Τέτοιο τριήμερο το ποδοσφαιρικό Μιλάνο δεν πρέπει να το έχει ζήσει ποτέ ξανά. Αποκλεισμός στη διαφορά τερμάτων για την Ιντέρ από την αδιάφορη βαθμολογικά Αϊντχόφεν, «πατατράκ», όπως τιτλοφόρησε η Gazzeta dello Sport για τη Μίλαν δύο ημέρες μετά και ενώ της αρκούσε και ήττα με ένα γκολ.
«Στην Ελλάδα ξέρουν καλά ότι όταν η Αθήνα κλαίει η Σπάρτη δεν γελάει», πρόσθεσε επικολυρικά η ιταλική εφημερίδα, εννοώντας ότι ο Ολυμπιακός έβγαλε ξινά τα χαιρέκακα χαμόγελα των τιφόζι της Μίλαν για το κάζο που υπέστη η Ίντερ.
Όταν ο Πέδρο Μαρτίνς δήλωνε μετά την ήττα στη Σεβίλλη από την Μπέτις σίγουρος ότι «θα κερδίσουμε τη Μίλαν με δύο γκολ διαφορά και θα προκριθούμε», ακούστηκε σε πολλούς τουλάχιστον προπέτης.
Για να προεξοφλήσεις κάτι τέτοιο όταν αντίπαλός σου είναι (έστω αυτή) η Μίλαν και όταν οι μοναδική ομάδα (σε Ελλάδα και Ευρώπη) στην οποία έχεις βάλει πάνω από ένα γκολ εδώ και τέσσερις μήνες είναι η Ντουντελάνζ, πρέπει να ξέρεις κάτι που δεν… ξέρουμε. Ή να ψυχανεμίζεσαι ότι έρχεται κάτι που δεν έχουμε δει.
Και ναι, με εξαίρεση το εντός έδρας ματς με την ομάδα του Λουξεμβούργου οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν πετύχει φέτος τρία γκολ σε 21 λεπτά! Ούτε καν σε ένα ημίωρο, αν λάβουμε υπόψιν ότι ξεκίνησαν να σκοράρουν στο 60’.
Τα κατάφεραν απέναντι σε μια ιταλική άμυνα, έχοντας επιπλέον και δύο κλασικές ευκαιρίες στο διάστημα αυτό. Η Μίλαν μπορεί να μην είναι κανένα μεγαθήριο, αλλά μόνο οι Γιουβέντους, Νάπολι και Ρόμα είναι μπροστά από αυτήν στη Serie A. Και μόνο αυτές οι τρεις και η Τορίνο διαθέτουν καλύτερη άμυνα από τη δική της.
Τι όνειρο είχε ο Μαρτίνς; Να το πίστευε άραγε ακόμη και όταν έβλεπε το 0-0 στο φωτεινό πίνακα ύστερα από 59 λεπτά παιχνιδιού. Ή και όταν η Μίλαν «ακύρωσε» το δεύτερο γκολ, επιστρέφοντας άμεσα σε σκορ πρόκρισης;
Είχε, δεν είχε δει όνειρο, σημασία έχει ότι το κυνήγησε σαν τρελός. Από τη διάταξη κιόλας που έστειλε στο τερέν φάνηκε ότι αναζητούσε κάτι για να ανακατέψει την τράπουλα, να θολώσει τα νερά. Έχει φτιάξει μια ομάδα που αναπτύσσεται σωστά, δημιουργεί, αλλά δεν έχει τον φορ περιοχής για να τελειώσει τις φάσεις. Κατέφυγε σε κάτι ανορθόδοξο.
Έκανε τον Φορτούνη Γκερέρο και τον Γκερέρο Φορτούνη, χρησιμοποιώντας τον Ισπανό σε ρόλο «10» και τον πιο πολυσύνθετο Έλληνα παίκτη στη θέση «9». Στο 69’ έβαλε τον Νάτχο επιτελικό χαφ, αντικαθιστώντας τον Φετφατζίδη και έστειλε τον Γκερέρο αριστέρα και τον Ποντένσε δεξιά.
Προσπάθησε να μπερδέψει τον Γκατούζο (που μεταξύ μας δεν πρέπει να είναι και τόσο δύσκολο…) και να συμφιλιώσει τους παίκτες του με την ιδέα ότι θα δοκιμάσει τα πάντα για να πετύχει το στόχο του.
Χρειάστηκε και ρέντα για να έρθει αυτό το 3-1 (όχι ότι το γκολ των «ροσονέρι» δεν ήταν ανορθόδοξο), αλλά για τέτοιου είδους νίκες είναι απαραίτητη και η τύχη. Ήταν όμως κυρίως η εκτόνωση της συσσωρευμένης δουλειάς που έχει καταβάλλει ο Πορτογάλος τεχνικός. H επιβράβευση της επιμονής και της πίστης για αυτό που χτίζει στο Φάληρο.
Η πρόκριση είναι πρωτίστως ένα δικό του, προσωπικό, κερδισμένο στοίχημα. Ένα από τα πολλά της καριέρας του για να ακριβολογούμε, διότι η ικανότητα του στις υπερβάσεις ήταν που τον έφερε στον Πειραιά.
Για τη Ρίο Άβε θα είναι επί σειρά ετών σημείο αναφοράς η δική του θητεία (2014-16), με αυτόν στον πάγκο έχει δώσει τα 10/14 ματς της ευρωπαϊκής ιστορίας της. Στο Γιουρόπα Λιγκ είχε οδηγήσει πριν τη Μαρίτιμο (2012/13) και μετά την Γκιμαράες (2016/17), με την οποία έπαιξε μάλιστα και τελικό κυπέλλου. Ό,τι μικρομεσαίο πήρε στα χέρια του, το ανέβασε επίπεδο. Ο Ολυμπιακός επιλέχθηκε από τον ίδιο ως το επόμενο σκαλί της προσωπικής ανέλιξης του.
Με το ταμείο του συλλόγου να δέχεται «ζεστό» χρήμα και την προσθήκη στην επίθεση να είναι προ των πυλών, ο Μαρτίνς υπολογίζει ότι θα δώσει το Φλεβάρη τους πρώτους ευρωπαϊκούς αγώνες νοκ-άουτ της καριέρας του υπό τις πιο ευνοϊκές συνθήκες.
Την ίδια ώρα ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει αρχίσει να… υπολογίζει ότι μετά τις «αστοχίες» με τους Βίκτορ Σάντσεθ, Πάουλο Μπέντο, Μπέσνικ Χάσι και Όσκαρ Γκαρθία, βρέθηκε για τον πάγκο ο «νέος Μάρκο Σίλβα».