Κατήφεια. Ένα βλέμμα στο ταμπλό- εκεί που λέει PAN και AX- και στα νούμερά του είναι αρκετά για να πυκνώσουν ολοένα και περισσότερο τα σύννεφα, μέχρις ότου να πλακώσει μαύρη μαυρίλα. Έπειτα, έρχεται ο παρατεταμένος πόνος στους ώμους- σα να έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου.
Αυτά βιώνει, πάνω- κάτω, από χθες το βράδυ ο Παναθηναϊκός, ο οποίος δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε την Αρμάνι- μια ομάδα που, μην ξεχνάμε, προερχόταν από 5 σερί ήττες στην Ευρωλίγκα κι έδειχνε να πελαγοδρομεί σε βαθμό μπασκετικού κακουργήματος.
Το Τριφύλλι ξεκίνησε την μετά- Πασκουάλ εποχή του με ηχηρό χαστούκι, δείχνοντας πως τα προβλήματά του βγάζουν μάτι ακόμα κι αν τα παρατηρεί κανείς από το φεγγάρι. Πλέον, οι Πράσινοι ποντάρουν μεγάλο μέρος από τα ρέστα τους στην έλευση του θρυλικού (μα και «προβληματικού»…) Ρικ Πιτίνο.
Ο 66χρονος προπονητής περνάει για πρώτη φορά στην περίλαμπρη καριέρα του- τουλάχιστον σε κολεγιακό επίπεδο, γιατί στο ΝΒΑ δεν σάρωσε ακριβώς- τον Ατλαντικό προκειμένου ν’ αναλάβει τον Παναθηναϊκό σε μια από τις πιο δύσκολες φάσεις της πρόσφατης ιστορίας του, με τους φίλους των πρωταθλητών Ελλάδας να ελπίζουν πως θα φέρει μαζί του και το μαγικό ραβδάκι που θα μεταμορφώσει σε… δραματικό βαθμό την εικόνα της ομάδας.
Ωστόσο, προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, ο Πιτίνο θα πρέπει να προβεί σε τρεις αλλαγές κομβικής σημασίας στο παιχνίδι του ΠΑΟ, ούτως ώστε να δει άσπρη μέρα.
Ποιες είναι αυτές;
1) Λύση στο αίνιγμα «Μετά τον Νικ, τι;»
Ήταν εμφανές και χθες, παρά το γεγονός πως έκανε ματσάρα: ο Νικ Καλάθης μοιάζει πιο «ξεζουμισμένος» κι από 18χρονο ερωτύλο που έπεσε στο νησί των αδηφάγων παρθένων- ιδίως στα τελευταία, κρίσιμα λεπτά των κλειστών ματς.
Ο αρχηγός του Τριφυλλιού είναι ένας αδιανόητος παίκτης που, όμως, δίνει την αίσθηση ότι έχει κάψει αγωνιστική φλάντζα, μιας και πίσω από αυτόν στη θέση «1» δεν υπάρχει καμία απολύτως λύση.
Ο Λεκαβίτσιους, είναι ξεκάθαρο πια, υπολογίζεται περισσότερο για τη θέση του ενθουσιώδους χειροκροτητή στον πάγκο παρά γι’ αυτή του δεύτερου πλέι- μέικερ, μιας και παίζει από ελάχιστα έως καθόλου.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Καλάθης ν’ αγωνίζεται σταθερά 30+ λεπτά/ αγώνα, με τον χρόνο συμμετοχής του να εκτοξεύεται στα 35 λεπτά όταν μιλάμε για ματς «ζωής και θανάτου». Αυτό είναι σχεδόν εγκληματικό σ’ αυτό το επίπεδο και ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε μ’ έναν παίκτη τον οποίο «σημαδεύει» η αντίπαλη άμυνα, με στόχο να τον εξοντώσει και να ξεχαρβαλώσει ολόκληρο το σύστημα των Πρασίνων.
Ποια θα είναι η λύση του Πιτίνο; Είτε θα «ανεβάσει» στο “1” για λίγα λεπτά τον Παππά (που, πάντως, δεν είναι επ’ ουδενί το φόρτε του αυτό…) είτε θα προσπαθήσει ν’ αφυπνίσει τον «Λέκα» προκειμένου να τον κάνει έστω μια συμπαθητική ρεζέρβα είτε, τέλος, θα ζητήσει μια μεταγραφή για την πιο κομβική θέση στο παγκόσμιο μπάσκετ.
Αν βρει αυτό που θέλει και μπορέσει να πάρει λίγο βάρος από τους ώμους του υπερπαίκτη μεν, όχι βιονικού δε, Νικ, τότε κάτι γίνεται.
Ειδάλλως, αντίο ζωή.
Ίσως και για πάντα.
2) Της αμύνης τα παιδιά
Το πρόβλημα εδώ είναι τεράστιο και φάνηκε και στον αγώνα απέναντι στην Αρμάνι, όπου και «έφαγε» ο Παναθηναϊκός 86 πόντους μέσα στο σπίτι του: ειδικά στο αμυντικό κομμάτι ο «Εξάστερος» πάσχει τόσο πολύ που δίνει την αίσθηση πως μπορεί να δεχτεί εκατό- εκατό- καττοστάρα- εκατό ακόμα κι από ομάδα μίνι.
