Τη στιγμή που ακόμα και ορκισμένοι haters του Μάικλ Τζόρνταν (όσοι είχαν απομείνει τελοσπάντων…) αναγκάζονταν να υποκλιθούν στο μεγαλείο του, χάρη στο «the last shoot» στους τελικούς του ’1998 με τη Γιούτα, υπήρχαν κάποιοι που υποδέχτηκαν με… απέχθεια τον απίθανο τρόπο με τον οποίο έκλεισε την καριέρα του στο Σικάγο ο Air.
Και δεν αναφερόμαστε στους οπαδούς των Τζαζ, που είχαν κάθε λόγο να το κάνουν, αλλά στα μέλη της ομάδας που είχε ταυτιστεί με την αποτυχία του τα χρόνια που ήταν διεκδικητής του δαχτυλιδιού. Ένας εξ’ αυτών μάλιστα «προδόθηκε» στο μικρόφωνο, αμέσως μετά το νικητήριο καλάθι του στο Delta Center του Σολτ Λέικ.
O Αϊζάια Τόμας ήταν ο ένας από τους δύο αναλυτές της αναμέτρησης για το NBC, «φωνάζοντας» για επιθετικό φάουλ πάνω στον Μπράιον Ράσελ, στη φάση που έχρισε αμετάκλητα GOAT τον Τζόρνταν.
Κατά πάσα βεβαιότητα τα ίδια αισθήματα μοιράζονταν οι Τζο Ντούμαρς, Τζέιμς Εντουαρντς, Ρίκι Μαχόρν, Μαρκ Αγκουάιρ, Μπιλ Λαμπίρ, Βίνι Τζόνσον και Τζον Σάλεϊ – όλα τα «bad boys» δηλαδή των Ντιτρόιτ Πίστονς, που έφτασαν στα όρια της βεντέτας την κόντρα τους με τους Μπουλς στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές των ‘90s. Με εξαίρεση φυσικά τον Ντένις Ρόντμαν, που στο μεσοδιάστημα είχε γίνει από «εχθρός» μέλος των Μπουλς.
Η κόντρα αυτή ολοκληρώθηκε με το μεγαλύτερο ίσως unfair που εκτυλίχθηκε ποτέ στα παρκέ του NBA. Ήταν η μέρα που τα bad boys μετεξελίχθηκαν σε bad losers…
Τα πρώτα τρία χρόνια του Μάικλ Τζόρνταν στο ΝΒΑ ήταν γεμάτα πίκρες. Δυο αποκλεισμοί – «σκούπα» από τους Μπόστον Σέλτικς στον πρώτο γύρο (1985, 1987) και την ενδιάμεση σεζόν με 3-1 από το Μιλγουόκι. Μία νίκη σε εννιά ματς.
Τη σεζόν 1987/88 το Σικάγο απέκλεισε με μειονέκτημα έδρας το Κλίβελαντ, με το περίφημο «the shot» του Τζόρνταν σε νεκρό χρόνο, στο 5ο ματς της σειράς. Στα ημιτελικά περίμενε η ομάδα με το τρίτο καλύτερο ρεκόρ στο NBA.
Περίπου ένα μήνα πριν ο Τζόρνταν είχε τραβήξει «59αρι», οδηγώντας το Σικάγο σε νίκη με 112-110 μέσα στο Ντιτρόιτ, σε μια εμφάνιση (21/27 διπ., 17/19 βολές) που έμοιαζε με κατοχύρωση του πρώτου τίτλου MVP της καριέρας του.
Το παιχνίδι αυτό χάραξε τη στρατηγική των Πίστονς σε όλες τις σειρές αγώνων που θα ακολουθούσαν με τους Μπουλς. Ο Τσακ Ντέιλι είχε απηυδήσει. Ήταν η 5η φορά που ο Τζόρνταν ξεπερνούσε τους 40 πόντους απέναντί τους. Σε ένα άλλο ματς τους είχε φορτώσει με 61.
