Άρης και Άλμπα Βερολίνου ήταν οι δύο ομάδες που έπρεπε να ξεπεράσει το Μαρούσι για να μετάσχει στην Ευρωλίγκα της σεζόν 2009-10. Και στα δύο ασφαλώς η ομάδα με το μικρότερο μπάτζετ στη διοργάνωση και την πιο… ελαφριά φανέλα ήταν το ξεκάθαρο αουτσάιντερ.
Ο Άρης των Κακιούζη, Ντικούδη, Χατζηβρέττα δεν αποδείχτηκε καν ανταγωνιστικός, ηττήθηκε με διαφορά 29 πόντων στο Μαρούσι, ενώ και οι Βερολινέζοι παραμέρισαν μπροστά στην παρέα των Καϊμακόγλου, Γκόρντον, Κις, Χόμαν, Νάτζφεϊ, Πελεκάνου, Μαυροειδή, Αριγκμπάμπου και Πατ Καλάθη.
Κυρίως βέβαια μπροστά στην παρέα του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οποίος έχοντας αναλάβει λίγους μήνες πριν τους κιτρινόμαυρους, εμπνεύστηκε μία από τις μεγαλύτερες υπερβάσεις – αν όχι την επιτομή αυτών – ελληνικού συλλόγου σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Διότι το Μαρούσι εκείνης της σεζόν δεν αρκέστηκε στη συμμετοχή του στην α’ φάση των ομίλων, αλλά «άγγιξε» ακόμα και την πρόκριση στα πλέι-οφ, μέσω του Top 16!
Στην πρεμιέρα του στη διοργάνωση κοίταξε στα μάτια την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ, χάνοντας στα σημεία (66-65), ακολούθως νίκησε δις την Ολίμπια Λουμπλιάνας και άλωσε την έδρα της Βίρτους Ρόμα, φτάνοντας να παίζει την πρόκριση στο Top 16 στο εντός έδρας παιχνίδι με την Μακάμπι. Νίκη με 83-75 και συμμετοχή στο νέο όμιλο απέναντι σε Παναθηναϊκό, Μπαρτσελόνα και Παρτιζάν.
Νίκησε στο ΟΑΚΑ τον Παναθηναϊκό (80-78) και την Παρτιζάν (57-49), ηττήθηκε στο όριο στο Βελιγράδι (79-76) και στην τελευταία αγωνιστική χρειαζόταν νίκη επί του αποκλεισμένου Παναθηναϊκού για να αφήσει εκτός (τους μετέπειτα ημιφιναλίστ) Σέρβους.
Οι πράσινοι έπαιξαν όμως για το γόητρό τους, το τρίποντο του Καϊμακόγλου σε «νεκρό χρόνο» δεν βρήκε στόχο και με το τελικό 82-79 αποφεύχθηκε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
«Δεν τον επιλέξαμε μόνο επειδή έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό στο Λονδίνο. Θυμόμασταν την πορεία που είχε κάνει το 2009-2010, με το Μαρούσι του ενός εκατομμυρίου. Ήταν επίσης η ποιότητα του παιχνιδιού του Ολυμπιακού την επόμενη σεζόν του Λονδίνου, με επτά καινούργιους παίκτες που δεν είχαν ξαναεμφανιστεί στην Ευρωλίγκα», δήλωνε ο πρόεδρος της Λοκομοτίβ Κούμπαν, Αντρέι Βεντίσεφ, εξηγώντας τους λόγους επιλογής του Γιώργου Μπαρτζώκα για τον πάγκο της ομάδας του το καλοκαίρι του 2015.
Το Μαρούσι κατέκτησε την τρίτη θέση του πρωταθλήματος εκείνη τη θριαμβευτική σεζόν, χορεύοντας με μυθιστορηματικό ηρωισμό το τελευταίο βαλς πριν από το «θάνατο». Στο τέλος της επήλθε κάτι σαν χρεοκοπία, με την αποχώρηση του Άρη Βωβού που είχε προαναγγείλει ουσιαστικά το «τέλος» από το προηγούμενο καλοκαίρι.
Ο Μπαρτζώκας έφυγε για τον Πανιώνιο, παράγοντας κι εκεί έργο που έμεινε στην ιστορία. Την πρώτη σεζόν οι κυανέρυθροι τερμάτισαν στο δεύτερο μισό του βαθμολογικού πίνακα και την επόμενη πίσω μόνο από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, μολονότι ο κορμός της ομάδας καλύφθηκε από νεαρούς Έλληνες παίκτες.
Για όσους δεν το ξέρουν, είχε προηγηθεί η Ολύμπια Λάρισας (2006-08), η οποία προκρίθηκε δύο σερί χρονιές στα πλέι-οφ της Α1 και εξασφάλισε θέση σε ευρωπαϊκή διοργάνωση (EuroCup) για πρώτη και τελευταία φορά στην ιστορία της.
Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς αποχώρησε από τον Ολυμπιακό και ο Μπαρτζώκας ανέλαβε τη βαρύτατη κληρονομιά που άφησε, φεύγοντας ως πρωταθλητής Ευρώπης. Ο θρίαμβος στο Λονδίνο με το ολοκληρωτικό μπάσκετ απέναντι σε ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ έφερε το back to back και το πρώτο τρόπαιο για Έλληνα τεχνικό στην κορυφαία συλλογική διοργάνωση.
