Οι εμφανίσεις του Νίκου Ρογκαβόπουλου δεν είναι πολλές. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα παιδί που μόλις πριν λίγους μήνες έκλεισε τα 17 χρόνια του. Ωστόσο κάθε παρουσία του στο παρκέ με την κιτρινόμαυρη φανέλα της ΑΕΚ μπορεί να θεωρηθεί και… συλλεκτική. Υπό την έννοια ότι ποτέ δεν ξέρεις ποια από αυτές θα είναι και η τελευταία. Κι αυτό διότι –κακά τα ψέματα και με κάθε σεβασμό προς την «βασίλισσα» ή τις άλλες μεγάλες δυνάμεις του τόπου- ο πιτσιρικάς δεν είναι φτιαγμένος για τα… δόντιά τους. Έχει το μπασκετικό «γενετικό υλικό» που βρίσκει κανείς στα αστέρια. Όχι φυσικά αυτά του ουρανού, αλλά εκείνα που λάμπουν στο ΝΒΑ… Κι αν πιστέψουμε τα λόγια του Γιάννη Ιωαννίδη (και όχι μόνο) αυτός είναι ικανός να φτάσει στα επίπεδα ενός συνονόματου του παλαίμαχου προπονητή. Του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Το πρώτο «αίμα»
Στις μέρες που ζούμε και με την κατεύθυνση που έχει πάρει το μπάσκετ, είναι αδύνατο ένα μεγάλο ταλέντο να προλάβει να… βγάλει ρίζες στην Ευρώπη. Η Ρεάλ Μαδρίτης, για παράδειγμα, γνώριζε πολύ καλά πώς θα εξελισσόταν η κατάσταση με τον Ντόντσιτς. Ήταν θέμα χρόνου το να διαβεί τον Ατλαντικό, όπως κι έγινε. Και ομάδες σαν αυτήν έχουν μάθει να προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα, όποτε κι αν έρθει αυτή. Έτσι, από το 2016 κιόλας, βρισκόταν στην… γύρα σκανάροντας πιθανούς αντικαταστάτες του. Κι ένας από αυτούς ήταν και ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, τον οποίο οι «μερένχες» προσέγγισαν το καλοκαίρι του 2016, προσφέροντάς του επαγγελματικό συμβόλαιο.
Για όλους τους άλλους, με εξαίρεση τους μύστες και τους γνώστες του αθλήματος, ήταν απλά ένα παιδί με ταλέντο. Οι ειδήμονες, όμως, ήξεραν παραπάνω. Πριν καν κιόλας εκείνος «συστηθεί» σε στενό κύκλο την ημέρα που έκανε το ντεμπούτο του σε επίπεδο ανδρών. Ήταν Σεπτέμβρης του 2016 και ο τεχνικός του Δούκα, Σάββας Συμεωνίδης, τον ρίχνει στον αγώνα Κυπέλλου με τον Εθνικό. Απομένουν 52,4 δευτερόλεπτα. Ο μικρός προλαβαίνει μέσα σε αυτό το διάστημα να κάνει μία και μόνη ενέργεια. Δεν απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες, αλλά είναι απολύτως ενδεικτική του πώς αυτό το παιδί βρισκόταν δίχως κόμπλεξ και ηλικιακά κολλήματα στο γήπεδο. Δέχτηκε την μπάλα, είδε διάδρομο κι αντί για ένα safe σουτάκι από τα 4-5 μέτρα, μια πρώτη ντρίπλα ή μια απλή πάσα, έκανε το πρώτο κάρφωμα της επαγγελματικής καριέρας του.
