Ήταν ένα από κείνα τα θερμά βράδια του όψιμου Ιούλη, με τη βελούδινη ατμόσφαιρα και την αστραφτερή ξαστεριά. Σου δινόταν η αίσθηση πως κάποιο αστέρι μπορεί να πέσει στην παλάμη σου και η πιο θελκτική σου ευχή να πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια αυτής της μαγικής, καλοκαιρινής νύχτας που σε ζαλίζει και σε ταξιδεύει με τη γεμάτη, τη μεστή και τη γλυκιά της γεύση.
Είναι η νύχτα που νοσταλγούμε μετά το χειμώνα δίπλα στο τζάκι, ή κοιτάζοντας έξω από τα βροχερά παράθυρα στα λεωφορεία και στις ατελείωτες ώρες που κάνουμε για να φτάσουμε στην δουλειά μας.
Αυτή η νύχτα, όμως, ήταν ιδιαίτερη και μάλλον κάποιος θα ήθελε περισσότερο να την ξεχάσει παρά να την κρατήσει ως ανάμνηση- όαση για την φθινοπωρινή μελαγχολία.
Και ήταν ιδιαίτερη για δύο λόγους: πρώτον γιατί εκείνη τη νύχτα οι καλεσμένοι στο πριβέ πάρτι του επιχειρηματία Ιάκωβου Θαλασσινού- ο οποίος το διοργανώνει κάθε χρόνο την ίδια μέρα στο αγαπημένο του νησί- είχαν την ευκαιρία να δούνε μια σπάνια έκλειψη του φεγγαριού, που περνάει από τη σκιά της γης (μαζί με άλλους εκατομμύρια ανθρώπους ανά την υφήλιο, γιατί στην έκλειψη σελήνης όλοι είναι ίσοι).
Πρόκειται για μια έκλειψη που συμβαίνει μια φορά στα 150 χρόνια και το φαινόμενο λέγεται «ματωμένο φεγγάρι», φυσικά εξαιτίας του βαθυκόκκινου χρώματος που έχει η σελήνη καθώς το φως του ήλιου περνάει μέσα από την ατμόσφαιρα της γης στο δρόμο της για το φεγγάρι και το κάνει κόκκινο.
Το δεύτερο φαινόμενο που έκοψε την ανάσα των καλεσμένων του πάρτι εκείνη τη νύχτα ήταν η εικόνα του οικοδεσπότη Ιάκωβου Θαλασσινού, που κειτόταν στο γρασίδι του επιβλητικού και προσεγμένου του κήπου.
Νεκρός.
«Ούτε υποψία φυσικού θανάτου», μονολόγησε ο επιθεωρητής Κρίτων Κουνελάκης καθώς πηγαινοερχόταν πάνω κάτω στον κήπο. Το βλέμμα του έπεσε στο φεγγάρι που εκείνη την ώρα άρχισε να ανακτά το συνηθισμένο του χρώμα.
Στη μαργαρίτα που έπινε ο Ιάκωβος Θαλασσινός βρέθηκε υπέρδιοξείδιο του υδρογόνου. Σε θανατηφόρα δόση.
Ο επιθεωρητής έριξε μια εξεταστική ματιά στους λίγους παρευρισκόμενους. Οι εκλεκτοί του πάρτι του. Οι λίγοι και καλοί: Η σύζυγος του Θαλασινού, μια υπεροπτική μελαχρινή με βαθυγάλανο βλέμμα, που θα καταλάβαινε ακόμη κι αν φορούσες κολόνια από δειγματάκι.
Ο κολλητός του φίλος, Γιάννης Διαμαντίδης, που διατηρεί με τεχνητές αναπνοές το μεγάλο πάρτι των 90s με τη νέα του σύντροφο γι’ αυτήν την Παρασκευή- μια κοκκινομάλλα, γοητευτικά και χαριτωμένα αφελή.
Και τέλος, μια πανέμορφη τηλεπερσόνα, που οι ξανθιές της πειθαρχημένες μπούκλες θύμιζαν παλιό Χόλυγουντ, η οποία στους κοσμικούς κύκλους λέγεται ότι εδώ και χρόνια είναι ο επίσημος… κρυφός δεσμός του Θαλασσινού.
Η σύζυγος:
«Οι άντρες διασκεδάζουν με τις ξανθιές, αλλά παντρεύονται τις μελαχρινές», ήταν η καυστική και ήρεμη απάντηση της συζύγου του εκλιπόντος, όταν ερωτήθηκε για τη σχέση του άντρα της με την ξανθιά καλλονή.
Ξανθιά καλλονή:
«Τον είδα που πήρε μια μαργαρίτα από το μπαρ της πισίνας και τον φώναξα να έρθει να δούμε την έκλειψη. Εγώ πήγα με τους άλλους που είχαν πάρει ήδη θέση να απολαύσουν την κόκκινη Σελήνη»
Μπάρμαν:
«Του έφτιαξα μια μαργαρίτα on the rocks όπως πάντα, και όπως πάντα έκανε την πλάκα “shaked not stirred”, που έλεγε ο James Bond για το δικό του μαρτίνι.
Κολλητός φίλος:
«Είπε μια περίεργη φράση, την οποία δεν περίμενα να ακούσω από αυτόν. Μου λέει: «Τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει. Όλοι είναι ευχαριστημένοι έτσι».
Αφελής κοκκινομάλλα:
«Έβγαινα από την πισίνα εκείνη την ώρα, συνηθίζω να κάνω μπάνιο τη νύχτα, και τον είδα να πίνει μια frozen μαργαρίτα. Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή πως απεχθάνομαι τη frozen μαργαρίτα».
Να μια φορά, που οι γνώσεις του επιθεωρητή τον πρόδωσαν για τα καλά και αποδείχτηκαν ελλιπείς. Δεν είχε ιδέα τι σημαίνει “frozen μαργαρίτα”. Χρειάστηκε μια ανάλυση. Η χαριτωμένη κοκκινομάλλα του εξήγησε πως υπάρχουν δυο ειδών μαργαρίτες. η μαργαρίτα με τριμμένο πάγο, η λεγόμενη on the rocks, και η frozen μαργαρίτα που είναι σαν γρανίτα. Έχει δηλαδή μια πηχτή μορφή.
«Πηχτή μορφή», σκέφτηκε ο επιθεωρητής και τα μάτια του άστραψαν. «Η μορφή που έχει το υπέροξειδιο του υδρογόνου στο μπουκαλάκι του οξυζενέ, το οποίο μπορείς να αγοράσεις παντού. Και έτσι δεν ξεχωρίζει μέσα στο ποτήρι».
Ευτυχώς οι γνώσεις χημείας δεν τον είχαν εγκαταλείψει…