Με την μπάλα στα πόδια μαγεύουν. Αν είσαι αμυντικός και τους βλέπεις να εφορμούν προς το μέρος σου κομπιάζεις. Κρύος ιδρώτας, κόμπος στο στομάχι και μίνι κρίσεις πανικού από τον φόβο πως αυτός ο διάολος είναι ικανός να σε ξεφτιλίσει σε τέτοιο βαθμό που θα γίνεται αντάμα viral σε βιντεάκι στο Youtube. Την ίδια ώρα, οι τερματοφύλακες δεν έχουν τέτοιες έννοιες και ανησυχίες. Όση ώρα οι συμπαίκτες τους κάνουν ασκήσεις ψυχραιμίας και ψάχνουν το τηλέφωνο ενός καλού ψυχολόγου για να ξεπεράσουν το σοκ μιας ντρίπλας (ας πούμε του Ποντένσε), οι αντίπαλοι γκολκίπερ φεύγουν από την εστία και ζητούν από το ball boy μία μπάλα για να την στήσουν στη γωνία της περιοχής. Σίγουροι πως η πιθανότητα να καταλήξει το τόπι στα δίχτυα είναι αντίστοιχη εκείνης του να βρεις γωνία σε δεκάρικο.
Βασίλης Λάκης
Δεν υπάρχει αναφορά σε τέτοιου τύπου παίκτες που να μην συναντά κανείς το όνομα του Βασίλη Λάκη. Από την εποχή που χάζευε αντιπάλους με τη φανέλα της Νάουσας, όταν ήταν μόλις 17 ετών, οι «μεγάλοι» τον λιγουρεύτηκαν. Η μεταγραφή του στην ΑΕΚ υπήρξε ένα μίνι σίριαλ με πολλά επεισόδια και αγωνία για την κατάληξή της. Όπως ακριβώς, δηλαδή, αγωνιούσε το κοινό κάθε φορά που τον έβλεπε μόνο με το τέρμα, συνήθως να αστοχεί. Λες και του άρεσαν τα δύσκολα. Στο μυαλό πολλών, το «Βασίλης Λάκης» εκτός από το όνομα ενός πραγματικά πολύ καλού ποδοσφαιριστή, ήταν και μονάδα μέτρησης τεράστιων ευκαιριών…
Γιάννης Φετφατζδης
Με τεχνική κατάρτιση και ταχύτητα που θα ζήλευε το 99% των συναδέλφων του, ο Γιάννης Φετφατζίδης υπήρξε ένας από τους «Έλληνες Μέσι», την εποχή που τέτοιες υπερβολές έβγαιναν με μεγάλη άνεση από τα στόματα ειδικών και «ειδικών». Αντίθετα, ο «Φέτφα» δεν επιδεικνύει αντίστοιχη άνεση όταν απλά πρέπει να βάλει το ποδαράκι του σωστά και να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Τις περισσότερες φορές η κατάληξη είναι τέτοια που συνιστά ευθεία απειλή (αν το σουτ είναι τουλάχιστον ευθύβολο) για απειλούμενα είδη που ξεχειμωνιάζουν πέριξ του «Καραϊσκάκης».
Ζαουάντ Ζαϊρί
Δόξα και τιμή στους σκάουτερ του Αστέρα Τρίπολης! Μόλις την πρώτη χρονιά που η ομάδα ανέβηκε στην Α’ Εθνική, οι άνθρωποι έφεραν στην Ελλάδα τον Μαροκινό, ο οποίος μέσα σε ελάχιστον χρονικό διάστημα μετατράπηκε σε ατραξιόν για το συνήθως φτωχό σε ποιότητα ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Ζαϊρί ήταν από εκείνους τους αρτίστες που αφήνουν τα έργα τους ανολοκλήρωτα. Περνούσε έναν, περνούσε δεύτερο, αν γούσταρε μπορούσε να περάσει και τον τερματοφύλακα. Κάθε λογικός ποδοσφαιριστής κάπου εκεί, με ένα απλό πλασέ θα τελείωνε και την φάση. Όχι ο Ζαϊρί. Λες και δεν ήθελε το γκολ, αλλά προτιμούσε άλλον έναν γύρο με ντρίπλες και «σακούλες» στους αντιπάλους του. Τα μόνο 9 γκολ σε 185 ματς είναι οι απόλυτοι μάρτυρες του τρόπου με τον οποίο σκεφτόταν και αγωνιζόταν.
Βίκτωρ Κλωναρίδης
Για να είμαστε δίκαιοι, ο Βίκτωρ Κλωναρίδης τα έχει βάλει τα γκολάκια του κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Μόνο που στην περίπτωση του Ελληνοβέλγου περιφερειακού επιθετικού, το σκοράρισμα για να επιτευχθεί απαιτούσε την κατάλληλη… ατμόσφαιρα. Δηλαδή, κατά προτίμηση θα πρέπει να μην ξεκινά βασικός, να μπαίνει ως αλλαγή, να μην είναι αγώνας πρωταθλήματος και προπονητής στην ομάδα που αγωνίζεται να είναι ο Ουζουνίδης. Εφόσον αυτές οι συνθήκες ισχύουν, ο Κλωναρίδης γίνεται Ινζάγκι. Εάν όχι…
Ιγκόρ Σιπνιέφσκι
Οκτώ γκολ σε 53 αγώνες στο πρωτάθλημα με την φανέλα του Παναθηναϊκού. Όχι κακός απολογισμός, αν απλά διαβάζεις τα στατιστικά ενός παίκτη που δεν αγωνιζόταν και φουνταριστός επιθετικός. Εάν όμως το «Ιγκόρ Σιπνιέφσκι» για σένα δεν είναι απλά ένα όνομα, αλλά έτυχε να προλάβεις να τον δεις να παίζει, καταλαβαίνεις πως αυτό το νούμερο είναι πολύ μικρό για να περιγράψει το ταλέντο του. Αλλεργικός με την προπόνηση και με πολλά ψυχολογικά θέματα και εθισμούς που έβαλαν τέλος σε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα, ο Πολωνός άφηνε τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Και επειδή ήταν ικανός να ντριπλάρει με συνοπτικές διαδικασίες ακόμη και τον Θεό τον ίδιο έτσι και τον πετύχαινε ως μπακ, αλλά και επειδή μετά δίχως τύψεις ή αιδώ, μπορούσε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα.