«Τον έβλεπα μικρός στην τηλεόραση και ξαφνικά τρώγαμε μαζί πρωινό και κάναμε μαζί προπόνηση. Προσευχόμουν ότι θα μου μιλήσει μια μέρα, ότι κάτι θα μου πει. Μέχρι που ένα πρωί με φώναξε και μου είπε: “δεν θέλω να κοιτάς αριστερά-δεξιά, να ασχολείσαι με κάτι άλλο, θέλω να έχεις το κεφάλι κατεβασμένο, να τρέχεις προς τον τερματοφύλακα κι εγώ θα σου δίνω την μπάλα για να σκοράρεις”».
Είμαστε στο φθινόπωρο του 1992 και το άστρο ενός ψιλόλιγνου Κροάτη αρχίζει να ανατέλλει στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, με τη φανέλα της Σεβίλλης. Ένα χρόνο πριν ο 23χρονος επιθετικός έχει μετακομίσει από την Ντιναμό Ζάγκρεμπ στην ομάδα της Ανδαλουσίας και το πολιτισμικό «σοκ» ολοκληρώνεται μετά το τέλος της πρώτης σεζόν του εκεί.
Στον ισπανικό νότο προσγειώνεται και αυτός, ο παμέγιστος, ο παίκτης – μύθος που αναζητά ομάδα για να αναγεννήσει την καριέρα του. Το φλερτ με τη Μαρσέιγ του Μπερνάρ Ταπί χαλάει την τελευταία στιγμή και ο Ντιέγκο Μαραντόνα επιλέγει τη Σεβίλλη για να σμίξει με τον Κάρλος Μπιλάρδο. Τον προπονητή με τον οποίο είχαν οδήγησαν την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου έξι χρόνια νωρίτερα.
Εκτός από τον πρώην τεχνικό του, ο Ντιέγκο σμίγει και με τον Νταβόρ Σούκερ, ο οποίος «ευθύνεται» για το ντελίριο θαυμασμού που προαναφέρθηκε. Από την μέτρια πρώτη σεζόν του στο «Σαντσέθ Πιθχουάν», ο Σούκερ πραγματοποιεί μια πληθωρική με 13 γκολ την επόμενη. Ένας από τους λόγους είναι ότι δεν περνάει καν από το μυαλό του να αγνοήσει τις νουθεσίες του νεοφερμένου. «Δείτε τα γκολ μου, τα περισσότερα είναι έτσι όπως είπε ο Ντιέγκο», προσθέτει.
Ο Κάρλος Μπιλάρδο είχε πείσει τον Μαραντόνα ότι η Σεβίλλη ήταν το ιδανικό μέρος για να κάνει το restart, αφήνοντας τα όλα πίσω. Την κοκαΐνη, τη Μαφία, τα σκάνδαλα με τους δημοσιογράφους, την τοξική σχέση που κατάντησε να έχει με τη διοίκηση της Νάπολι.
Οι ναρκωτικές ουσίες που βρέθηκαν στον οργανισμό του σε έλεγχο αντι-ντόπινγκ το Μάρτιο του 1991 τον είχαν αφήσει για 15 μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης. Όταν η τιμωρία του τελείωσε, ούτε η Νάπολι, ούτε ο ίδιος ήθελαν να συνεχιστεί η συνεργασία τους.
Η διοίκηση της Σεβίλλης ήταν επιφυλακτική, αλλά η απειλή για παραίτηση από τον Μπιλάρδο την αναγκάζει να συναινέσει. Η συμφωνία κλείνει στα 7,5 εκατ. δολάρια. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1992 ανακοινώνεται η μεταγραφή, που προκαλεί φρενίτιδα στους οπαδούς του συλλόγου.
Οι πωλήσεις των εισιτηρίων διαρκείας εκτοξεύονται από τις 25.000 στις 40.000 και ως «δώρο» για το κοινό προγραμματίζεται φιλικό με την Μπάγερν, τρεις ημέρες μόλις μετά την επιστροφή του Ντιέγκο ύστερα από οχτώ χρόνια στην Ισπανία.
Παρά τα περιττά κιλά, την κακή φυσική κατάσταση, την έλλειψη προετοιμασίας και αγωνιστικού ρυθμού για 18 ολόκληρους μήνες, ο Μαραντόνα κάνει πολύ καλό ματς. Βγάζει ασίστ, έχει δοκάρι σε φάουλ και ανταποκρίνεται στις εκδηλώσεις λατρείας, παρουσιάζοντας ψήγματα μαγείας. Η Σεβίλλη κερδίζει με 3-1, έχοντας στην 11αδα εκτός από τον Σούκερ και τους Ντιέγκο Σιμεόνε, Μανόλο Χιμένεθ.
