Στην αρχή ήταν το ιδεατό σενάριο. Μια μηχανοκίνητη επανάληψη που ξυπνούσε στους- «στερημένους» από το 2007- Τιφόζι μνήμες μεγαλείου, με το κορμί τους να ριγεί ανεξέλεγκτα και τα όνειρα για σαμπάνια με γεύση νέκταρ (αν και καμωμένη από λάδια) να επανέρχονται στο τετράτροχο προσκήνιο.
Λογικό: ο Σεμπάστιαν Φέτελ το 2014 που πήρε την απόφαση να μεταπηδήσει- μετά από μια εξωφρενικά κυριαρχική 4ετία και μια τελευταία «νερόβραστη» σεζόν- από την Red Bull στη Ferrari ήταν τέσσερις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, Γερμανός, φυσικά, και πήγαινε στο Μαρανέλο με την κρυφή ελπίδα να στήσει και πάλι στα πόδια της την ελαφρώς παρακμάζουσα «Κόκκινη».
Πριν από περίπου μια εικοσαετία, τότε, ένας άλλος Γερμανός παγκόσμιος πρωταθλητής είχε αποφασίσει ν’ αφήσει στα κρύα του αγωνιστικού λουτρού την πρωταθλήτρια ομάδα του (την Benetton), μην μπορώντας ν’ αντισταθεί στο ερωτικό χλιμίντρισμα του Cavallino Rampante: τον έλεγαν Μίκαελ Σουμάχερ, είχαμε 1995, προερχόταν από back to back πρωταθλήματα και πήγε με τον ευσεβή πόθο να πάρει τον πρώτο τίτλο για λογαριασμό της Ferrari από το μακρινό 1979 και να γράψει ιστορία.
Ο Μίκαελ- ο πληρέστερος οδηγός όλων των εποχών, αν εξετάσουμε το συνολικό πακέτο που έφερνε στις πίστες- πήρε την Scuderia από το τρεμάμενο χέρι της και μετά από τέσσερα χρόνια με αναποδιές, λάθη, και ένα σπασμένο πόδι (1996-1999) την μετέτρεψε σε υπερδύναμη, παίρνοντας 5 σερί πρωταθλήματα οδηγών (2000-2004) και 6 κατασκευαστών (1999-2004). Ο Σεμπ, όμως…
Ο Σεμπ, όμως, αποδείχτηκε πως δεν είναι «Σούμι». Τα πρώτα δύο χρόνια η Ferrari του ήταν σαφέστατα υποδεέστερη από την ασυναγώνιστη Mercedes του τυφώνα Χάμιλτον (με τον Ρόζμπεργκ να… κλέβει έναν τίτλο το 2016), όμως το 2017 και το 2018 είχε μια πραγματική ευκαιρία για τη λύτρωση που τόσο επιζητούσε.
Ειδικά το 2018 τα πράγματα στο μέσο της σεζόν φάνταζαν σχεδόν ρόδινα- όσο ρόδινα μπορούν να είναι, τέλος πάντων, στην Ferrari των 10s: ο Φέτελ έχοντας κατανικήσει τον Λιούις μέσα στο σπίτι του (στην Αγγλία) πήγε στον δικό του εντός έδρας αγώνα με 8 βαθμούς διαφορά.
Εκεί, στην Γερμανία, κι ενώ προπορευόταν στη μεγαλύτερη διάρκεια του grand prix, έκανε ένα παιδαριώδες λάθος για το υψηλότατο επίπεδό του, χάνοντας στη λιγοστή βροχή τον έλεγχο του μονοθέσιού του και στέλνοντάς το για ενδελεχή έρευνα της αμμοπαγίδας πριν εγκαταλείψει.
https://www.youtube.com/watch?v=RdNZ4KGtg1M
Η ψυχολογία του Σεμπ τσακίστηκε ανεπανόρθωτα από κείνο το σημείο και μετά, με αποτέλεσμα να υποπίπτει σε συνεχή λάθη έκτοτε. Η αλλοτινή «αρραγής» αγάπη των Tifosi στο πρόσωπό του άρχισε να φθίνει ολοένα και περισσότερο, μέχρι που φλέρταρε ξεδιάντροπα με το μίσος, πριν παραδοθεί στη θελκτική αγκάλη της απαξίωσης.
