Το πόσο σ’ έχει σημαδέψει μια ποδοσφαιρική (και όχι μόνο) ανάμνηση φαίνεται από την ευκολία που θυμάσαι περιφερειακά πράγματα.
Από τη δυνατότητα ν’ ανακαλέσεις -όχι μόνο τι ακριβώς συνέβη μέσα στο γήπεδο- αλλά και πώς το έζησες εσύ ο ίδιος παρακολουθώντας το.
Ποιος δεν θυμάται πού είδε και πώς ακριβώς πανηγύρισε στον τελικό του Euro 2004;
Ποιος δεν θυμάται που εκστασιάστηκε βλέποντας την Εθνική μπάσκετ να ταπεινώνει τη Dream Team;
Και αντίστοιχα: Ποιος (ΑΕΚτζής ή Παναθηναϊκός) μπορεί να ξεχάσει το πώς έζησε το πιο παλαβό γκολ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου:
Το buzzer-beater του Μίτσελ!
Είτε ως κιτρινόμαυρη ανάμνηση οπαδικής ηδονής, είτε ως εφιάλτης που ακόμα στοιχειώνει πράσινα όνειρα, αυτό που συνέβη εκείνο το παγωμένο βράδυ της 2ης Φεβρουαρίου 2011 στο ΟΑΚΑ ήταν κάτι που δεν είχε προηγούμενο.
Και αν αναλογιστεί κανείς τον συνδυασμό συγκυριών που χρειάστηκαν για να συμβεί, δύσκολα θα επαναληφθεί ποτέ κάτι παρόμοιο.
Γιατί ακόμα και ο πιο διεστραμμένος εχθρός του Παναθηναϊκού δύσκολα θα μπορούσε να επινοήσει σενάριο σαν αυτό που έγινε πραγματικότητα στον τότε προημιτελικό Κυπέλλου.
Έχοντας δει λοιπόν την ομάδα τους να πετυχαίνει σπουδαίο διπλό στο πρώτο παιχνίδι (2-0 με ισάριθμα γκολ του Νίκου Λυμπερόπουλου) περίπου 30.000 φίλοι της ΑΕΚ μαζεύονται στις εξέδρες για να στήσουν πάρτι.
Για να πανηγυρίσουν μια σπουδαία πρόκριση, που θα γλύκαινε κάπως την κακή πορεία στο πρωτάθλημα και θα κρατούσε ζωντανό τον μόνο ρεαλιστικό στόχο της σεζόν (την κατάκτηση του Κυπέλλου).
Και η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να ξεκινήσουν ιδανικότερα για την «Ένωση»: Διότι πέρα από το προβάδισμα του πρώτου αγώνα, προηγήθηκε και νωρίς στο σκορ.
Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, το πλασέ του Λαγού που «έπνιξε» ο Καρνέζης δεν επρόκειτο να είναι το μεγαλύτερό του λάθος στη βραδιά…
Αφού ισοφαρίζουν λοιπόν γρήγορα (με κεφαλιά του Σισέ) οι «πράσινοι» παίρνουν τα πάνω τους. Αρχίζουν να κουμαντάρουν το ματς. Και όταν πια ο Ζιλμπέρτο Σίλβα τους βάζει μπροστά (με άπιαστο βολέ στη λήξη του ημιχρόνου) έχουν πιστέψει για τα καλά στη μεγάλη ανατροπή.
Και πράγματι: Από το ξεκίνημα κιόλας του β’ ημιχρόνου το πράγμα «μυρίζει». Φαίνεται θέμα χρόνου το τρίτο γκολ. Και όντως τελικά έρχεται στο 63’, με την κεφαλιά-ψαράκι του Βύντρα να βάζει φωτιά στο ΟΑΚΑ. Κυριολεκτικά σχεδόν!
Διότι αμέσως μετά την παγωμάρα, κάποιοι οπαδοί της ΑΕΚ ετοιμάζονται να… πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Πίσω από το τέρμα του Καρνέζη γίνεται «ντου», υπάρχει διακοπή, η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι.
Παρόλα αυτά, το ματς συνεχίζεται και η αποβολή του Βύντρα στο 73’ δίνει κουράγιο στην ομάδα του Χιμένεθ. Δεν πτοεί όμως τον Παναθηναϊκό. Γιατί όσο η αντίπαλός του ανέβαζε παίκτες στην περιοχή, τόσο την απειλούσε στην κόντρα.
Παρά το αριθμητικό μειονέκτημα, το 1-4 φαινόταν πολύ πιθανότερο από το 2-3. Οι Σισέ και Λέτο ωστόσο αστοχούσαν -είτε στην τελική πάσα, είτε στην τελική προσπάθεια. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο 90’.
Ο τέταρτος δείχνει επτά λεπτά καθυστερήσεων (εξαιτίας και της διακοπής που είχε προηγηθεί), η ΑΕΚ έχει αρχίσει την απέλπιδα προσπάθεια και εντελώς άναρχα προσπαθεί για το γκολ της πρόκρισης.
Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη, οπισθοχωρεί, αλλά δεν πανικοβάλλεται. Οι παίκτες του διώχνουν όπως-όπως, αλλά αμύνονται χωρίς να «τρώνε» μεγάλες φάσεις. Ώσπου το ρολόι δείχνει 97’ και βάλε…
Οι «πράσινοι» έχουν ελεύθερο, αλλά την ώρα της εκτέλεσής του ο διαιτητής δεν σφυρίζει τη λήξη.
Σκεπτόμενος ενδεχομένως τα δικαιολογημένα παράπονα της ΑΕΚ για το γεγονός ότι ο Βύντρα θα έπρεπε σε δυο περιπτώσεις στο πρώτο ημίχρονο να έχει αποβληθεί, την αφήνει να εκτελέσει ένα τελευταίο φάουλ που κερδίζει ο Μίτσελ στη σέντρα.
Την ώρα λοιπόν που ο Σάχα ανεβαίνει κι εκείνος για ένα τελευταίο γέμισμα και η περιοχή του Παναθηναϊκού έχει φουλάρει με παίκτες, ο Καρνέζης δεν υπολογίζει σωστά τη «γιόμα» του Ισπανού.
Τα δυο βηματάκια που κάνει προς τα έξω τον προδίδουν, η μπάλα τον «κρεμάει» και μέσα σε πανζουρλισμό καταλήγει στα δίχτυα!
Οι παίκτες της ΑΕΚ ένα κουβάρι πάνω στον Μίτσελ, στις εξέδρες ξεσπάει ένα τσουνάμι ανέλπιστης χαράς, άγνωστοι αγκαλιάζονται μεταξύ τους.
Την ίδια ώρα οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού τραβάνε τα μαλλιά τους. Οι περισσότεροι διαμαρτύρονται στον διαιτητή για τις καθυστερήσεις.
Και ο Μένιος Σακελλαρόπουλος ουρλιάζει περίπου 15 συνεχόμενες φορές στη μετάδοση «δεν γίνονται αυτά», κάνοντας λόγο για γκολ που μπήκε… «από το Μέγαρο Μουσικής».
ΧΑΛΑΣΜΟΣ!
Κι ενώ η πρόκριση γιορτάζεται περισσότερο και από το ίδιο το Κύπελλο (το οποίο εντέλει η ΑΕΚ κατέκτησε με τον Ατρόμητο, αφού πρώτα απέκλεισε και τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά), ο Τζιμπρίλ Σισέ δηλώνει στη συνέντευξη Τύπου «νιώθω σαν να με πήδηξαν»…
Η πιο παρανοϊκή βραδιά στη σύγχρονη εποχή του ελληνικού ποδοσφαίρου είχε περάσει πια στην ιστορία…