«Ποια είναι η Τότεναμ; Μην κάνετε καμία μεταγραφή. Το όνομά μου είναι Τζίτζι Μπεκάλι. Δεν γίνομαι σκλάβος σε κανέναν. Έκαναν ένα μεγάλο λάθος. Εξαγρίωσαν τον Τζίτζι». Τάδε έφη Τζίτζι Μπεκάλι όταν η Τότεναμ δεν συμφωνούσε με τα χρήματα που ζητούσε για να πάει από τη Στεάουα στο Λονδίνο ο Βλαντ Κίρικες.
Η παραπάνω ατάκα, η οποία σημειωτέον ξεστομίστηκε από τη φυλακή, είναι ένα δείγμα ξεκάθαρο για το ποιος είναι ο Τζίτζι Μπεκάλι. Είναι η αιτία που μπορείς άνετα να τον χαρακτηρίσεις Πάμπλο Εσκομπάρ των Βαλκανίων. Γιατί μπορεί με τον Πατρόν να διέφεραν σε πολλές απόψεις, αλλά στο πως δρα ένας ηγέτης τους λες τάλε κουάλε.
Ο Τζίτζι Μπεκάλι είναι ένα όνομα που με το που το ακούς κάνεις χίλιους δυο συνειρμούς. Και πέφτεις σε όλους μέσα. Όλους εκείνους τους Έλληνες προέδρους που έχεις στο μυαλό σου ως λαμόγια, αν τους βάλεις μαζί δεν φτάνουν ούτε το μικρό δαχτυλάκι του Τζίτζι. Και φυσικά το παρόν κείμενο δεν είναι αγιογραφία του ή κάποια διάθεση να τον εξυμνήσουμε.
Τουναντίον. Είναι απλώς μια παράθεση γεγονότων που οδηγεί τον καθένα σε συγκεκριμένη άποψη για τον πρόεδρο της Στεάουα Βουκουρεστίου. Έναν πρόεδρο που έχει βρεθεί δις στη φυλακή, για 3 και 3.5 χρόνια αντίστοιχα. Η πρώτη ποινή μάλιστα επιβλήθηκε με αναστολή και για λόγο που τα λέει όλα για εκείνον.
Τρεις κλέφτες πήραν τη Mercedes του, αλλά μόλις κατάλαβαν ότι είναι δική του, την επέστρεψαν έντρομοι και με φουλαρισμένο ντεπόζιτο. Αυτή η πράξη μετάνοιας δεν συγκίνησε ιδιαίτερα τον Μπεκάλι που τους βρήκε, τους απήγαγε και πυροβόλησε τον έναν στο πόδι για να μάθει με ποιον τα βάζει, ενώ τους ανάγκασε να υπογράφουν την ομολογία τους σε χαρτί.
Ο Μπεκάλι όμως έχει μια μεγάλη διαφορά σε σχέση με τον Εσκομπάρ. Του αρέσει να μιλάει, του αρέσει να φαίνεται, του αρέσει να ηγείται και να επιβάλλει τις απόψεις του στους άλλους. Κι όποιος διαφωνεί ή δεν βρίσκει το λιγότερο καταπληκτική μια ιδέα του, είναι παιδί του Σατανά.
Μπήκε στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Ρουμανίας το 2002 όταν και ανέλαβε τη Στεάουα Βουκουρεστίου. Με την περιουσία του να εκτιμάσει στα 950 εκατομμύρια δολάρια και πολλές εκτάσεις γης να βρίσκονται υπό την κατοχή του, ο Μπεκάλι έμοιαζε με ευλογία για την ομάδα. Ένας τέτοιος κολοσσός, ένας μεγιστάνας που άνετα θα μπορούσε να φτιάξει ομάδα που κατακτά το Τσάμπιονς Λιγκ.
Γιατί δεν το έκανε; Γιατί δεν ήθελε να είναι απλώς ιδιοκτήτης, ο τύπος που βάζει τα λεφτά. Ήθελε να είναι πρόεδρος και προπονητής. Δεν είμαι βέβαιος ότι δεν θέλησε να μπει μες στο γήπεδο και να παίξει μόνος του απέναντι σε ομάδες. Δεν θα ξάφνιαζε κανέναν αν το έκανε.
Σε αυτά τα 17 χρόνια έχει αλλάξει 16 φορές προπονητή, αλλά η αναλογία είναι ακόμα μικρότερη αν σκεφτεί κανείς ότι 3.5 χρόνια έκατσε στη φυλακή, ενώ 2-3 την έχουν γλυτώσει γιατί υποτάχτηκαν πολύ εύκολα στις επιταγές του Μπεκάλι.
Θα περίμενε κανείς με έναν τέτοιο πρόεδρο να μην υπάρχουν πολλοί προπονητές να θέλουν να συνεργαστούν. Ή έστω να μην υπάρχει κάποιος που να υποκύπτει ξανά στην «γοητεία» του. Ο Βίκτορ Πιτσούρκα, νυν ομοσπονδιακός της Ρουμανίας, ξεπέρασε ακόμα και το δις εξαμαρτείν. Όχι απλός «ουκ ανδρός σοφού», αλλά «ανδρός αφελούς». Τρεις φορές βρέθηκε στον πάγκο της Στεάουα ο Πιτσούρκα. Και τις τρεις έφυγε κακήν κακώς.
Η τρίτη μάλιστα είναι που έχει μείνει στα χρονικά. Γιατί δεν έφυγε ύστερα από κακή πορεία της ομάδας. Δύο αγωνιστικές είχαν παιχτεί στο πρωτάθλημα, δύο νίκες είχε. Και με ανατροπή. Τι έφερε το τέλος; Όταν υπέγραψε το συμβόλαιο ο Πιτσούρκα είχε κάνει σκόντο 50% στο μισθό που ζητούσε για να μπορέσει να περάσει έναν άλλο όρο που ήθελε.
Μια τακτική που εφαρμόζεται συχνά από τους μεγάλους τακτικιστές. Η τακτική του Δούρειου Ίππου. Ακόμα και ο πολύς Μπεκάλι δε θα μπορούσε να αρνηθεί δύο αιτήματα. Αυτό που δέχτηκε όμως ήταν κάτι που δεν υπήρχε περίπτωση να τηρήσει. Ο όρκος σιωπής επέβαλλε στον εύγλωττο πρόεδρο να μην κάνει δηλώσεις για την ομάδα και για παίχτες μέχρι και μια μέρα μετά από κάθε ματς.
Κρατήθηκε μία, κρατήθηκε…Δεύτερη δεν υπήρξε. Μέχρι μία πήγε μόνο. Στην δεύτερη ο Μπεκάλι λάλησε. Δεν έκανε κάποια χοντρή δήλωση, εξέφρασε απλώς την άποψη του για την αντίδραση του Ταταρουσάνου στο γκολ που δέχτηκε η ομάδα. Σε μια άλλη περίπτωση αυτό δεν θα ήταν τραγικό. Όμως ο Πιτσούρκα είχε μάθει τουλάχιστον ότι με τον κύριο Τζίτζι πάντα έτσι ξεκινάει.
Την επόμενη μέρα πήγε στο γραφείο του να παραιτηθεί. Είχε κι εναλλακτικό πλάνο. Ένα πλάνο που το εφάρμοσε, αλλά δεν είχε αίσιο τέλος. Αφού ο Μπεκάλι έσπασε χωρίς συνέπεια τον όρκο σιωπής, θα έπρεπε να ξανατεθεί με συνέπεια. Αυτή θα ήταν να χάσει μια έκταση αξίας 8 εκατομμυρίων. Φυσικά δεν το δέχτηκε, φυσικά ο Πιτσούρκα μάζεψε τα μπογαλάκια του.