Πιθανόν να είχε οδηγήσει τον Ολυμπιακό στο three-peat αν η ομάδα δεν αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα τραυματισμών κατά τη διάρκεια του Top-16 της σεζόν 2013-14. Είχε κάνει περίπατο στην α’ φάση των ομίλων (10/10), στη δεύτερη όμως έμεινε τρίτος, χάνοντας το πλεονέκτημα έδρας και πέφτοντας στα πλέι-οφ πάνω στη Ρεάλ (3-2).
Ο Μπαρτζώκας έχασε όμως δύο σερί πρωταθλήματα από τον Παναθηναϊκό (το πρώτο με γκαρντ τους Σπανούλη, Σλούκα, Κατσίβελη, καθώς οι Έισι Λο και Μάντζαρης είχαν τεθεί εκτός), καθώς και το καταδικαστικό για την ερυθρόλευκη θητεία του ματς κυπέλλου στην έναρξη της σεζόν 2014-15.
Αυτό ήταν βέβαια ασυγχώρητο από τους… προπονητές της θύρας 7. Από πρωταθλητής Ευρώπης έγινε άσχετος, μυρωδιάς και καθιερώθηκε ως Mr Βean, φεύγοντας εν μια νυκτί μετά το «ντου» των χούλιγκανς στο πάρκινγκ του «ΣΕΦ».
Βεβαίως ο Μπαρτζώκας πέτυχε και στον επόμενο σταθμό της καριέρας του, οδηγώντας την πρωτάρα στην Ευρωλίγκα, Κούμπαν, στο Final Four της σεζόν 2015-2016. Τα κατάφερε με μόλις εφτά «αναγνωρίσιμους» παίκτες στο ρόστερ, σπανίως χρησιμοποιούσε και 8ο πάνω από 7-8 λεπτά στα παιχνίδια, καθώς το επίπεδο των υπολοίπων πέντε της 12αδας δεν ήταν συμβατό με τη Euroleague.
Η πορεία της ρωσικής ομάδας ήταν το διαβατήριο του για τον πάγκο της Μπαρτσελόνα, όπου η «γκίνια» έγινε αχώριστος συνοδοιπόρος του στις 334 μέρες της θητείας του. Η σεζόν ξεκίνησε με τους τραυματισμούς των Λαουάλ, Κόπονεν, Ρίμπας, Ράις και Ναβάρο. Συνεχίστηκε με τους Ντόλμαν, Ρίμπας (για δεύτερη φορά), Ρένφρο και κατέληξε με αυτούς των Ολεσον, Περπέρογλου.
Ύστερα από πέντε μήνες μέσα στη σεζόν, 10 διαφορετικοί παίκτες είχαν χάσει λόγω τραυματισμών από 10 ημέρες έως όλη τη χρονιά! Ο Έλληνας τεχνικός δεν ήταν δυνατό να νικήσει τη… μεταφυσική και ήταν μοιραίο να αποχωρήσει στο τέλος της χρονιάς, με την Μπάρτσα να έχει μείνει εκτός στόχων σε Ευρώπη και πρωτάθλημα.
Το καλοκαίρι του 2017 ο Μπαρτζώκας ανέλαβε τα ηνία της Χίμκι, την οποία οδήγησε στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκα και στον τελικό της VTB League. Και στις δύο διοργανώσεις ηττήθηκε από την ΤΣΣΚΑ, στην Ευρώπη με 3-1 σε τέσσερα ματς που ήταν όλα ντέρμπι (και το τελευταίο εξ’ αυτών κρίθηκε με μια άνευ προηγουμένη διαιτητική «κλοπή»).
Η κακοτυχία του χτύπησε ξανά την πόρτα την περσινή σεζόν, με το σοβαρό τραυματισμό του απόλυτου ηγέτη Αλεξέι Σβεντ (πρώτου σκόρερ και δεύτερου στις ασίστ έως τότε στη διοργάνωση) και την επίσης μακρά απουσία του πιο επιδραστικού παίκτη της ομάδας, Άντονι Γκιλ.
Η Χίμκι είχε 4-6 στα 10 πρώτα ματς που έλειψε ο Σβεντ και η διοίκηση της δεν έδειξε υπομονή, αντικαθιστώντας τον Έλληνα κόουτς με τον Ρίμας Κουρτινάιτις. Έως την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία η Χίμκι είχε ρεκόρ 8-11 στη Euroleague (παίζοντας 10 ματς απόντος του Σβεντ), μετά από αυτήν έγραψε 2-9! Στους τελικούς της VTB τη σκούπισε η ΤΣΣΚΑ με 3-0 και διψήφιες διαφορές σε όλα τα παιχνίδια.
Η επιστροφή στον Ολυμπιακό ύστερα από 5,5 χρόνια είναι μια προσωπική δικαίωση για τον μέχρι πρότινος πιο αδικημένο Έλληνα τεχνικό, που ανέκαθεν στηριζόταν στις δικές του δυνάμεις, χωρίς ίχνος ρέντας και αβάντες δημοσιογράφων.
Έχοντας μάθει να δουλεύει σκληρά από τα 22 χρόνια του σε γυναικεία και παιδικά τμήματα και να ξεπερνά αναποδιές, όπως οι σοβαροί τραυματισμοί που έβαλαν πρόωρο τέλος στην καριέρα ενός ελπιδοφόρου πάουερ φόργουορντ, απομένει να αποδειχτεί ξανά ότι όσοι τον έχουν χλευάσει είναι αυτοί που ζηλεύουν παθολογικά τον overachiever της διπλανής πόρτας…