Μέσα σε αυτά τα δυόμιση χρόνια που έκατσε ο Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο του Παναθηναϊκού, υπήρχαν πολλοί που είχαν ενστάσεις για το που μπορεί να φτάσει την ομάδα. Το γεγονός ότι πέρσι και πρόπερσι είχε παίχτες με άφθονο ταλέντο επιθετικά και έτοιμους τον έσωζε.
Φέτος όμως, φέτος που η ομάδα άλλαξε ρότα και έκανε τόσες αλλαγές, πηγαίνοντας σε ένα ρόστερ με παίχτες που μπορούν να κάνουν κάποιες δουλειές καλά και θέλουν να τους κατεργαστείς, φάνηκε ότι όσοι είχαν ενστάσεις είχαν δίκιο.
Φάνηκε επίσης ότι όσοι θεωρούσαν πως η διοίκηση φόρτωνε παίχτες στον Πασκουάλ και γι΄αυτό δεν μπορούσε να αποδώσει, είχαν κατάφωρα άδικο. Κι αυτό φάνηκε περίτρανα στο ματς με την ΤΣΣΚΑ. Κορυφώθηκε, θα λέγαμε, στο ματς με την ΤΣΣΚΑ.
Ο Ρικ Πιτίνο που λόγω του στυλ του παρεξηγιέται εύκολα – και σε μένα φάνηκαν παράξενες τόσες δηλώσεις για τις όμορφες πόλεις που πήγαινε μετά από ήττα – χρειάστηκε χρόνο. Πίστεψε στην αρχή ότι μπορούσε να πείσει τους παίχτες να σουτάρουν καλύτερα τρίποντα και βολές και πάνω σε αυτή την πίστη έχασε χρόνο. Έδειξε όμως ότι αναζητούσε τρόπο.
Τον τρόπο τον βρήκε με την επιμονή στο ζωγραφιστό και την… καρατόμηση των τριπόντων. Αυτό βέβαια δεν θα μπορούσε να γίνεται το ίδιο εύκολα πάντα. Ο Παναθηναϊκός θα χρειαζόταν κάποια στιγμή και το τρίποντο. Και το πήρε στο ματς που κανείς δεν περίμενε. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. 8/15 τρίποντα μέχρι να έρθει το τελευταίο του Καλάθη και να απογειώσει το ποσοστό. Αυτή τη φορά τα δίποντα ήταν το κακό σημείο.
Δεν είναι όμως η νίκη επί της ΤΣΣΚΑ που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Πιτίνο ξέρει πως να αξιοποιεί το ρόστερ που έχει και πως ο Παναθηναϊκός δεν ήταν για να έχει 10 σερί ήττες εκτός έδρας. Σίγουρα δεν ήταν για να βγει στην τετράδα, αλλά το υλικό του ήταν για να είναι 6ος. Το ότι δεν έπαιρνε αυτό που του αναλογούσε ήταν ξεκάθαρα έγκλημα Πασκουάλ.
Κύριος ο Τσάβι. Ναι. Το τόνιζαν όλοι όταν έφυγε. Καμία διαφωνία σε αυτό. Αλλά, what about coaching; Ας κάνουμε μια σύγκριση όλων των παιχτών πως έπαιζαν με εκείνον και πως παίζουν τώρα με τον Πιτίνο. Ο μόνος σταθερός είναι ο Καλάθης. Ο οποίος, πέραν του τριπόντου, έγινε ακόμα καλύτερος επειδή όλη η ομάδα ρόλαρε διαφορετικά.
Στο ματς με την ΤΣΣΚΑ είδαμε όλους να δίνουν από κάτι. Όλους. Αυτό μέχρι τις αρχές Γενάρη δεν υπήρχε. Ο Λεκαβίτσιους δεν τράβηξε στο πρώτο ημίχρονο, αλλά μόλις έκανε 3 φάουλ ο Καλάθης, μπήκε και ξεκόλλησε την ομάδα άμεσα με 5 πόντους. Ο Θανάσης φορτώθηκε στο πρώτο ημίχρονο με φάουλ. Μπήκε στο τρίτο δεκάλεπτο κι έδωσε επίσης 5 σερί πόντους.
