Είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική φαντασίωση των φίλων της ΑΕΚ.
Το πιο υγρό τους όνειρο τα βραδιά που κοιμούνται και το μυαλό τους πλάθει τέλεια σενάρια για την ομάδα τους.
Η ευχή που σίγουρα θα έκαναν στον Άη-Βασίλη, αν ήμασταν στα Χριστούγεννα (κι εκείνοι σε ηλικία που να μην τους έχουν αποκαλύψει πως δεν υπάρχει).
Πραγματικά, ποιον ΑΕΚτζή να ρωτήσεις αυτή τη στιγμή για το δίδυμο που θα ήθελε ιδανικά στην επίθεση της «Ένωσης» και να μη σου απαντούσε «Πόνσε-Αραούχο»!
Σε αντιστοιχία όμως της μεγάλης αλήθειας που λέει πως «τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι ή ανήθικα ή παράνομα ή παχαίνουν», στο ποδόσφαιρο ισχύει κάτι άλλο:
Πως τα ιδανικά δίδυμα στην επίθεση «είναι ή σπάνια ή πανάκριβα ή ανέφικτα να συντεθούν».
Για να μιλάμε λοιπόν ρεαλιστικά οι πιθανότητες να γίνουν συμπαίκτες το πρώην και το νυν είδωλο των «κιτρινόμαυρων» είναι ελάχιστες.
Μπορεί η φημολογία για προσπάθεια επιστροφής του Αραούχο να εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά την ίδια ώρα γίνεται σαφές πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα εξεταζόταν μόνο σε περίπτωση αποχώρησης του Πόνσε.
Τι θα γινόταν όμως αν με κάποιο μαγικό τρόπο το όνειρο γινόταν πραγματικότητα; Αν ο Μελισσανίδης έβρισκε τη φόρμουλα να τους κάνει και τους δυο δώρο στον Μανόλο Χιμένεθ;
Εκτός του ότι ο Ανδαλουσιανός θα κατουριόταν από τη χαρά του, θα συνέβαινε και κάτι άλλο. Θα σπάγαμε πλάκα μ’ αυτούς που σε τέτοιες (σχεδόν απίθανες ξαναλέμε) περιπτώσεις θέτουν το φοβερό ερώτημα:
«Θα χωρούσαν όμως στην ίδια ενδεκάδα»;
Προσπερνώντας την αστειότητα του να σκεφτεί έστω κάποιος ότι η ταυτόχρονη παρουσία δυο παικταράδων δημιουργεί πρόβλημα (και όχι ανακούφιση) σε έναν προπονητή, είναι δύσκολο να σκεφτείς πως ΔΕΝ θα έκαναν όργια οι δυο τους!
Ναι, αγωνίζονται στην ίδια θέση και οι ελληνικές ομάδες σπανίως αγωνίζονται με δίδυμο στην επίθεση.
Ναι, το γεγονός ότι υπάρχει και ο Λιβάγια δημιουργεί έναν «πονοκέφαλο» (απ’ αυτούς που κλισεδιάρικα ονομάζονται ευχάριστοι) για το ποιος και πού θα παίξει.
Τα πλεονεκτήματα όμως παραείναι πολλά και μεγάλα για να ληφθούν υπόψη τέτοιοι «προβληματισμοί».
Καταρχάς είναι ένα δίδυμο που θα αλληλοσυμπληρωνόταν: Ο ένας (Πόνσε) κλασικός σέντερ-φορ, ο άλλος (Αραούχο) περισσότερο περιφερειακός. Ο ένας πιο εκτελεστής, ο άλλος ΚΑΙ δημιουργικός.
Ο ένας γεμίζει την περιοχή, ο άλλος δίνει την ταχύτητα που χρειάζεται για να παίξεις και στην αντεπίθεση.
Άσε που ο Πόνσε θα μπορούσε να σκοράρει ακόμα περισσότερο, έχοντας δίπλα του έναν παρτενέρ που μοιράζει και ασίστ (11 στη σεζόν της κατάκτησης του πρωταθλήματος).
Εξάλλου, πέραν όλων των υπολοίπων, οι δυο τους (ως συμπατριώτες) θα είχαν ακόμα καλύτερο κώδικα επικοινωνίας.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς τη σκοτούρα μιας άμυνας που θα είχε να αντιμετωπίσει την ορμητικότητα, τη δύναμη, τις καλές τοποθετήσεις και την εκτελεστική δεινότητα του Πόνσε σε συνδυασμό με την τεχνική, την ταχύτητα, την αυτοπεποίθηση και τις απρόβλεπτες ενέργειες του Αραούχο!
Αν είσαι στόπερ θα προτιμούσες εκείνη τη μέρα να ήσουν τραυματίας. Να είχες δηλωθεί τιμωρημένος. Να πάθαινες ένα διαστρεμματάκι, ρε αδερφέ και να έβγαινες αλλαγή.
Οτιδήποτε τελοσπάντων για να γλιτώσεις το πιθανότατο χουνέρι!
Από ένα δίδυμο που θυμίζει τραγούδι του Χατζηγιάννη («μόνο στα όνειρα»), αλλά αν γινόταν ποτέ πραγματικότητα θα θύμιζε τραγούδι του Στράτου («τα πήρες όλα κι έφυγες»)!