Την ίδια αντιμετώπιση που είχε στους προπονητές είχε και με τους παίχτες. Απλώς με αυτούς ήταν πιο ελαστικός γιατί δεν ήθελε να πληρώνει συνέχεια αποζημιώσεις. Ο μύθος λέει πως κάθε φορά που ένας παίχτης χανόταν για 2-3 βδομάδες από την αποστολή, αυτό συνέβαινε γιατί η κακή του απόδοση είχε εκνευρίσει τον παρεμβατικό κύριο Μπεκάλι.
Κι αν τα αθλητικά του τερτίπια είναι λίγο πολύ γνωστά κι ο χαρακτήρας του επίσης, εκείνο που χρήζει προσοχής είναι η δημαγωγία του Μπεκάλι για πολλά ζητήματα. Πάντοτε προς την αίσχιστη πλευρά.
Τους γκέι δεν θέλει να τους βλέπει. Τους μαύρους τους αποκαλεί πιθήκους. Τους Απωανατολίτες κιτρινιάρηδες. Έχει πάρει βραβείο ως ο πιο ρατσιστής και ομοφοβικός τύπος της Ρουμανίας, το λεγόμενο Black Ball. Αντιπαθεί τους καραφλούς. Δαιμονοποιεί όποιον δεν είναι χριστιανός κι όποιον δεν…τον λατρεύει. Ακόμα και τους οπαδούς της Στεάουα. Πρόκειται για έναν μεγάλο σεξιστή επίσης.
Δεν είναι μόνο ότι είχε δηλώσει πριν μερικούς μήνες ότι θα προτιμούσε να παραιτηθεί από το ποδόσφαιρο παρά να φτιάξει γυναικεία ομάδα. Δεν είναι ότι υποστήριξε αυτή την άποψη λέγοντας «οι γυναίκες μπορούν να παίζουν βόλεϊ, μπάσκετ, αθλήματα, χάντμπολ, αλλά όχι επιθετικά σπορ, το θηλυκό φτιάχτηκε για να ελκύει το αντίθετο φύλο». Είναι κι ότι είχε πει ευθαρσώς «η γυναίκα είναι μια πόρνη, δεν έχει αξία μετά τη γέννα των διαδόχων των ανδρών».
Την μεγαλύτερη θέση μίσους στην καρδιά του πάντως έχουν οι δημοσιογράφοι και οι καναλάρχες. Έχει καθυβρίσει καναλάρχη σε συνέντευξη στο ίδιο του το κανάλι, έχει φτύσει στο κρασί παρουσιαστή και τον περιέλουσε με αυτό. Δεν διστάζει να τα βάλει μέχρι και με τον Αμπράμοβιτς για τον οποίο έχει πει ότι είναι φτηνιάρης στα ρούχα του και του χρειάζονται μερικά χαστούκια…
Τέτοιος τύπος εννοείται πως δεν έμεινε χωρίς συμμετοχή στα πολιτικά της χώρας. Όχι, δεν είχε καμία διάθεση να ασχοληθεί θεσμικά. Μόνο τις απολαβές και τα οφέλη της πολιτικής προσδοκούσε. Έτσι, για μια τριετία είχε θέση Ευρωβουλευτή, χωρίς να δώσει το παρών στο Ευρωκοινοβούλιο.
Ο μισθός της θέσης τον ενδιέφερε και τον πήρε από το 2009 ως το 2012. Από το 2012 ως το 2013 βρέθηκε και στο κοινοβούλιο της χώρας. Μέχρι που καταδικάστηκε για παράνομες αγοραπωλησίες γης την δεκαετία του ’90 και εκβιασμούς διαιτητών.
Κι αν μέχρι τώρα αυτά είναι απλές πράξεις, εκείνο που ομολογεί τους στόχους του Τζίτζι Μπεκάλι και θεμελιώνει την κοσμοθεωρία του και την θέαση του εαυτού του στον κόσμο, είναι ο Μυστικός Δείπνος στο γραφείο του. Ένας Μυστικός Δείπνος με εκείνον στη θέση του Χριστού και τους ποδοσφαιριστές της Στεάουα στη θέση των μαθητών!