Όχι και τόσο άδικα, μιας και ο Φέτελ τα έκανε μαντάρα επανειλημμένως την τελευταία διετία. Το 2019 τα σκ@τωσε σε Ιταλία (τον σημαντικότερο αγώνα της σεζόν για την Ferrari δηλαδή), Βρετανία και Βραζιλία, ενώ φέτος είναι σκιά του εντυπωσιακού, μια φορά κι ένα κάποτε, εαυτού του.
Μετά τη μη ανανέωση της συνεργασίας του με την Scuderia (το συμβόλαιό του έληγε το 2020 και του είπαν μ’ ένα υπομειδίαμα στα χείλη «Ράους!») παρουσιάζεται προκλητικά αδιάφορος, «κράζει» δημοσίως και άκομψα το μποξ της ομάδας του και τις αποφάσεις των μηχανικών του, ενώ οι γκάφες πέφτουν με ρυθμό όξινης βροχής, κατατρώγοντας την ψυχή των αμετανόητων φαν της ιταλικής εταιρίας.
Στις κατατακτήριες της Ρωσίας σήμερα, μάλιστα, τα έκανε ξανά ματόσαλα, βγαίνοντας με την… αξία του εκτός στο Q2 και χάνοντας την ευκαιρία έστω και να παλέψει για την είσοδό του στο Q3.
An early qualifying exit for Sebastian Vettel ?
Thankfully he was unharmed after this hit, but it brought out the red flag during Q2 ?#RussianGP ?? #F1 pic.twitter.com/gTdkJRsghU
— Formula 1 (@F1) September 26, 2020
Φυσικά, εξυπακούεται πως ο Γερμανός έχει πληθώρα ελαφρυντικών με το μέρος του: το μονοθέσιο της Ferrari εδώ και 2 χρόνια είναι το πιο ακριβό τρακτέρ του κόσμου, μιας και μετά δυσκολίας μπορεί να προσπεράσει παπάκι στην εθνική. Ειδικά φέτος βρίσκεται, από άποψη δυναμικής, πίσω από Mercedes, Red Bull, Racing Point, Renault και McLaren, κάνοντας το «Και διηγώντας να κλαις» αγαπημένο μότο των Tifosi.
Πέραν τούτου, η Scuderia του φέρθηκε κάκιστα στην υπόθεση της ανανέωσης του συμβολαίου του, όταν διέρρεε προς τα έξω πως βρίσκονται σε συζητήσεις και τα πάντα βαίνουν καλώς, την στιγμή που στην πραγματικότητα οι δύο πλευρές δεν είχαν μιλήσει ποτέ μεταξύ τους και ο αντικαταστάτης του είχε ήδη βρεθεί (ο Κάρλος Σάινθ).
Επομένως, ναι: έχει εν μέρει δίκιο. Η Ferrari σαν οργανισμός πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο κι από κει κουμπώνει την 7η για να πάει με 300 χλμ (το ταβάνι της, δεν πάει παραπάνω…) στο χείριστο, δίνοντάς του κάτι-σαν-αυτοκίνητο.
Όμως, από την άλλη, ο Λεκλέρκ οδηγεί τον ίδιο τενεκέ και έχει καταφέρει να πάρει φέτος δύο βάθρα. Στη διετή συνύπαρξή τους στην πιο ιστορική ομάδα του grind απλά τον έχει… εξαφανίσει, κάνοντας τους πάντες ν’ αναρωτηθούν πού στο καλό πήγε το ταλέντο του Σεμπ.
Η απόφαση του Φέτελ να πάει στην «νεόδμητη» Aston Martin το 2021 είναι λύτρωση τόσο για τον ίδιο τον Γερμανό, όσο και για την Ferrari. Και, παράλληλα, μια έσχατη ευκαιρία ν’ αναστήσει την, ευρισκόμενη σε ελεύθερη πτώση, καριέρα του.
Για τον νεότερο τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή στην ιστορία, αυτόν που κατέχει το ρεκόρ συνεχόμενων νικών (9) και που κάποτε είχε βαφτιστεί “Baby Schumi”, η εικόνα αγωνιστικής αποσύνθεσης είναι μια ξένη αντιπυρική φόρμα που δεν του ταιριάζει κάθε φορά που βάζει τo κορμί του στο κόκπιτ.
Η κατρακύλα πρέπει να σταματήσει.
Έι, Σεμπάστιαν, έτσι δεν είναι;