στολή πυροσβέστη, έτσι δεν είναι;