Ένα ταλέντο στο «μικροσκόπιο»
Με ύψος λίγο πάνω από τα 2 μέτρα, ο Ρογκαβόπουλος και οι προπονητές του σύντομα κατάλαβαν πως η ταμπέλα του «γκαρντ» θα ήταν πολύ περιοριστική για το ταλέντο του. Από εκείνα τα πρώτα χρόνια ο πιτσιρικάς προσέθεσε στο οπλοστάσιό του τον καλό χειρισμό της μπάλας και τη δυνατότητα να διαβάζει το παιχνίδι για λογαριασμό των συμπαικτών του, μοιράζοντας τελικές πάσες. Το κορμί του όμως έμοιαζε ολοένα και πιο πολύ με αυτό ενός φόργουορντ, από τον οποίο έχεις διαφορετικές απαιτήσεις για το τι κάνει μέσα στο γήπεδο. Και ο Ρογκαβόπουλος είχε την τύχη όλοι όσοι συνεργάστηκαν μαζί του, στον Δούκα, τις μικρές Εθνικές (με τις οποίες έλαμψε) ή τώρα με τον Μπάνκι στην ΑΕΚ, να γνωρίζουν καλά ότι ο πιτσιρικάς είναι ένα project υπό διαμόρφωση.
Κανείς δεν μπορεί να με βεβαιότητα πόσα πράγματα θα είναι σε θέση να κάνει αυτός ο τύπος στο γήπεδο μετά από 4 ή 5 χρόνια. Μπορεί όμως, με σχετική ασφάλεια, να υποστηρίξει πως ανεξάρτητα από τις θέσεις που θα κληθεί να καλύψει μέσα στο γήπεδο, η φυσική του θέση είναι στο ΝΒΑ. Δίπλα στους καλύτερους. Στον δρόμο που χάραξε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Στον δρόμο του πεπρωμένου του
Υπερβολές; Ίσως… Ωστόσο τα βήματα του γεννημένου το καλοκαίρι του 2001 Ρογκαβόπουλου μοιάζουν να τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια προς το ίδιο πεπρωμένο. Ντεμπούτο στα 15, ηγετική παρουσία στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες, ταπεινότητα, σκληρή δουλειά, ελάχιστα λόγια και συνεχείς διακρίσεις. Πέρα από τα νούμερα, τις στατιστικές και τις διακρίσεις, είναι η προοπτική (μου μοιάζει να μην έχει προφανές ταβάνι) που κάνει την διαφορά.
Μαζί με τους Θωμά Ζευγαρά και Αλεξέι Ποκουσέφσκι του Ολυμπιακού πήρε μέρος στο… pre game του Jordan Brand Classic που έγινε στην Βαρκελώνη. Μαζί με τον πρώτο κέρδισε την παρουσία του στο All Star παιχνίδι, ενώ στη συνέχεια επιλέχθηκε για το ταξίδι μέχρι την Αμερική για να συμμετάσχει στο τεράστιο αυτό τουρνουά, μαζί με τα μεγαλύτερα ταλέντα του κόσμου. Εκεί όπου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά το απόλυτο μπασκετικό είδωλο. Τον ίδιο τον MJ! Εκεί είχε την πρώτη γνωριμία του με έναν κόσμο τον οποίο φιλοδοξεί να κάνει δικό του. Ήδη πολλοί συζητούν το ενδεχόμενο του draft χωρίς προηγούμενη παρουσία σε κολλέγιο. Άλλοι λένε πως πρέπει πρώτα να «ψηθεί» στην Ευρώπη πριν κάνει το μεγάλο βήμα. Αρκετοί, πάντως, πιστεύουν ότι η κατάλληλη ώρα είναι τώρα. Με το κορμί του να βρίσκεται ακόμη σε διαδικασία ανάπτυξης, όπως και το ίδιο το παιχνίδι του, οι ΗΠΑ στα μάτια κάποιων είναι από τώρα ο απόλυτος προορισμός και η μόνη μπασκετική περιοχή του πλανήτη που είναι ικανή να συμβαδίσει με τις προσδοκίες που ο ίδιος έχει δημιουργήσει.
Αργά ή γρήγορα, αυτό το βήμα θα γίνει…