Ο Τζέιμς Γκιστ. Ναι, τα χρόνια πέρασαν και για έναν παίχτη που ποντάρει πολλά στο άλμα του, περνάνε διπλά. Αλλά δε γινόταν να πιστέψουμε ότι αυτή η εικόνα πρώην παίχτη που είχε στο πρώτο μισό ήταν αντιπροσωπευτική. Με τον Πιτίνο βλέπουμε ότι μπορεί να προσφέρει. Σίγουρα αμυντικά έχει τεράστιες δυσκολίες, αναμφίβολα δεν το έχει με το ριμπάουντ, αλλά αυτός δεν βλεπόταν ούτε επιθετικά. 11 πόντοι με την ΤΣΣΚΑ και με τρόπο απρόσμενο.
Γιατί συνέβησαν όλα τα παραπάνω με την ΤΣΣΚΑ και πιστοποίησαν ότι ο Ρικ Πιτίνο ξεζούμισε το μυαλό του για να κάνει τον Παναθηναϊκό μια ομάδα που ξέρει τι ζητάει στο γήπεδο και πώς να το πάρει; Γιατί μοίρασε καλύτερα ρόλους. Γιατί βοηθήθηκε τελικά από τους τραυματισμούς ώστε να δοθεί μεγαλύτερη ευθύνη σε παίχτες που μέχρι πριν κρύβονταν πίσω από την δικαιολογία ότι παίζουν λίγο.
Στο ματς απέναντι στην ΤΣΣΚΑ το κατάφερε γιατί δεν άφησε τους παίχτες του να κουραστούν. Ακόμα και το 30λεπτο του Καλάθη ήταν το πιο «ξεκούραστο», γιατί πήρε τις ανάσες στο σημείο που τις είχε ανάγκη. Δεν έπαιξε ρολόι ο Πιτίνο. Οι ψηλοί του έπαιρναν το χρόνο που έδιναν στο γήπεδο. Μηδενός εξαιρουμένου. Και πολύ σοφά έπραξε που δεν διατάραξε την ισορροπία με το να βάλει τον Μήτογλου ή τον Λοτζέσκι που έρχονται από τραυματισμό.
Ο Παναθηναϊκός από κει που είχε μία νίκη εκτός έδρας, μέσα στον Μάιο έκανε τρεις. 3! Κι αν πολλοί έλεγαν ότι με την Νταρουσάφακα και τη Γκραν Κανάρια δεν μετράνε τόσο, τι θα πουν τώρα; Γιατί αυτός ο Παναθηναϊκός, με τον Πασκουάλ στον πάγκο, δε θα κέρδιζε με τίποτα και τα δύο ματς. Μην πούμε και τα δύο και φανεί σαν εμπάθεια.
Όλα αυτά θα ίσχυαν ακόμα κι αν ο Νικ δεν έβαζε το τρίποντο. Ο Παναθηναϊκός έχανε με 7 πόντους ενάμιση λεπτό από το τέλος κι έκανε σερί 11-3. Χρειάστηκε προφανώς την τύχη, αλλά χρειάστηκε και την παρέμβαση του Πιτίνο. Σε ένα σημείο που η ομάδα έμοιαζε πελαγωμένη στην επίθεση κι έχανε τα αμυντικά ριμπάουντ, πήρε time out, τους γκάζωσε κι έδειξε και plays.
Προφανώς δεν έγινε ο Παναθηναϊκός ομάδα για final 4 από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει διάρκεια. Αλλά τουλάχιστον εδώ και ενάμιση μήνα βλέπουμε μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Σε κάποια ματς αυτό θα βγει, σε άλλα όχι. Αλλά δεν θα φταίει η ομάδα. Θα φταίει ο αντίπαλος και η συγκυρία.
Υ.Γ. Πώς να νιώθει άραγε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος που κόντρα σε όλους εμάς που είχαμε ενστάσεις, έφερε τον Πιτινό και μας βούλωσε το στόμα;