Είσαι ο επιθετικός-περίπτερο που ΠΑΝΤΑ υπάρχει σε μια ομάδα ερασιτεχνικού (και όχι μόνο) επιπέδου.
Έχεις βάλει καμιά 25αριά κιλά και όταν σπριντάρεις -αντί για χρόνο- κρατάνε πλέον… ημερολόγιο.
Πέρασαν τα χρόνια και τα πόδια σου (όπως πιθανότατα συμβαίνει και με κάποια άλλα μέλη για τα οποία ήσουν περήφανος στο παρελθόν) αρνούνται πια να σε υπακούσουν.
Δεν σου συμβαίνει τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω και είσαι απλώς ένας τεμπέλης λάτρης του ποδοσφαίρου.
Ό,τι και αν ισχύει, ένα είναι δεδομένο: Έχεις σκεφτεί σίγουρα κάποια στιγμή από μέσα σου «τι ωραία που θα ήταν να υπήρχε ποδόσφαιρο που να απαγορεύεται το τρέξιμο»…
Πού να ‘ξερες ότι ΗΔΗ υπάρχει! Κι ότι όχι απλά έχει απήχηση, αλλά στην Αγγλία κάνει θραύση!
Πρωτοεμφανιζόμενο το 2011 από μια πρωτοβουλία της αγγλικής Τσέστερφιλντ (και με μια διαφήμιση της Barclays Bank να το κάνει ευρέως γνωστό το 2014), το λεγόμενο «Walking Football» αποτελεί τη φαντασίωση κάθε… περιπατητή.
Εξαιτίας του ότι απευθύνεται στις ηλικίες άνω των 50 (ή και των 60), συνδυάζει την ευχαρίστηση του να παίζεις μπάλα με τη μικρότερη σωματική καταπόνηση.
Θα μπορούσε εύκολα κανείς να πει ότι είναι μια ανθρώπινη εκδοχή του… Subbuteo!
Γιατί ισχύει μεν ακριβώς ό,τι ισχύει και στο κανονικό ποδόσφαιρο, με μια βασική διαφορά: Δεν επιτρέπεται να τρέξεις ή να σπριντάρεις!
Μπορείς να πασάρεις, να σουτάρεις, να κάνεις ντρίμπλα, αλλά τίποτα απ’ αυτά δεν πρέπει να γίνει σε ρυθμό που να ξεπερνάει ένα προκαθορισμένο μοτίβο.
Ένα μοτίβο που -σε γενικές γραμμές- ορίζει πως τουλάχιστον το ένα από τα δυο πόδια θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να βρίσκεται στο έδαφος!
Αν κάποιος τρέξει για να κινηθεί προς την μπάλα, δίνεται φάουλ στον αντίπαλο. Το ίδιο συμβαίνει αν η μπάλα σηκωθεί σε ύψος παραπάνω από το κεφάλι.
Τα τάκλιν εννοείται ότι απαγορεύονται, ενώ σε περίπτωση που κάποιος κινηθεί τρέχοντας για ν’ ανακόψει υποσχόμενη επίθεση του αντιπάλου, βλέπει… μπλε κάρτα και αποβάλλεται για δυο λεπτά.
Όλα αυτά σε ομάδες των 5 ή 6 παικτών και σε γήπεδα (είτε εξωτερικά, είτε σάλας) που οι διαστάσεις τους ποικίλλουν από 16-35 μ. στο μήκος και από 25-50 μ. στο πλάτος.
Ok, προφανώς του λείπει ο ρυθμός (λόγω της απουσίας διαρκούς κίνησης). Διατηρεί όμως όλα τα τεχνικά στοιχεία του παιχνιδιού.
Εξασθενεί το πλεονέκτημα των φυσικών προσόντων και της αντοχής και επιτρέπει στον καλό μπαλαδόρο (όποιας ηλικίας και όποιων κιλών κι αν είναι) να ξεχωρίσει ευκολότερα.
Και το κυριότερο: Δίνει την ευκαιρία σε ανθρώπους που λάτρεψαν το ποδόσφαιρο σε όλη τους τη ζωή να διατηρήσουν την επαφή μαζί του. Και να συνεχίσουν να το απολαμβάνουν (κυριολεκτικά) ως τα γεράματα!