«Ήταν τότε που καθίσαμε κάτω και αποφασίσαμε ότι ο Μάικλ δεν θα μας νικούσε ξανά μόνος του. Έπρεπε να σχεδιάσουμε ένα ομαδικό πλάνο για να δουλέψει αυτό που είχαμε στο μυαλό μας», δήλωσε χρόνια μετά ο Ντέιλι για το σχέδιο που έμεινε στην ιστορία ως «Jordan Rules».
Τακτικά δεν ήταν κάτι περίπλοκο. Η κεντρική ιδέα ήταν το… αλύπητο ξύλο πάνω στον «Air» και η επιτακτική ανάγκη να βρίσκεται ανά πάσα στιγμή και δεύτερος παίκτης κοντά του. Θρυλείται μάλιστα ότι οι Πίστονς χρησιμοποίησαν τον όρο καθαρά για ψυχολογικούς λόγους, κάτι που έχει επιβεβαιώσει ο Ρίκι Μαχόρν.
«Ήταν απλώς ένα αστείο, μια μπλόφα. Ο Τσακ διέρρευσε ότι είχαμε δήθεν ένα μυστικό πλάνο για να σταματήσουμε τον Τζόρνταν και όλοι «τσίμπησαν». Οι πάντες έγραφαν άρθρα και ιστορίες για αυτή τη στρατηγική. Όταν το διαπιστώσαμε, ο Αϊζάια Τόμας μας είπε ότι είχαμε βρει τον τρόπο να χαλάσουμε το μυαλό των Μπουλς. Και κατ’ επέκταση τον τρόπο να τους νικήσουμε».
Μπλόφα ή όχι, οι «Jordan Rules» είχαν τέτοια επιτυχία που για τρία διαδοχικά χρόνια εξελίχθηκαν σε «νόμο» στα πλέι-οφ της Ανατολικής περιφέρειας. Στη σειρά των ημιτελικών του ’88 ο Τζόρνταν είχε 27,4 πόντους μ.ο., με κάτω από 50% εντός πεδίας και μόλις 5 ασίστ περισσότερες από λάθη. Οι Μπουλς πήραν μόνο το δεύτερο παιχνίδι, χάνοντας εκκωφαντικά με 4-1.
Το Σικάγο βελτιώθηκε, αλλά το ένα βήμα παραπάνω που έκανε κάθε χρονιά δεν έφτανε για να αποκαθηλώσει τους Πίστονς. Το ’89 ηττήθηκε στους τελικούς της Ανατολής με 4-2, χάνοντας και τα τρία τελευταία ματς. Ο Τζόρνταν είχε 32 πόντους, 13 ασίστ, αλλά και 8 λάθη στο εντός έδρας 94-103 με το οποίο έγινε το 2-4. Δύο βράδια νωρίτερα είχε μείνει στους 18, πετυχαίνοντας μόλις τέσσερα καλάθια εντός πεδιάς, στα 46 λεπτά που πάτησε στο παρκέ.
Στους τελικούς του ’90 η ένταση της σειράς ήταν τρομερή. Η αντιπαλότητα χτυπούσε πια κόκκινο εντός και εκτός παρκέ, ήταν ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι οι μεν δεν ήθελαν ούτε καν να βλέπουν τους δε. Το «ψυχροπολεμικό» κλίμα ανάμεσα στον Τζόρνταν και τον Αϊζάια Τόμας, ειδικά, είχε τις ρίζες του στο all star game του 1985.
Ο rookie τότε Τζόρνταν είχε πάρει μόλις 9 σουτ, «θύμα» μιας φημολογούμενης «συνομωσίας» των συμπαικτών του, που είχαν συνεννοηθεί να μην του δίνουν την μπάλα ώστε να τον αφήσουν εκτός παιχνιδιού. Εμπνευστής αυτού του ιδιόμορφου bullying κατά του νεόκοπου σούπερ σταρ, ήταν σύμφωνα με τον αστικό μύθο ο ηγέτης του Ντιτρόιτ.
Ο Τζόρνταν είχε λυσσάξει να φτάσει για πρώτη φορά στους τελικούς του NBA, αλλά η «Νέμεσις» του ήταν ξανά εκεί. Στο έκτο ματς της σειράς το Σικάγο νίκησε με +18 και ισοφάρισε σε 3-3. Ο MJ έβαλε ξεκούραστα 29 πόντους, έχοντας την πολυτέλεια να προφυλαχθεί κιόλας στην τελευταία περίοδο ενόψει του 7ου τελικού.
Μολονότι όμως ο ίδιος έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια πλέι-οφ απέναντι στους Πίστονς (31 πόντοι, 9 ασίστ, 8 ριμπάουντ), η τελική αναμέτρηση εξελίχθηκε σε «Βατερλό» για το Σικάγο. Η βοήθεια από το supporting cast ήταν αποκαρδιωτική. Χαρακτηριστικά ο Σκότι Πίπεν έμεινε στους 2 πόντους με 1/10 εντός πεδιάς.
Όσοι είχαν προεξοφλήσει ότι οι Μπουλς δεν ήταν δυνατό να μείνουν ξανά τόσο χαμηλά στο σκορ μετά το 86-77 του πρώτου αγώνα, είχαν κάνει λάθος. Η συντριβή με 93-74 ήταν ο απόλυτος θρίαμβος – το επιστέγασμα της κυριαρχίας των «bad Boys», που στους τελικούς θα έκαναν περίπατο κόντρα στο Πόρτλαντ (4-1).
Η εκδίκηση ωστόσο ήταν ένα πιάτο που ο Τζόρνταν και η παρέα του θα σέρβιραν, όχι μόνο κρύο αλλά, βγαλμένο από την… κατάψυξη στους Πίστονς. Οι τελικοί της Ανατολής του ’91 εξελίχθηκαν σε παράσταση για ένα ρόλο, ή μάλλον… δύο, καθώς ο Πίπεν ήταν πια άλλος παίκτης, τελειώνοντας τη σειρά με 22 πόντους, 5,3 ασίστ και 7,8 ριμπάουντ.
Το Σικάγο, που είχε πια το πλεονέκτημα έδρας, «σκούπισε» με 4-0 το Ντιτρόιτ και τα «κακά παιδιά» δεν είχαν καμία διάθεση να επιδείξουν στοιχειώδες fair play. Στα 7.9’’ πριν τη λήξη του τέταρτου τελικού και ενώ η διαφορά ήταν στο -21, αποχώρησαν από το γήπεδο, αποφεύγοντας να δώσουν τα χέρια στους αντιπάλους!
Οι μοναδικοί που συνεχάρησαν τους Μπουλς ήταν ο Τζο Ντούμαρς και ο Τζον Σάλεϊ. Η απόφαση τους μάλιστα έτυχε αποθεωτικής αντίδρασης από το κοινό του Ντιτρόιτ (!) – δείγμα της έκτασης που είχε λάβει η πιο τεταμένη head-head αντιπαλότητα στην ιστορία του NBA.
Ο Τζόρνταν δεν αρκέστηκε σε αυτή τη ρεβάνς κατά του Τόμας, αφού σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ένα χρόνο αργότερα έθεσε βέτο για τη συμμετοχή του στην πρώτη, αυθεντική Dream Team στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Φυσικά δεν το παραδέχτηκε ποτέ, ωστόσο τις «κακές γλώσσες» επιβεβαίωσε μέσω της αυτοβιογραφίας του ο Μάτζικ Τζόνσον, που ανέκαθεν είχε φιλικές σχέσεις και με τους δύο.
Χρόνια αργότερα ωστόσο, στην ομιλία του κατά την τελετή εισόδου του στο Hall of Fame, ο Τζόρνταν ευχαρίστησε μεταξύ άλλων και τον Αϊζάια Τόμας για το «κίνητρο που μου έδωσε ώστε να γίνω καλύτερος».
Το «ξύλο» των Πίστονς και οι διαδοχικές αποτυχίες απέναντί τους ήταν στο τέλος της μέρας οι δοκιμασίες στις οποίες χρειάστηκε να υποβληθεί ο πιο ταλαντούχος παίκτης όλων των εποχών για να σφυρηλατήσει το χαρακτήρα του νικητή και να εξελιχθεί τελικά στον άρχοντα των δαχτυλιδιών.