Ο Μπιλάρδο του δίνει το περιβραχιόνιο και χωρίς πολλά-πολλά, η Σεβίλλη, μια επαρχιακή ομάδα που δεν έχει κατακτήσει τίποτα για 45 χρόνια και έχει τερματίσει 12η την προηγούμενη σεζόν, μετατρέπεται σε attraction, όπου κι αν ταξιδεύει. Η διοίκηση κανονίζει ταξίδια – αστραπή για φιλικά σε Μπουένος Άιρες και Κωνσταντινούπολη, όπου γίνεται το αδιαχώρητο στο αεροδρόμιο κατά την άφιξη της αποστολής.
Ο Μαραντόνα κάνει ντεμπούτο στο πρωτάθλημα στην 5η αγωνιστική, στο εκτός έδρας ματς με την Αθλέτικ Μπιλμπάο. Υπό εκκωφαντικές αποδοκιμασίες – λόγω της κλωτσοπατινάδας στην οποία είχε πρωταγωνιστήσει σε τελικό κυπέλλου της Μπιλμπάο με την Μπαρτσελόνα και της «βεντέτας» του με τον Άντονι Γκοϊκοετσέα – δίνει την ασίστ για το γκολ της ομάδας του στην ήττα με 2-1. 
Στο ντεμπούτο του στο «Σαντσέθ Πιθχουάν» το 1-0 διαμορφώνεται με δικό του εύστοχο πέναλτι, αλλά η στιγμή που το κοινό παραληρεί είναι όταν βρίσκει ένα κουβαριασμένο αλουμινόχαρτο κατά τύχη στο σημείο του κόρνερ και το σηκώνει για να κάνει μπαλιδάκια!
Προϊόντος του χρόνου ο 32χρονος σούπερ σταρ χάνει 10 κιλά, βρίσκει τα πατήματά του και ανά στιγμές στο τερέν θυμίζει τον παλιό καλό Ντιέγκο, ενώ το κάνει σε όλο το 90λεπτο στο εντός έδρας ματς με τη Ρεάλ. Με το κίνητρο του πρώην μπλαουγκράνα να «ξυπνάει» μέσα του, μοιάζει βγαλμένος από μέρες ’86, οδηγώντας τους Σεβιγιάνους σε μεγάλη νίκη με 2-0.
Με 5 γκολ και 7 ασίστ στη Λα Λίγκα, ο Μαραντόνα είναι ο ηγέτης μιας ομάδας που διεκδικεί έξοδο στην Ευρώπη, σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου.
Οι «αλκυονίδες ημέρες» όμως δεν κρατάνε πολύ. Από τα μέσα της σεζόν κι έπειτα ο Ντιέγκο επιστρέφει στις κακές συνήθειες, υποκύπτοντας στις σειρήνες της σεβιγιάνικης νύχτας. Αρχίζει να ξενυχτάει και να αργεί στις προπονήσεις, αναγκάζοντας τον Μπιλάρδο να μεταφέρει κάποιες εξ’ αυτών τα απογεύματα για να τις προλαβαίνει από την αρχή.
Στον τοπικό Τύπο κάνουν την εμφάνιση τους τα πρώτα σκάνδαλα, που αφορούν νυχτερινούς καυγάδες, κλήσεις από την αστυνομία για υπερβολική ταχύτητα (ενίοτε υπό την επήρεια αλκοόλ), αλλά και ένα τρακάρισμα με τη χλιδάτη Porshe. Η διοίκηση της Σεβίλλης προσλαμβάνει ντετέκτιβ για να τον παρακολουθεί στα νυχτοπερπατήματα του, ενώ δεσμεύει το αυτοκίνητο τόσο αυτού, όσο και του κολλητού του, Ντιέγκο Σιμεόνε!
Το Φλεβάρη του ’93 ο Μαραντόνα καλείται από τον Άλφιο Μπασίλε στην Εθνική Αργεντινής ύστερα από δύο χρόνια. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει το καθιερωμένο επετειακό φιλικό με τη Βραζιλία και το ματς με τη Δανία για το Κόπα Αρτέμιο Φράνκι, όπως λεγόταν το έπαθλο που διεκδικούσαν η πρωταθλήτρια Ευρώπης με την ομόλογη της Νοτίου Αμερικής.
Η Σεβίλλη του δίνει άδεια να παίξει μόνο σε ένα από τα δύο παιχνίδια, διότι ενδιάμεσα υπάρχει η εκτός έδρας υποχρέωση με τη Λογρονιές για το πρωτάθλημα. Ο Μαραντόνα και ο Σιμεόνε φεύγουν κρυφά με ταξί για το αεροδρόμιο, με προορισμό το Μπουένος Άιρες.
Παίζει στις 18/02 κόντρα στη Βραζιλία, επιστρέφει και… σέρνεται σε όλο το 90λεπτο στο ματς με τη Λογρονιές στις 21 του μήνα (ήττα με 2-0) και φεύγει ξανά για την Αργεντινή, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη Δανία τρεις ημέρες αργότερα!
Η διοίκηση «βράζει» εναντίον του, ο Μπιλάρδο όμως καταφέρνει με κάποιο τρόπο να εξομαλύνει την κατάσταση και να διατηρήσει την ομάδα σε ευρωπαϊκή τροχιά. Ο Μαραντόνα έχει γίνει ξανά υπέρβαρος, το επίπεδο του παιχνιδιού του έχει πέσει, αλλά η Σεβίλλη βρίσκεται εντός στόχου, δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος του πρωταθλήματος.
Στο εντός έδρας παιχνίδι με την Μπούργος, ο Μαραντόνα ζητάει από τον προπονητή του να τον αντικαταστήσει στο ημίχρονο, επικαλούμενος έντονους πόνους. Ο Μπιλάρδο του λέει να κάνει ένεση και ο Ντιέγκο υπακούει, βγαίνοντας να παίξει στο δεύτερο. Ύστερα από μόλις 8 λεπτά όμως βλέπει το νούμερο «10» στο πινακάκι για την πρώτη αλλαγή της ομάδας.
Ο αρχηγός γίνεται έξω φρενών, πετάει το περιβραχιόνιο και φεύγει κατευθείαν για τα αποδυτήρια, εκτοξεύοντας χυδαιότητες για τον Μπιλάρδο και τη μητέρα του. Δεχόμενη γκολ στο 89’ η Σεβίλλη μένει στο 1-1 και παρά τη νίκη της τελευταίας αγωνιστικής στο Χιχόν, χάνει στην ισοβαθμία την έξοδο στο Κύπελλο UEFA.
Αυτό ήταν το τελευταίο ματς του Μαραντόνα με τη Σεβίλλη, στο Χιχόν ήταν εκτός αποστολής. Είχε μεσολαβήσει το απίθανο συμβάν «σκυλομαχίας» με τον Κάρλος Μπιλάρδο, ο οποίος αντιλήφθηκε από τα τηλεοπτικά πλάνα, αργά το βράδυ, τις κατάρες του Ντιέγκο. Όπως έχει διηγηθεί ο ίδιος στο περιοδικό «Ελ Γκράφικο», μπήκε επί τόπου στο αμάξι του και πήγε να βρει τον Ντιέγκο στο σπίτι του.
Ο αναζητουμένος όμως δεν ήταν εκεί, είχε πεταχτεί για ένα σύντομο ταξιδάκι… αναψυχής στη Μαδρίτη. Στην πρωινή προπόνηση της επόμενης μέρας, ο Αργεντινός κόουτς δεν είχε εσκεμμένα επαφή με τους παίκτες και το απόγευμα μπήκε ξανά στο αμάξι, κάνοντας το ίδιο δρομολόγιο.
Αυτή τη φορά ο Μαραντόνα άνοιξε την πόρτα και με το που εμφανίστηκε στο κατώφλι, δέχτηκε την γροθιά του προπονητή του! Φυσικά δεν ήταν από αυτούς που θα άφηνε αναπάντητο κάτι τέτοιο και χρειάστηκε η επέμβαση της συζύγου του για να χωρίσει τους δύο άνδρες.
Για τη διοίκηση βέβαια η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Ο ντετέκτιβ είχε κάνει καλή δουλειά, προσκομίζοντας πλούσιο φωτογραφικό ντοκουμέντο από τις ασωτίες τους Ντιέγκο, τις οποίες χρησιμοποίησε η Σεβίλλη για να καταγγείλει το συμβόλαιο του. Παραδόξως ο Μπιλάρδο πήρε το μέρος του, δηλώνοντας πλήρη άγνοια για την πρακτική της παρακολούθησης.
Το μόνο που κατάφερε βέβαια ήταν να κατηγορηθεί και αυτός ότι κάλυπτε τις κοπάνες του παίκτη του από τις προπονήσεις και να δει μαζί με τον παλιόφιλο του το δρόμο της εξόδου στο τέλος της σεζόν.
Το restart δεν ήρθε ποτέ. Ακολούθησαν τρεις αδιάφορες σεζόν σε Νιούελς, Μπόκα και ενδιάμεσα το νέο σκάνδαλο με τα ναρκωτικά στο Μουντιάλ του 1994. Το πέρασμα από τη Σεβίλλη ήταν απλώς μία ακόμη απόδειξη ότι ο αυτοκαταστροφικός εαυτός του Ντιέγκο ήταν τόσο ισχυρός που η τάση του για μαγεία είχε υποταχθεί στην αμαρτία…