Το κύριο πρόβλημα του Τριφυλλιού είναι η αδυναμία των ψηλών του να κυνηγήσουν τον οποιοδήποτε στο pick’n’roll, καθώς τα βαριά κορμιά των Βουγιούκα- Παπαγιάννη, η άτιμη η ηλικία του Λάσμε και η- σχεδόν αδιανόητη- πτώση του Γκιστ τον έχουν κάνει πιο ευάλωτο κι από τον ψυχισμό 15χρονης που μόλις έχει χωρίσει και ποστάρει στο Facebook κάτι βαρύγδουπο όπως «Θέλω να γυρίσω στα παλιά και να τα ξεχάσω όλα #kolozoi».
Οι βοήθειες του Παναθηναϊκού και οι περιστροφές του είναι για αέναα κλάματα, έχοντας κατ’ ουσίαν μόνο τον Αντετοκούνμπο να βγάζει ενέργεια στο πίσω μισό και την ευφυΐα του Καλάθη μαζί με τα γρήγορα πόδια του να καλύπτουν ό,τι μπορεί να καλυφθεί.
Ποια μπορεί να είναι εδώ η λύση που θα φέρει από την Αμερική ο Πιτίνο; Δεδομένου του ότι δεν μπορεί να γίνει extreme makeover στο ρόστερ σ’ αυτό το σημείο της σεζόν (ούτως ή άλλως πόσοι καλοί ελεύθεροι- και αθλητικοί- ψηλοί να κυκλοφορούν Γενάρη μήνα, χωρίς να χρειαστεί να δώσεις μια περιουσία;), o νέος προπονητής του ΠΑΟ θα χρειαστεί να βγάλει από τη φαρέτρα κάποια από τις περίφημες ζώνες του.
Επί των ημερών του το Κεντάκι έπαιζε συνεχές 1-2-1-1 zone press (κάτι σχεδόν… επιβεβλημένο στο NCAA) με άπειρες παγίδες κυρίως στο πρώτο μισό του παρκέ- μια επιλογή που θα μπορούσε ν’ ανακόψει το ρυθμό των αντιπάλων των πρωταθλητών κι ας είναι δύσκολα εφαρμόσιμο αυτό όταν παίζει κάποιος εκ των Παπαγιάννη- Βουγιούκα στην πεντάδα.
Αυτό που μοιάζει πιο ταιριαστό στον ΠΑΟ, όμως, είναι η 2-3 που έπαιζε στα τελευταία του χρόνια στο Λούισβιλ, μια αμυντική συνταγή που εν πολλοίς έφερε το κολεγιακό πρωτάθλημα στην αγκαλιά του το 2013.
Η συγκεκριμένη match-up «μεταμορφωνόταν» σε man-to-man κατά βούληση, με τον σέντερ να παίζει κι εδώ σημαντικό ρόλο, καθώς ήταν αυτός που «αποφάσιζε» για το πότε και αν θα γίνει η αλλαγή.
Θα βελτιώσει η ζώνη την εικόνα των Πρασίνων; Ενδεχομένως. Άλλωστε, ο Πιτίνο πρέπει να τη δοκιμάσει, κι ας έχει ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του.
Στο ένας- ένας, ο ΠΑΟ νοσεί εμφανώς. Άρα…
3) Ψυχολογικές ενέσεις
Δε χρειάζεται να είναι κανείς Φρόιντ για να το διαπιστώσει: ο Παναθηναϊκός υποφέρει από ψυχολογικό πρόβλημα, πράγμα κάτι παραπάνω από λογικό όταν έχει ξεκινήσει τη σεζόν με βλέψεις 7ου αστεριού και ο κίνδυνος να μείνει εκτός 8αδας είναι, πια, κάτι παραπάνω από ορατός.
Το «Τριφύλλι» σουτάρει άθλια έξω από την γραμμή των 6.75 και δε μιλάμε μόνο για τα μαρκαρισμένα τρίποντα, αλλά κυρίως για τα ελεύθερα, εκεί που για κάθε πετυχημένο φωταγωγείται η Αθήνα.
Αυτό είναι, φυσικά, πρωτίστως θέμα ψυχολογίας, μιας και στο ρόστερ υπάρχουν παίκτες που μπορούν να τα μπουμπουνίσουν σε συστηματική βάση απέξω (Λοτζέσκι, Λάνγκφορντ, φερ’ ειπείν) και το κομπιούτερ Καλάθης, που 9/10 φορές θα δώσει την μπάλα εκεί που πρέπει.
Επίσης, ο πανικός όταν το πράγμα στραβώνει είναι κάτι παραπάνω από εμφανής στους παίκτες, με τη λευκή πετσέτα να πέφτει σε πολλά παιχνίδια από πάρα πολύ νωρίς (θυμηθείτε το 16-2 απέναντι στη Ρεάλ στη Μαδρίτη, για παράδειγμα).
Η έλευση του Πιτίνο- είναι βέβαιο- θα λειτουργήσει σαν ψυχολογικό σοκ για όλους (μην ξεχνάμε πως ιδίως για τ’ «Αμερικανάκια» ο τύπος είναι θρύλος) και θα ταρακουνήσει για τα καλά την ομάδα, μεγαλώνοντας ελαφρώς την πίστη στις δυνατότητές της.
Το αρνητικό στην όλη υπόθεση εδώ είναι πως η άμμος στην κλεψύδρα έχει αρχίσει να σώνεται επικίνδυνα: ο Παναθηναϊκός έχει ρεκόρ 6-8, παίζει εκτός με την ΤΣΣΚΑ την επόμενη αγωνιστική και ο δεύτερος γύρος του είναι απείρως δυσκολότερος του πρώτου.
Θα μπορέσει ένας Πιτίνο να φέρει την αγωνιστική άνοιξη μέσα στο καταχείμωνο;
Δύσκολο, αλλά μαντέψτε: όχι και ακατόρθωτο…