Το καλοκαίρι του 2016 ήταν πολύ παράξενο για τον Ολυμπιακό. Δίχως προφανή αφορμή ο Μάρκο Σίλβα φεύγει από την ομάδα, ο Βίκτορ που τον διαδέχεται βιώνει τον ταπεινωτικό αποκλεισμό από… κάποια Μπερ Σεβά και παίρνει «πόδι» μετά από 44 μέρες και τελικά προσλαμβάνεται ο Πάουλο Μπέντο για να σώσει μια χρονιά πριν καν αυτή αρχίσει.
Την τελευταία μέρα της θερινής μεταγραφικής περιόδου οι ερυθρόλευκοι ανακοινώνουν την απόκτηση όχι ενός ή δύο, αλλά τεσσάρων ποδοσφαιριστών. Καρντόσο, Πασιένσια, Ρομαό, Βιάνα.
Οι τρεις πρώτοι, λίγο-πολύ, είναι γνωστά ονόματα και κάνουν «γκελ» στον κόσμο, ενώ έχουν συνδεθεί με ομάδες της Ιβηρικής, μιας αγοράς την οποία γνωρίζει καλά ο Πορτογάλος προπονητής. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον ηλικίας 21 ετών τότε πρώην παίκτη της Κρουζέιρο, Μπρούνο Βιάνα Βιλεμέν Ντα Σίλβα, που συστήνεται στο κοινό απλά ως Βιάνα και σύντομα χαρακτηρίζεται «βύσμα» του Πάουλο Μπέντο με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στη χώρα του καφέ.
Η αλήθεια είναι πως το… Βραζιλιανάκι δεν πέταξε ακριβώς μάτια με την απόδοσή του εκείνη τη σεζόν, που πάντως βρήκε τους Πειραιώτες πρωταθλητές. Ο τίτλος δεν ήταν αρκετός να κρατήσει τον Μπεντο στην τεχνική ηγεσία. Η δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι «η ομάδα δεν παίζει μπάλα» -κατά το απαιτητικό ερυθρόλευκο κοινό- φέρνει την απόλυσή του τον Μάρτιο. Επτά βαθμούς μπροστά από τον ΠΑΟΚ ήταν τότε ο Ολυμπιακός, στα ημιτελικά του Κυπέλλου και ετοιμαζόταν για τα ματς με την Μπεσίκτας για τους «16» του Europa League, μιας και το ‘φερε η κουβέντα, αλλά ο Μπέντο θεωρήθηκε «λίγος», αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Χωρίς τον προπονητή που τον πίστεψε, ο Βιάνα είναι ένα από τα… «ορφανά» του. Δηλαδή ένας από τους παίκτες που κρίθηκαν μέσα σε μία σεζόν όλη κι όλη ότι «δεν κάνουν για τον Ολυμπιακό». Δίχως την «ασπίδα» του ο Βραζιλιάνος που –επαναλαμβάνουμε- όντως δεν είχε κάνει καμιά φοβερή χρονιά, μένει εκτεθειμένος και τελικά παραχωρείται δανεικός με οψιόν αγοράς στην Μπράγκα.
Σήμερα, λιγότερο από τρία χρόνια μετά, το «παλτό» έχει μετατραπεί σε «έγκλημα». Πωλήθηκε έναντι 3 εκατομμυρίων ευρώ, με τους ερυθρόλευκους να θεωρούν ότι έχουν πιάσει κορόιδα τους Πορτογάλους και αυτοί με τη σειρά τους ετοιμάζονται να τον δώσουν σε οποιαδήποτε ομάδα είναι διατεθειμένη να καταβάλλει τα 25 εκατ. που προβλέπει η ρήτρα του. Δημιουργώντας δηλαδή μια υπεραξία που χωρίς πολλούς-πολλούς υπολογισμούς ξεπερνά το 800% της αγοράς του! Αυτές είναι μπίζνες κύριοι…
Η περίπτωσή του είναι ένα ξεκάθαρο παράδειγμα του πού οδηγεί η ελληνική απάιτηση του «εδώ και τώρα» που κυριαρχεί στο ποδόσφαιρο του τόπου. Οι οπαδοί θέλουν να δουν μπαλάρα και γκρινιάζουν σαν κακομαθημένα, ακόμη κι όταν η ομάδα κατακτά τίτλους. Οι διοικήσεις θεωρούν τους προπονητές υπαλλήλους μιας χρήσης και σχεδόν πάντα διαπιστώνει κανείς την απουσία ενός πλάνου το οποίο είναι ανεξάρτητο προσώπων. Δεν βλέπεις πουθενά την ανάγκη μιας συνέπειας την οποία οφείλει να υπηρετήσει και ο επόμενος τεχνικός, ο οποίος συνήθως λειτουργεί με τη λογική της «καμένης γης» που παρέλαβε από τους προκατόχους του.
Εάν αυτό το πλάνο υπήρχε και ήταν σταθερό, ίσως κάποιος να έδινε μια δεύτερη ευκαιρία στον Βιάνα. Ίσως στεκόταν στο γεγονός ότι όταν έφτασε στην Ελλάδα ήταν απλά ένα πιτσιρίκι που πρώτη φορά έφευγε από την πατρίδα του, πως το νεαρό της ηλικίας του, η γλώσσα που δεν γνώριζε, το νέο –άγνωστο- περιβάλλον και οι παράξενες συνθήκες και ελληνικές ιδιοτροπίες, οι υψηλές απαιτήσεις και το διαφορετικό επίπεδο, μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ελαφρυντικά για εκείνον.
Αντίθετα, στον Βραζιλιάνο δεν αναγνωρίστηκε κανένα τέτοιο, με αποτέλεσμα την οριστική «καταδίκη» του και την αποπομπή του από την ομάδα. Αυτή η εξέλιξη μαρτυρά ακόμη μία δομική αδυναμία, ειδικά σε ομάδες σαν τον Ολυμπιακό ή τον ΠΑΟΚ πλέον, που διατηρούν τόσο μεγάλα ρόστερ ώστε να είναι «αναγκασμένοι» να παραχωρούν «καραβιές» δανεικών κάθε σεζόν. Φανερώνει την ανυπαρξία ενός συστήματος επαρκούς ελέγχου της εξέλιξής τους και την επανεκτίμηση των δυνατοτήτων τους.
Αν αυτό το σύστημα υπήρχε και ήταν ακμαίο, δεν θα έμπαινε μια τόσο χαμηλή ρήτρα και δεν θα χανόταν ένα τέτοιο «λαχείο» από τον Ολυμπιακό. Αντίθετα, οι πολύ καλά μυημένοι σε αυτό το παιχνίδι του «αγοράζω φτηνά, πουλάω ακριβά» Πορτογάλοι, παραδίδουν διαρκώς μαθήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ειδικά οι Πειραιώτες που εδώ και χρόνια διατηρούν πολύ καλές σχέσεις με την συγκεκριμένη αγορά, «ψωνίζοντας» διαρκώς παίκτες, προπονητές και ευρισκόμενοι σε ανοιχτή γραμμή με τους ατζέντηδες που δραστηριοποιούνται εκεί, θα έπρεπε να είναι λιγάκι πιο… υποψιασμένοι. Τώρα ξέρουν ότι έχασαν μέσα από τα χέρια τους έναν δεύτερο Ρέτσο (ίσως όχι τυχαία, επί Μπέντο εκτοξεύθηκε κι αυτός) και μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ.