Μια γαστρονομική μαγεία αναδυόταν στο μίνιμαλ αλλά πολυβραβευμένο εστιατόριο της πόλης, εκεί που ο σερβιτόρος, ο οποίος σερβίρει το κρασί λέγεται «σομελιέ» και όχι «ο σερβιτόρος που σερβίρει το κρασί».
Ήταν το εστιατόριο με τα εξεζητημένα πιάτα να διεκδικούν διθυραμβικά σχόλια που θα συζητιούνται μέχρι να γίνουν άρθρα σε γνωστά περιοδικά: Όστρακα με μους πορτοκαλιού. Σολωμός με κρούστα αμυγδάλου. Ψάρια με κρέμα καπνιστών τυριών. Βελούδινη ρεβιθόσουπα εξαιρετικής γεύσης, όπου τα ρεβίθια δε θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα έχουν ποτέ αυτή τη γαστρονομική μοίρα.
Αυτά ήταν κάποια από τα signature πιάτα του διάσημου σεφ του εστιατορίου.
Εν μέσω αυτής της πανδαισίας γεύσεων και καθώς κυλούσε μια συνηθισμένη καθημερινή βραδιά, σκιαγραφήθηκε ξαφνικά μια απόκοσμη εικόνα: μία γυναίκα που δειπνούσε με τον σύζυγό της, φαίνεται πως είχε χάσει τις αισθήσεις της. Ο άντρας της βρισκόταν σε κατάσταση πανικού.
Γρήγορα, ωστόσο, το πράγμα αποδείχθηκε πιο σοβαρό.
Η γυναίκα ήταν νεκρή.
«Γιατί να πεθάνει μια γυναίκα σε ένα εστιατόριο ξαφνικά;», μουρμούρισε ο επιθεωρητής Κρίτων Κουνελάκης κοιτάζοντας το τραπέζι τους με τα πρώτα πιάτα. Το δικό της πιάτο ήταν μία velvet σούπα από λαβράκι και το δικό του όστρακα με μους πορτοκαλιού.
Στο μεγάλο μαύρο πιάτο είχαν μείνει δύο παρατεταγμένα όστρακα, που έμοιαζαν με μινιμαλιστικό εικαστικό δρώμενο.
Η γυναίκα λεγόταν Μαργαρίτα Λεόντη και ήταν κόρη εφοπλιστή. Με τον σύζυγό της- πλαστικός χειρούργος στο επάγγελμα- ήταν παντρεμένοι πέντε χρόνια. Τα συμπτώματα του θανάτου της έδειχναν απότομη παράλυση των μυών της καρδιάς, κάτι που μοιάζει με επιπτώσεις δηλητηριώδους ουσίας στον οργανισμό.
Εντούτοις, η χημική έρευνα δε βρήκε καμία ένδειξη δηλητηρίου ούτε στο φαγητό τους ούτε στο ποτό.
Ο Σερβιτόρος που τους σέρβιρε είπε κατά την ανάκριση πως το ζευγάρι αυτό ερχόταν αρκετά συχνά τις Τρίτες για δείπνο. Αυτή, ως συνήθως, παρήγγειλε τη σούπα από λαβράκι και αυτός τα όστρακα.
Ο Σεφ του εστιατορίου- ένας αξιαγάπητος βραχύσωμος κύριος και διάνοια της μαγειρικής- που μοιάζει απίστευτα τον Ηρακλή Πουαρό, είχε χάσει τα λόγια του.
«Πόσα όστρακα έχει το πιάτο;» τον ρώτησε ο επιθεωρητής.
«Τρία», απάντησε εκείνος και τα μάτια του γυάλισαν ξαφνικά: «Κύριε επιθεωρητά, αν θεωρήσουμε πως κάποιος δηλητηρίαζε το όστρακο που λείπει, δε θα μπορούσαμε να το κάνουμε εμείς! Γιατί δε γίνεται να μαντέψουμε ποιο από τα τρία όστρακο θα έτρωγαν, ούτε αν θα τα έτρωγαν όλα.
Θα μπορούσε, όμως, να το κάνει αυτός που ήξερε ποιο από τα τρία όστρακα θα δοκιμάσει. Αυτός που της έδωσε το συγκεκριμένο όστρακο να δοκιμάσει… από το πιάτο του».